วันนี้ได้เห็นกลุ่มงานบริหารทั่วไปเตรียมแบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับการขยายโรงอาหารเพื่อรองรับนักเรียนที่เพิ่มมากขึ้น ในปีการศึกษา 2557 โรงเรียนเราจะมีนักเรียนประมาณ 3800 คน สถานที่หากเป็นไปตามแผนคือ บริเวณลานอิฐบล็อกหน้าอาคารปิ่นเกรียงไกร
หากถามความเห็นครูนกคงอยากให้เป็นแบบเดิมคือ ลานอิฐบล็อกที่ซ้อมกีฬาของเด็ก และสถานที่เข้าแถวของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 แต่หากเลี่ยงไม่ได้ก็คงต้องทำใจยอมรับกับการเปลี่ยนแปลง
ยอมรับด้วยบทเพลงนี้ค่ะ "หนึ่งต่อหนึ่ง"
สร้างอะไรขึ้นมาชิ้นหนึ่ง
ก็ถูกทำลายลงไปชิ้นหนึ่ง
สร้างอะไรขึ้นมาชิ้นหนึ่ง
ก็ถูกทำลายลงไปเช่นกัน
มีโต๊ะประชุมตัวใหญ่ มีต้นไม้เพิ่มหนึ่งตอ
รองเท้าหนังช้างหุ้มข้อ พ่อพลายหนึ่งตัวต้องตายหายไป
ต้องการไฟฟ้ามาจุดไฟ สร้างเขื่อนทันใดให้อันหนึ่ง
แล้วเราก็เสียไปป่าหนึ่ง หนึ่งหนึ่งเท่ากันใช่ไหม
ริมทะเลบนชายหาด มองเห็นคอนโดหนึ่งหลัง
เงินไหลเทมาเต็มฝั่ง แต่เรือตังเกและชาวประมงหายไป
ต้องการถนนจะเข้าไป ระเบิดทันใดเขาลูกหนึ่ง
ได้มาก็เสียไปอย่างหนึ่ง หนึ่งหนึ่งเท่ากันแลกไหม
**ทำลายล้างกันเข้าไป ทำจนไม่เหลืออะไร
มีใครสร้างโลกใบใหม่ ไว้แลกกันหรือยัง
-สวัสดีครับครู
-การพัฒนา..บางทีก็มาพร้อม ๆ กับการทำลายครับ
-อำเภอพรานกระต่ายกำลังทำถนนสี่เลน..ต้นต้นไม้ข้างทางก็ถูกตัดไป..ในไม่ช้านี้ก็จะมีเสาไฟฟ้ามาแทนที่ต้นไม้ใหญ่..เรียงรายพร้อมกับแสงไฟสีเหลืองอ่อน...สว่างตา...ครับ
-ได้อย่างเสียอย่างครับ
-ขอบคุณครับ
บางครั้งการพัฒนาไม่ได้ดีไปกว่าเดิม..
แต่เป็นการแสดงศักยภาพของผู้บริหารว่า
ฉันได้เปลี่ยนแปลงอะไร ...ได้ผลงานอะไร ..
มันน่าเสร้ามาก การทำลายเพื่อสร้างจึงไม่มีวันสิ้นสุด
ขอบคุณค่ะ น้องเพชรน้ำหนึ่ง
ได้อย่างเสียอย่าง...อย่างที่น้องว่าจริงๆ
ขอบคุณค่ะ คุณครูหยิน ก็หวังให้ผู้บริหารเป็นผู้มองภาพรวมแห่งองค์กรที่ยั่งยืนค่ะ
เป็นกำลังใจนะคะครูนก