โลกนี้ช่างเต็มไปด้วยความมืดสลัว กับความทุกข์ยากของเราเมื่อเราจมอยู่กับตนเอง แต่เมื่อเรามองดูไปรอบ ๆ จะเห็นว่า ยังมีคนที่เผชิญทุกข์อันแสนสาหัสกว่าเราเสมอ
ลูกรัก
แม่กำลังนั่งดูละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า
ละครเรื่องนี้เป็นละครที่ถูกสร้างมาหลายครั้งหลายหน น่าจะอย่างน้อยสามครั้งแล้ว เมื่อปีพศ ๒๕๓๗, ๒๕๔๐ และครั้งนี้
เนื้อเรื่องใคร ๆ ก็รู้กันหมด แต่มีแฟน ๆ หลาย ๆ คน เยอะด้วยนะ(รวมทั้งแม่) คอยนั่งเฝ้าหน้าจอเพื่อรอดู ช่วงแรก ๆ ของละครแม่คอยดู วันเฉลิม ตอนเด็ก ติดใจตัวแสดงเด็กทั้งหลาย ทีมงานเลือกมาได้น่ารักน่าเอ็นดู ดูหน้าตาน่ารัก กริยามารยาทอ่อนน้อม และแสดงดี ดูเป็นธรรมชาติ
ถัดมาอีกระยะหนึ่ง แม่ติดตัวละครเพิ่มอีกสองตัว คือ ยายแล และแม่ปั้น อันเป็นตัวยาย และย่าของวันเฉลิม
แม่คงไม่มาเล่าเรื่องทั้งเรื่องให้น้องฟังหรอก แต่คิดไว้ว่า น่าจะไปซื้อต้นฉบับบนิยายเรื่องนี้ซึ่งเขียนโดย โบตั๋น มาอ่านอีกรอบ น้องอยากอ่านแม่ก็จะให้ยืมอ่านจ้ะ
เรื่องทองเนื้อเก้าในวันนี้ เป็นตอนอวสานแล้ว
อย่างที่เกริ่นข้างบน นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเด็กชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า วันเฉลิม เพราะเจ้าตัวเกิดในวันเฉลิมพระชนมพรรษา
วันเฉลิมมีแม่ชื่อลำยอง
วันเฉลิมเป็นเด็กดี ดีบริสุทธิ์ โดยเฉพาะเรื่องความมีกตัญญูกตเวทีต่อลำยอง แม่ของตนเอง
ในทำนองกลับกัน ลำยองเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีเลย เรียกได้ว่า เลวบริสุทธิ์ก็ว่าได้
.หาก วันเฉลิมรักแม่เป็นที่สุด ละทิ้งหนทางสบาย มาเลี้ยงน้อง ดูแลแม่
ทิ้งความก้าวหน้าในการเรียนขณะออกบวชเป็นเณร เพื่อมาดูแลแม่ที่กำลังป่วยหนัก
มันเป็นนิยายน่ะนะ นิยายที่เข้าข่าย นิย้าย นิยาย เพราะมันไม่น่าเป็นจริง ในชีวิตจริง
เอาเถอะ แม่อยากเล่าให้น้องฟังเรื่อง บทพูดของพระวันเฉลิม หลวงตา ครูที่สอนวันเฉลิมมาตั้งแต่เด็ก ๆ
บางคำพูด..น้องคงเดาได้ ใช่แล้ว แม่ฟังแล้วน้ำตารื้นร้องไห้ ร้องเพราะ อิน กับคำพูดที่เป็นสัจจธรรม ตื้นตันกับชีวิตที่พบพระธรรม พบความสุขอันบริสุทธิ์ของพระวันเฉลิม ในที่สุด
ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องราวที่รู้ ๆ กันอยู่ ฮิ ฮิ
ไม้อ่อนมันดัดง่าย ไม้แก่มัีนดัดยาก..(คำของหลวงตาสอนเด็ก ๆ ที่มาวิ่งเล่นในวัด โดยเล่านิทานชาดกให้เด็ก ๆ ฟัง)
เรากลับไปแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้
แต่เราสร้าง "ปัจจุบัน"ได้
นั่นคือ คนเราเปลี่ยนอดีตไม่ได้ แต่เราเป็นผู้เลือกที่จะกระทำ กรรมดีในปัจจุบันได้
จะเป็นลูกของผู้หญิงขี้เมา ลูกคนบ้า ที่ไร้อนาคต
หรือจะเลือกเป็นลูกผู้หญิงคนเดิมคนนี้แต่ตั้งใจเรียน และมีอนาคต...
(พระวันเฉลิมสอนน้องต่างพ่อ)
โลกนี้ช่างเต็มไปด้วยความมืดสลัว กับความทุกข์ยากของเราเมื่อเราจมอยู่กับตนเอง
แต่เมื่อเรามองดูไปรอบ ๆ จะเห็นว่า ยังมีคนที่เผชิญทุกข์อันแสนสาหัสกว่าเราเสมอ
(ตอนพระวันเฉลิมเดินทางไปดูชีวิต เสาะหาสัจธรรม และเพื่อเรียนพระธรรมต่อที่อินเดีย)
ศรัทธาของคนสิ้นหวัง แม้เพียงเศษไม้ก็ต้องยึดเอาไว้ (ตอนเห็นคนแช่แม่น้ำคงคา)
แม่จะเป็นผู้หญิงขี้เมา หรือเป็นคนบ้า..แม่ก็เป็นคนที่งดงามเสมอในใจของอาตมา(ตอนสอนน้องชายต่างพ่อ)
ลูกอ่านบทนำแค่นี้ก่อน เจอกันเมื่อไหร่ แม่ต้องคุยถึงเรื่องนี้ต่อแน่ ๆ มาดูอีกสักรอบเป็นเพื่อนแม่..:-)
รักลูกมาก
แม่เอง