คิดคิดคิดเฝ้าครุ่นคิดจิตสับสน หลงตัวตนความเป็นไปในมายา
อดีตผ่านปัจจุบันอนาคตหนา คิดไขว่คว้าสุดท้ายได้เพียงเงา
หลงยึดติดความคิดอดีตผ่าน ฝังใจนานกดทับถมนมนานเข้า
บ่มเพาะเชื้อการกระทำของตัวเรา ความขลาดเขลาเกาะกุมใจไฟสุมทรวง
พันธนาการอันตรึงจิตความคิดแน่น ปักเขตแดนสร้างกำแพงแสนห่วงหวง
หลงมายาว่าเป็นจริงสิ่งกลลวง ตกในบ่วงแห่งความคิดติดอัตตา
ความเป็นตัวเป็นตนที่ยึดมั่น ถูกส่งผ่านฝังในจิตอวิชชา
มันฝังแน่นหยั่งรากลึกสุดคณา โอ้อัตตานำพาให้ใจระทม...
เครดิตภาพ : http://zone-wallpapers.blogspot.com/2013/04/blog-post_4836.html
เป็นบทธรรมะที่แสนจะไพเราะค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ
สวัสดีค่ะ