ความทรงจำกับสายฝน


ยามนี้ฝนตก ฟ้าร้อง ลมแรง สะท้อนภาพวันวานเก่าๆ ให้นึกถึง
ในบ้านหลังเล็กกลางป่า ทั้งที่เคยมุงหลังคาจาก จนมาถึงสังกะสี ที่ข้างฝาบ้านขัดด้วยไม้ไผ่ลำเล็ก บางแถบก็ปะด้วยสังกะสี
คราใดที่ฟ้าร้อง ทุกคนในบ้านต่างรู้กันว่า ลมและฝนห่าใหญ่กำลังจะมา ถ้วย ถัง กะละมัง หม้อ จะถูกนำไปจัดวางตรงจุดเดิม เพื่อรอน้ำที่หยดมาจากรูรั่วบนหลังคา สายตาต้องมองว่ามีจุดไหนเพิ่มมาใหม่บ้าง
รู้ว่าพ่อกับแม่ห่วงลูก ฝนทั้งรั่ว ทั้งสาด กลัวลูกไม่สบาย จะนอนให้หลับ ก็คงทำเพียงแค่ได้หลับตา และภาวนาให้สายฝนซาและหยุดลง
วันนี้ เสียงฟ้าก็ยังคงร้อง ลมก็ยังคงแรง ฝนก็ยังคงเทลงมา ทว่า บัดนี้ พ่อกับแม่ไม่ต้องนอนภะวง ไม่ต้องลุกขึ้นกลางดึก เทน้ำออกจากกะละมังกันน้ำล้น วันนี้ บ้านหลังนี้มุงกระเบื้อง กันผนังปูน แข็งแรงพอทีจะโอบอุ้มพ่อกับแม่ให้นอนหลับสบาย...

คำสำคัญ (Tags): #สายฝน
หมายเลขบันทึก: 550117เขียนเมื่อ 3 ตุลาคม 2013 11:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 2 ธันวาคม 2013 17:19 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท