สวัสดีค่ะ ก่อนจะบันทึกเกี่ยวกับการสื่อสารกับชาวกัมพูชา ขอเล่าสู่กันฟังถึงการสื่อสารที่ไม่ได้ตั้งใจ และทำให้อีกฝ่ายเกิดความเสียใจได้ มาเล่าสู่กันฟังนะคะ
เมื่อ2วันก่อน มีหญิงตั้งครรภ์ครบกำหนดคลอด วันที่20พ.ย.56 นี้ มาขอซื้อประกันสุขภาพต่างด้าว
พยาบาล: “ สดับไทยบานเต็” (ฟังภาษาไทยได้มั๊ย)
หญิงตั้งครรภ์: “สดับไทยบาน”
พยาบาล: “มาทำอะไร”
หญิงตั้งครรภ์: “มาซื้อประกัน จะคลอดแล้ว จะได้ไม่ต้องจ่ายเงิน”
พยาบาล: “แล้วมีนายจ้างมั๊ย”
หญิงตั้งครรภ์: “ไม่มีจ้า มารับจ้าง กับปะได(สามี)"
พยาบาล: “แล้วอยู่ที่ไหน ที่อยู่ที่แกลงมีมั๊ย “
หญิงตั้งครรภ์: " ไม่มีจ้ะ"
พยาบาล: " อ้าว! แล้วเราพักที่ไหนล่ะ จะได้ลงข้อมูลถูก
เอาที่อยู่ตอนนี้ที่เราอยู่ก็ได้"
หญิงตั้งครรภ์: " ไม่มีจ้ะ ใครมาจ้างหนู ก็ย้ายไปที "
พยาบาล: "แล้วเราไม่กลัวเหรอ พาสปอร์ตก็ไม่มี เอกสารอะไรก็ไม่มี ย้ายที่อยู่ไปเรื่อยๆแบบนี้ แล้วตอนนี้ก็ท้องด้วย ไม่มีที่อยู่ที่นี่หรือ ใกล้คลอดแล้วจะได้มาคลอดที่นี่"
พูดจบ หญิงตั้งครรภ์ ก็ตาแดงๆ น้ำตาไหลออกมา พยาบาลรู้สึกผิดว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปแน่ๆ ก็เลยแตะบ่าหญิงตั้งครรภ์ เบาๆ แล้วพูดว่า”ขอโทษนะ อาจจะพูดอะไรทำให้เสียใจ ซื้อประกันได้ แต่ที่ต้องถามเพราะต้องลงข้อมูลในโปรแกรม เอาเป็นว่า ไปปรึกษากับสามีก่อนก็ได้ แล้วค่อยมาซื้อ ก่อนวันที่20นะ ค่าประกัน2800บาท นะ ”
หญิงตั้งครรภ์: “หนูมีเงิน 2000บาทเองจ้ะ ขอไปเก็บเงินก่อน”แล้วก็เดินจากไปแบบตาแดงๆ น้ำตาซึมๆ(เศร้าจัง)
ทิ้งความรู้สึกผิดไว้ข้างหลัง สอนให้คิดได้ว่า บางครั้งคำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่คิดว่า จะกระทบความรู้สึกของผู้ฟัง อาจจะ ทำให้ผู้ฟังเสียใจก็ได้ แล้วเรานั่นแหละที่จะไม่สบายใจ ทั้งที่เค๊าจากเราไปแล้ว
เข้าใจว่าคนท้อง ขี้น้อยใจ ใช่ไหมครับ
ลำพังภาษาไทยก็เข้าใจผิดกันบ่อยๆอยู่แล้ว ภาษาที่2 ที่3 ยิ่งเข้าใจผิดง่ายไปใหญ่ ทำงานต้องผิดพลาด ให้กำลังใจครับ
คำพูด เป็นการสื่อสารที่สำคัญยิ่ง “พอพูดแล้ว ….. คำพูดเป็นนายเรา” ขอบคุณเรื่องเล่าดีดีนี้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้พี่บ๊วยค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองฝ่ายค่ะ