จดหมายเหตุ.....เรื่อง..ของ คุณค่า ต้นไม้และ แผ่นดิน...กับคำว่า..สายไปกับกระแสร์ในธรรมชาติ..สิ่งแวดล้อม
จดหมายเหตุ...เรื่องของ คุณค่าต้นไม้และแผ่นดิน...
เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่า..เมื่อก่อนกลับเยอรมันเมื่อ่เมษาที่แล้วได้ไปพบว่าที่ดินเล็กๆในบริเวณ..บริษัท..วังแก้ว..รีสอรท..ซึ่งผู้เขียนและคู่รักเก่าแก่ซื้อร่วมกัน..และทิ้งไว้..จนเป็นป่าที่มีอายุเกินสี่สิบปี(ที่ดินนี้ซื้อมา..ตั้งแต่..คุณหญิง อุไร ลืออำรุงผูเป็นผู้อุปถัมท์ค้ำจุนอยู่ในสมัยนั้น)...ได้พบว่า..มีผู้บุกรุก..ถากถางที่ดินนี้..ทั้งๆที่มีโฉนดเอกสาร..สมบูรณ์..ทั้งนี้..ทำให้ผู้เขียน..ประสพ..ความลำบาก..กรรม..มาโดยไม่เป็นธรรม....
..นั้นเป็น..สาเหตุ..หนึ่ง..สิ่งที่ตามมาให้เห็นอีกหลายประเด็น..แต่..จะไม่..เขียนไว้ณ..ที่นี้...(ถ้าใครมีประสพการณเกี่ยวกับเรื่องที่ดิน..ก็คงจะทราบกันดี..(อยู่)
แผ่นดิน...เล็กๆนั้น..ถูกตีค่า..ให้เป็นเงินตรา.."เก้าแสน"...เขาให้ราคา..สุดท้ายไว้ที่(คอหอย..)....(ขายหรือไม่ขาย..๕๕๕๕)....
...คู่รักเก่า..คร่ำคร่า..มะกาเล...บอกไม่สนและไม่ขาย..."ส่วนของเขา"..มีอนาคต..ว่า..จะ..ถูก..ฮุบ..ส่วนที่เหลือ..ครึ่งหนึ่งนั้น..ยังไม่โดน..โค่น.."ต้นไม้"
..."ผมยังหาเงินและยังใช้เงินเหมือนคนทั่วไป"...ประโยคนี้..โจน จันใด..เขียนไว้..ซึ่ง"ผู้เขียนเอง"..ก็ต้องยอมรับ..สภาพนี้..เพียงว่า..จะ.."อิสระ"..ที่จะไม่ตกเป็น.."ทาส"..ได้แคไหน..และไม่"โกหก"..ตนเอง...
"ความฝัน"..นั้นมีอยู่ว่า...หากมี..ใคร..สัก..คน.หรือ..องค์กรใด..ที่สนใจ..ที่จะรัก..ษาชีวิตต้นไม้ไว้..เพราะ.(มีเงินเหลือใช้) เพื่อจะแลกให้คุณค่า..ชีวิต..ต้นไม้...เหล่านี้..ให้ยืนต้น..อยู่ต่อไป...
"เงินจำนวนนี้..จะนำมาใช้เป็นทุน..สำรอง..สำหรับการจัดการบริหารบริบาลต้นไม้...เพื่อชีวิตและคุณค่า..ของมันให้มี..สืบไป..."
"ความคิด"..ที่สับสนวุ่นวาย..หากขายแผ่นดิน..ต้นไม้..หมด..หาก..ต้นไม้..ถูกเปลี่ยน..คุณค่าให้เป็นชีวืต..แลกแค่..กระดาษที่พิมฑ์ขึ้นมาแทนค่า..แค่..เก้าแสนใบ...ชีวิตเหล่านั้น..คงอยู่รอดไปอีก..ยาวนาน...มีลูกมีหลานให้ชื่นชม...
เขียนมาณ.ที่นี้..ด้วย..ความฝันที่ค้างคา...แม้ว่าผลที่จะมีมาสองสามร้อยปีให้หลัง..ก็ยังดี..ที่เอา..ฝัน..นี้..มาแปะไว้..กับ..โกทูโน...
(จะมีใครให้..ความสนใจ..บ้างไหมหนอ..วันจันทร์ที่จะถึงนี้..ต้นไม้..รอ..โชคชะตา..ใครจะรับเป็น..พ่อเลี้ยงแม่เลี้ยง..เขาบ้างไหม..นะ.เจ้าคะ....)
