งานเดินรณรงค์ป้องกันภัยโรคกระดูกพรุนหรรษา
เรื่องที่หนูจะเล่าสู่กันฟังต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่จะย้อนไปเมื่อวานนี้ คือวันอาทิตย์ที่ 27 ตุลาคม พ.ศ.2556 เป็นวันที่หนูตื่นเช้ามากในรอบปี เช้ามาอากาศสดใสมาก วันนี้หนูกับพี่สาวมีนัดกับป้าหมอของหนู ท่านชวนไปงานเดินรณรงค์ป้องกันภัยโรคกระดูกพรุน เนื่องในโอกาสวันสากลโรคกระดูกพรุน(World Osteoporosis Day)โดยมูลนิธิโรคกระดูกพรุนแห่งประเทศไทยฯ ณ สวนลุมพินี
ตอนแรกหนูก็เหมือนกับหลายๆคนที่อาจจะสงสัยว่า คืองานอะไร เกี่ยวกับอะไร พอไปถึงสวนลุมพินีปุ๊บ หนูก็รู้สึกคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนี้ มันคล้ายๆกับภาพยนตร์หลายๆเรื่องที่หนูเคยดู หนูรู้สึกถึงความแปลกใหม่ เพราะหนูเคยมาที่นี้แล้ว แต่ไม่เคยมาตอนเวลาประมาณนี้เลย คือประมาณ 5:00 น.บรรยากาศเงียบ สงบ มืดและดีมากๆ จะมีก็เสียงลมเบาๆ มีแมววิ่งเล่น มีผู้คนบางกลุ่มเริ่มออกกำลังกายกัน อาทิ วิ่ง มวยไท่เก็ก ปั่นจักรยาน เป็นต้น ไม่น่าเชื่อเลยว่า ในความคิดของหนู เด็กคนหนึ่งที่คิดว่า กรุงเทพฯที่มีแต่ผู้คนมากมายหนาแน่น อึดอัด มีแต่ความเร่งรีบ มีแต่ความวุ่นวายในยุคนี้ ที่ผู้คนเรียกกันว่ายุคโลกาภิวัตน์ จะมีผู้คนรักตัวเอง ดูแลสุขภาพมาออกกำลังกายเยอะ ในเวลาแบบนี้ด้วย
หลังจากที่จอดรถเสร็จนั้น หนู พี่สาว ป้าของหนู และพี่อีกคนนึงเดินเข้าไปในภายในงาน ก็มีทีมงานจากบริษัทมากมายกำลังเตรียมงานอยู่ และมีผู้คนรุ่นประมาณคุณตาคุณยายที่มีใจรักสุขภาพเริ่มทยอยมาในงานแล้ว พวกเราไปอยู่ที่ซุ้มของโรงพยาบาลวิชัยยุทธ และพวกเราก็ไปเปลี่ยนเสื้อที่เป็นเสื้อแจกของงานพอเสร็จแล้ว หนูกับพี่สาวก็ไปเดินเล่นกัน ภายในงานจะมีเป็นซุ้มจากบริษัทมากมาย ตามซุ้มจะมีแจกนม โยเกิร์ต ขนม ฯลฯ พอหนูกำลังเดินๆอยู่ ก็เจอพี่คนนึง ชื่อพี่หมวย พี่เขาเป็นดีเทลยาที่รู้จักกับป้าของหนูและเคยไปร่วมทริปต่างจังหวัดกับหนูและป้าด้วย พี่เขาน่ารักมาก ไม่ได้เจอกันนาน หนูเลยถ่ายรูปกับพี่เขาสักหน่อย จะได้เป็นภาพความทรงจำเก็บไว้ เพราะไม่รู้จะได้เจอกันอีกไหม จากนั้นเวลาโดยประมาณ 6:30 น. หม่อมราชวงศ์สุขุมพันธุ์ บริพัตร ผู้ว่าราชการกรุงเทพฯ ก็มากล่าวเปิดงาน และมีการกล่าวรายงานจาก ประธานมูลนิธิโรคกระดูกพรุนแห่งประเทศไทยฯ และมีการมอบโล่ผู้สนับสนุนกิจกรรม
ผู้คนก็เริ่มมากันมากขึ้น บางคนนั่ง บางคนยืนเต็มงานไปหมด ยิ่งช่วงกิจกรรมแอโรบิกเพื่อกระดูกแข็งแรง โดยชมรมสายใยความหวังผู้ป่วยนั้น สนุกมากๆเลย เต้นกันมันส์มาก มีทั้งรุ่นเด็กน้อย วัยรุ่น จนไปถึงรุ่นคุณตาคุณยาย เต้นกันชนิดที่ว่าลืมเรื่องอายุกันเลยทีเดียวเชียว
