คงไม่มีความสุขใดมีค่ามากกว่าการเสียสละเพื่อทำอะไรบางอย่างเพื่อผู้อื่น ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่นักกิจกรรมบำบัดหลายๆคนได้อุทิศให้กับผู้ป่วยที่เราให้การรักษา วันนี้บทบาทในชีวิตได้เปลี่ยนไป เปลี่ยนจากนักกิจกรรมบำบัดปฏิบัติการมาเป็นถ่ายทอดวิชาการให้กับน้องๆรุ่นใหม่ๆ .....ผ่านมา 4 เดือนกับอีก 5 วัน ค่อยๆเริ่มปรับตัวได้ดีมากขึ้นค่ะ ได้มีโอกาสสอนวิชาที่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์การทำงานที่ผ่านมา เช่น การจัดกลุ่มกิจกรรมบำบัดในผู้ป่วยจิตเวช การถ่ายทอดประสบการณ์ต่างๆในงานจิตเวช เด็กๆ มักถามเสมอว่าทำไมอาจารย์มาเป็นอาจารย์?? อาจจะเป็นเพราะเราชอบทำอะไรที่ท้าทาย... จึงได้ขอลองดูสักครั้ง ผ่านมา 4 เดือนได้ทำอะไรใหม่ๆบ้าง
แอบเอารูปลูกศิษย์มาฝากนะคะ
ทุกครั้งที่เห็นเด็กๆ สามารถนำความรู้ที่พวกเราสอนไปประยุกต์ใช้ได้จริง
.
.
.
ฉันมักจะอมยิ้มในใจทุกครั้ง :)
...น่าปลื้มใจนะคะอาจารย์
ดีใจด้วยน่ะที่สอนด้วยกิจกรรม
ครูหยินเชื่อมั่นว่าสามารถพัฒนาผู้เรียนได้อย่างแท้จริง
ร่วมปลื้มใจไปพร้อมกันค่ะ.... ดร.พจนา ครูหยิน และ คุณ พ.แจ่มจำรัส ^ ^
....เพราะโลกนี้มันกว้าง...คนข้างๆ จึงสำคัญ
ด้วยเหตุผลเช่นเดียวกัน...การให้คือความสุข....
ความสุขอยู่ใกล้ตัวเราค่ะ Dr.Ple และคุณชนะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ^ ^