ความเห็น (9)
"ความคิด" .. ที่สับสนวุ่นวาย .... มาเรียนทำ "บายศรี".... กับหมอเปิ้น....ดีไหมค่ะ .... ขอบคุณค่ะ ยายธี .... หมอเปิ้นคิดถึง นะคะ
สวัสดีค่ะคุณหมอเปิ้น..ตกลง..ค่ะ..จะเมื่อไรดีเอ่ย....จะได้เอามาเป็น..บายศรี.สู่ขวัญต้นไม้..ที่จะมีผู้รับเลี้ยง..คุณหมอคะ..สักกี่ต้นดี..ประเดิม..เจ้าค่ะ...ตรงนี้..ไม่ได้ทำเพื่อการค้าค่ะ..อ้ะะๆๆ....
คุณยายครับ
มีแต่ความรู้และความจริงใจ(ไม่มีเงิน)
พอจะช่วยได้ไหมครับ
หอบความรัก ความคิดถึง และเข้าใจ มาฝากยายธีจ้ะ
ขอเป็นกำลังใจนะคะคุณยายธี...
สวัสดีค่ะ..อาจารย์ขจิตเจ้าขา..ยายธี..ซาบซึ้งมาก..กับคำ ของอาจารย์เจ้าค่ะ..และ..แค่นี้..ก็พอ..กับ..ชีวิต..ของเรา..ทุกๆชีวิต.."มีแต่ความรู้..ความจริงใจ..แต่ไม่มีเงิน"...ยายธีก็อยู่มาได้..จน..จะตายอยู่แล้ว..ก็ด้วยมรณะ..สตินี่แหละในวิถีพุทธ...รู้แจ้งเห็นจริงกันก็แค่นี้เอง..กายกะใจ(แถมด้วยหัว..สมองที่ใช้วิจารณะญาณ)..อิอิ...
สวัสดีค่ะ คุณมะเดื่อ..มีดอกไม้มาฝาก..ผูกโบว์ร้อยรักเอาไว้..(ด้วยใจจริง....)เอาไว้ชื่นชม..ก่อนที่มันจะแห้งเหี่ยว..โรยรา..อ้ะะๆๆ..ยายธีฟังเพลงนี้..ซ้ะเกือบจำได้..อ้ะะๆๆ...(เอามาแปะไว้..จิ้มๆลองๆ..ได้ฟังตอนไม่รู้จะทำไร..อยู่มันก็หายไป..จากหน้าเฟส..อ้ะ..สงสัยจะโดนลบ...๕๕๕..เขาไม่ยอมให้ฟังฟรี..สงสัย..ของฟรี..คงจะหมดโลกไปแล้ว...อีกหน่อย..เสียงนกร้อง..ก็คงเอาไปจดทะเบียน.."ยุ่งแน่ที่นี้"..๕๕๕๕๕๕๕......ช่วยหัวเราะกันหน่อย..เจ้าค่ะ.(จิตจะได้แจ่มใสเหมือนคนเมืองสุพรรณ อิอิ..ยายธี
สวัสดีค่ะ..คุณดร. พจนา แย้มนัยนา ยายธีขอบพระคุณอย่างสูงกับ..กำลังใจที่ให้มา..เจ้าค่ะ..(กำลัง..คิด..ว่า..จะลองเล่นวิธี"ยื่นหมูยื่น(หมา)...เล่น..สนุกๆอ้ะ..ยังหา..คนเล่นด้วยไม่ได้..เจ้าค่ะ...ที่บ้าน..ยายวิ..แก..มีหมาแก่ๆ..พิการก็มี..ยายวิแกรักษาชีวิต..ของมัน..ให้เป็นไปตามธรรมชาติ..ไม่ใช้วิธีบังคับให้ตาย..เมื่อหมด..ความเป็นประโยชน์ที่มนุษย์ไฝ่หามาเลี้ยง(หมา น่ะ)...ใครมีใจบุญเลี้ยงต้นไม้..ของยายธี..จะ..แถมหมาแก่ๆของยายวิให้ไปด้วย...มีอีก(ตัว)นึง..(ยายธี...๕๕๕๕...) ..ที่แคนาดามีคนรวยๆเยอะไหม..เจ้าคะ...ยายธีค่ะ
รอเอาไว้ยายธีว่าง ค่อยคุยกันนะครับ