ว่างเว้นจากการเขียนบันทึกไปเสียหลายวัน และเข้ามาอ่านน้อยลง ด้วยภาระหน้าที่ เมื่อถึงเวลาก็พร้อมที่หลับไหลอย่างไม่รู้สึกตัว
วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่จะต้องสะสางภาระหน้าที่การออกข้อสอบปลายภาค (ใจจริงของฉันอยากเรียกว่า แบบทดสอบมากกว่า)
ก่อนเริ่มงาน อดไม่ได้ที่จะแวะเวียนเข้ามาอ่านบันทึกใน GotoKnow
วันนี้ฉันได้อ่านบันทึกดี ๆ ของคุณหมอวิจารณ์ เจ้าประจำที่ฉันติดตามอยู่ และอีกหนึ่่งความประทับใจที่ได้พบใหม่คือ เจ้าของนามเขียน "ทิมดาบ" ฉันก็ได้ติดตามเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
หนึ่งวลีที่ฉันได้อ่านเจอจากทิมดาบ "การเดินทางอันแสนพิเศษ" วลีนี้ที่ฉันได้เจอ มันช่างตรงใจฉันอย่างที่สุด มันเป็นสิ่งหนึ่งที่อยู่ในห้วงความคิดของฉันเช่นกัน การเดินทางที่แสนพิเศษของการได้พบ ได้เรียนรู้จากการเป็น "ครู" การได้รู้จักและสัมผัสกับกัลยาณมิตรที่ GotoKnow ต่อเติมชีวิตของฉันให้มีความหมาย
เมื่อวานฉันได้มีโอกาสได้เข้าไปเรียนรู้ชมรมผู้สูงอายุในชุมชนแห่งหนึ่ง ผ่านกิจกรรมบริการชุมชนของท่านอาจารย์ภายในสาขาวิชา เด็ก ๆ นักศึกษาได้ลงไปทำกิจกรรม ฉันได้เข้าไปสังเกตและเรียนรู้ ถึงแม้ฉันในฐานะอาจารย์ ฉันบอกไม่ได้หรอกว่าฉันเข้าไปบริการ สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ฉันได้เข้าไปเรียนรู้และทำความเข้าใจเสียมากกว่า ได้เห็นชมรมที่เข้มแข็ง ผู้สูงอายุที่มี"ใจ" และหมออนามัยที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม เป็นภาพที่ทำให้ฉันรู้สึก "อิ่มใจ"
ฉันได้เรียนรู้จากผู้ใหญ่ (ผู้สูงอายุ ผู้มากด้วยประสบการณ์ชีวิต) ฉันได้สัมผัสจิตสาธารณะที่ปราศจากผลประโยชน์ที่แอบแฝง ฉันได้สัมผัสถึงความรักและปรารถนาดีต่อกัน ฉันได้สัมผัสถึงพลังของส่วนรวม ฉันอาจบันทึกให้คนอ่านเห็นภาพเป็นรูปธรรมไม่ได้ แต่สิ่งที่ฉันบันทึกไว้เป็นสิ่งที่ออกมาจากข้างในตัวฉัน
จิตศิริน
21/9/56
วันก่อนเปิดอันนี้ไม่ได้
ตอนนี้ผมแก้ไขแล้ว
เปิดได้แล้วครับ