ชีวิตนี้สั้นนัก ... บางครั้ง "เวลา" ที่เสียไป ก็แก้ปัญหาไม่ได้เท่ากับตัวเอง
ชีวิตนี้สั้นนัก ...
เมื่อเราพบปัญหาบางอย่าง
แทนที่เราจะรีบแก้ไข ตัดไฟเสียแต่ต้นลม
บางครั้งเราเลือกใช้ "เวลา" เป็นเครื่องแก้ไขแทน
"เวลา" ไม่ได้ช่วยอะไรไปเสียหมด
หากเราไม่คิดที่จะแก้ไขปัญหานั้นอย่างเร่งด่วน
บางครั้งก็จะไม่ทันกาลแล้ว
"เวลา" กลายเป็นข้ออ้างเพื่อประวิงเวลาไปให้นานที่สุดเท่านั้น
ตราบใดยังไม่ลงมือแก้ไข ตราบนั้นปัญหาก็จะอยู่กับเราตลอดไป
เพราะมันเป็นแค่การยืดเวลาเพื่อวิ่งหนีปัญหาเท่านั้น
ชีวิตนี้สั้นนัก ...
บางครั้ง "เวลา" ทำให้เราสูญเสียอะไรบางอย่างไป
อย่างไม่มีหวนคืนกลับ
ทิ้งเวลา คือ ทิ้งปัญหาให้ยาวนานมากขึ้น
เราเลือกที่จะไม่ตัดสินใจทำอะไร
แต่เลือกใ้ห้ "เวลา" โดยคนอื่นเป็นคนตัดสิน
ชีวิตของเราควรมีเส้นทางเดินของตัวเองมิใช่หรือ
มิใช่ให้ใครมาคอยบงการ บังคับอยู่ในที
ทำอะไรไปก็เพื่อเป็นเรื่องของการรักษามารยาท
การรักษามารยาท คือ การรักษาความรู้สึกของคนอื่น
แต่ไม่ใช่การรักษาความรู้สึกของตัวเอง
หรือคนที่รักเรา
ชีวิตนี้สั้นนัก ...
มีโอกาสกี่เปอร์เซ็นต์ที่ "เวลา" สามารถแก้ปัญหาที่อยู่ตรงหน้าได้จริง
มากไปกว่าหนึ่งสมองสองมือของเราเอง
หาก "เวลา" ทำหน้าที่ของตัวเองไม่สำเร็จล่ะ
อนาคตของเรา เส้นทางเดินชีวิตของเราใช่ไหม
ที่ต้องคอยรับผลอันนั้น
ความคิดที่ไร้อิสรภาพของเรา บอกเราว่า
ท่านจงอย่าออกจากกรอบแห่งความเป็นตัวตน
ท่านจงอยู่ในโลกเดิม ๆ ของท่านไปจนตายเถิด
ข้างนอกนั้นมันน่ากลัวเกินความสามารถของท่าน
เราไม่ได้เป็นคนควบคุม "เวลา"
แต่ "เวลา" ต่างหากที่เข้ามาควบคุมเรา
และหากยังคงเป็นเช่นนั้นอยู่
"เวลา" นั่นแหละจะเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของเราเอง
ไม่ใช่ตัวเราเองกำหนด
ชีวิตนี้สั้นนัก ...
หากเราเป็นคนประเมินสถานการณ์ไม่แตกฉานพอ
อย่าได้ใช้ "เวลา" มาเป็นตัวแก้ปัญหา
อย่าให้ "เวลา" มันเดินผ่านไปเรื่อย ๆ โดยไม่ยอมทำอะไร
เพราะนอกจากจะสูญเสียคนรักใคร่ไปแล้ว
ยังสูญเสียความเป็นตัวเองไปอีก
ชีวิตนี้สั้นนัก ...
เราจะใช้ "เวลา" ไปอีกนานแค่ไหน
เราไม่เสียดาย "เวลา" หรือ
เวลาที่เราต้องสูญเสียไปกับการคิดว่า
นั่นคือการแก้ปัญหา
"ปัญหา" ที่เป็นการรอคำตอบจากคนอื่น
โดยโยนความผิดให้กับ "เวลา"
แทนที่จะเป็นตัวเราเองต่างหาก
ที่จะเป็นคนแก้ไข "ปัญหา" นั้นเอง
แค่รำพึงถึงความทุกข์ใจที่อยากปลดปล่อยออกมาเท่านั้น
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
ความเห็น (10)
เวลา...กลายเป็นตัวประกันในหลายกรณี...
บางคนบอกว่ารอเวลา...
บางคนบอกว่ามีเวลาน้อย...
บางคนบอกว่าไม่มีเวลา...กรณีนี้แก้ง่ายให้รีบไปซื้อนาฬิกา...๕๕๕
ขอบคุณข้อคิดดี ๆ ที่อาจารย์มีมาฝากอยู่เสมอนะครับ...:)
คุณค่าของเวลา
อยู่ที่หาความเหมาะสม
ตรอมตรมหรือยินดี
อยู่ที่ใจเราคิดเอง
มันคือความสำคัญของเวลา กับ คุณค่าและความหมายของชีวิต
เขียนดีมั๊ก ๆ อ.was ขอไปเผยแพร่หน่อยนะ
ยินดีและขอบคุณครับ คุณชลัญ หัวเหลือง ;)...
อาจารย์ท่านหนึ่งกล่าวว่า.... "ชีวิตของมนุษย์ ... ยิ่่งเดินก็ยิ่งสั้น" (เวลา) .... ตอนนี้ผู้เขียน (P'Ple) กำลังเดินอยู่ .... และเวลาสั้นลงไปทุกๆ วัน นะคะอาจารย์Was
งั้นเป็นกำลังใจให้พี่เปิ้น Dr. Ple ครับ ;)...
ขอบคุณกับข้อคิดดีๆอย่างยิ่ง..อายุยิ่งมากเวลาก็ยิ่งน้อยลง เวลาที่เหลือจะทำอะไรก็น้อยลง ทั้งที่ ๑ วัน ก็ยี่สิบสี่ชั่วโมงเท่ากัน แต่ผู้รักษาเวลาจะรู้ว่าหมดไปอีกแล้วหรือ..
ถูกต้องเช่นนั้นเลยครับ ท่านอาจารย์ prayat duangmala ;)....