จากนั้นก็จะมีกิจกรรมร่วมเดินรณรงค์วันสากลโรคกระดูกพรุน ภายในบริเวณสวนลุมพินี ระยะทาง 1 กิโลเมตร ตามทางมีจุดบริการน้ำดื่มด้วย ขณะเดินอยู่นั้น หนูมองไปรอบๆ เห็นแต่รอยยิ้มแห่งความสุขของผู้คนที่มาร่วมเดินกัน บ้างก็ถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน บ้างก็ตั้งหน้าตั้งตาเดินกันอย่างขยันขันแข็ง ว่าแล้ว หนูกับพี่ก็ถ่ายรูปกันสักหน่อย ไม่พอ!ถ่ายวีดีโอด้วยเลย จะได้ไว้อัพลงfacebook กับ instragram ให้เพื่อนๆดูกันว่า วันหยุดของหนู พวกเราสนุกมากแค่ไหน
จากนั้นพอเดินรณรงค์กันเสร็จแล้ว ก็มารับประทานอาหารเช้ากัน มีทั้งข้าวต้ม กระเพาะปลา โดนัท เค้ก นม เป็นต้น พอรับประทานกันอิ่มแล้ว ก็มีกิจกรรมร่วมฝึกโยคะยามเช้ากัน อันนี้ก็เป็นอีกกิจกรรมนึง ที่แปลกใหม่ ทำให้รู้สึกสงบ เบิกบานด้วย จากนั้นป้าของหนูก็มาแนะนำให้รู้จักกับครูสอนโยคะ ซึ่งก็คือคนเดียวกับคนที่นำสอนเมื่อกี้นี้เลย ครูเขาชื่อนิด น่ารักมาก พูดเก่ง อัธยาศัยดีมาก
ถัดมา ก็จะเป็นการให้ผู้ร่วมงานมาร่วมกิจกรรมเพื่อรับของรางวัลบนเวทีกัน ส่วนใหญ่ที่ขึ้นไปร่วม จะเป็นรุ่นคุณตาคุณยาย หนูได้ความรู้สึกคล้ายๆงานวันเด็กเลยทีเดียว แบบว่า คุณยายดูเหมือนกับว่ากลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง พี่พิธิกรให้เต้น คุณยายก็เต้น น่ารักมาก รอยยิ้มตอนคุณยายได้รับรางวัลดูเปรมปรีดิ์ยิ่งกว่าอะไร
จากนั้นก็ได้เวลากลับบ้านแล้ว การมาร่วมงานครั้งนี้ หนูคิดว่ามันก็เหมือนกับการได้ไปทัศนศึกษาของโรงเรียน เพราะมันไม่ใช่การเที่ยวอย่างเดียว มันคือการมาเปิดหูเปิดตา ได้รับความรู้ ได้รับสิ่งแปลกใหม่ ได้สังคม ได้ลองทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ ได้สนุก ได้เห็นอะไรที่ไม่ค่อยได้เห็น ได้รับบรรยากาศดีดี ได้ความประทับใจ หนูว่า การมาร่วมงานครั้งนี้ ได้อะไรเยอะมาก
สุดท้ายก็ต้องขอบคุณคุณป้าใจดีที่ชวนมางานดีๆแบบนี้ และยังเป็นแรงบันดาลใจในการใช้ gotoknow ในการมาเล่าสู่กันฟังมากนะค่ะ ปล.หนูอยากให้ทุกคนที่อ่านสิ่งนี้ ได้อะไรดีๆกับไปนะค่ะ ราตรีสวัสดิ์
T H A N K Y O U F O R R E A D I N G
ความเห็น (4)
ขอบคุณครับ ที่เล่าเรื่องดีๆ ให้ฟัง ได้ประโยชน์มากครับ
ขอบคุณลูกเกดนะคะที่เขียนเรื่องเล่าได้เหมือนเข้าไปอยู่ในงานเลยค่ะ
ดีมากๆ เลยค่ะ กิจกรรมดี บันทึกดีมาก ค่ะ
ขอบคุณมากๆนะค่ะ^^