ก่อนการรับสมัครนายก อบต.
ก่อนการรับสมัครต่อ
วันที่ 6 กันยายน 2556 เวลา 19.12 น. รับโทรศัพท์จากเพื่อนบ้านที่สนิทกันพอสมควร คำพูดแรก “สิลงอีหลีบ้อนายกนี้หนะ” ผู้เขียนก็เลยบอกเขาว่า "เดี๋ยวเจ้ารอจักหน่อยเด้อข่อยสิโทรกลับ" พอโทรกลับไปผู้เขียนก็เลยถามว่า “เป็นหยังเจ้าคือว่าจั่งชั้น” เขาตอบมาว่า “มันสิสู่เขาได้บ่หล้า เขามีทีมแข็งแก่งเด้ โตบ่ทันมีหยังมันกะส่ำเฮ็ดเหล่น อายคนซื่อๆ เด้ข่อยว่า” ผู้เขียนเลยตอบไปว่า “อีหยั่งต่างๆ เอาไว้หั่นก่อนอย่าสะฟ้าวคิดไปตอนนี้บ่ทันฮอดมื้อสมัครดอก แต่เจ้าฮู้จักได้จังได๋ว่าเขามีทีมดี” เขาตอบว่า “ดีแหล่วเขาเป็นนายกเน๊าะ" ผู้เขียนเลยถามกลับไปว่า “การที่มีทีมดีกับเป็นนายกอยู่นี้ดีจั่งได๋ แล้วดีหยังแหน่เจ้าว่า” เขาตอบว่า “จักแหล่ว” เขาตอบมาคำเดียว ผู้เขียนเลยพูดต่อไปว่า “เอาหละเรื่องนี้เอาไว้สำนี้ก่อนเน้าะ ข่อยสิเสนอความเห็นจั่งซี้เจ้าสิเลือกไผ สมมุติว่า มีผู้สมัครนายกสองคน ผู้ที่หนึ่งมีทีมดีจั่งเจ้าว่านั้นหละ แล้วกะผลงานเขาก็ดีพอสมควร ผู้ที่สองบ่เคยลงเล่นการเมืองเลย แต่กะเป็นผู้ที่ทำความดีมาตลอด มีผลงานโดดเด่นเคยได้รับรางวัลระดับตำบล ระดับจังหวัด ระดับชาติในด้านการพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนในชุมชนมาแล้ว คนในตำบลกะฮู้จักเขาพอสมควร เมื่อสมัครแล้วเขาบ่เอาทีมสมัครผู้เดียวหาเสียงผู้เดียวเจ้าสิเลือกไผ” เขาสวนกลับอย่างรวดเร็วว่า “โอ้ยบ้า คนที่เฮ็ดจั่งซั้นบ่มีดอก ผู้ใด๋เฮ้ดกะเป็นบ้าท่อนหละ” เขาหมายถึงผู้สมัครคนที่สอง ผู้เขียนถามย้ำอีกว่า “นั้นหละเจ้าสิเลือกไผระหว่างสองคนนี้หนะ” เขานิ่งไปพักหนึ่งเลยพูดว่า “เอาผู้มีทีมแหล่ว” เป็นคำตอบสุดท้ายสายตัดพอดี จากการสืบเสาะในการยกประเด็นนี้กับบุคคลหลายระดับ ก็ได้คำตอบคล้ายๆ กัน มีน้อยมากที่เห็นด้วย แต่ก็ยังสรุปไม่ได้เมื่อเหตุการณ์ยังไม่เกิดขึ้นจริงใช่ไหมครับ...
ความเห็น (5)
สวัสดีครับอาจารย์ ดร.พจนา ขอบคุณที่ให้กำลังใจ...
ถ้าฝ่ายที่มีทีมผลงานดี ก็คงได้รับเลือกแน่นอนอยู่แล้วค่ะ แล้วทำไมอีกฝ่ายไม่ฟอร์มทีมบ้างล่ะคะจะได้ทำให้คนเลือกมองเห็นว่าคนที่จะมาช่วยงานเป็นอย่างไร เพราะนายดีลูกน้องแย่งานก็เดินไม่ดีเหมือนกัน
ผู้นำดี ย่อมเลือกลูกน้องที่ดีเสมอ แต่ถ้ายังเลือกลูกน้องแย่ ตัวชี้วัดก็ย้อนกลับไปหาผู้นำอีก เปิดตัวลักษณะอย่างนี้จะพิสูจน์สังคมว่านิยมความดีจริงหรือไม่ประมาณนี้แหละครับ... ขอบคุณ โอ๋-อโณ ที่เสนอมุมมองที่น่าคิด...
ผมตามอ่านมาทั้งหมดแล้ว สะท้อนถึงสภาพทางสังคมส่วนรวมของไทยได้ดีทีเดียว บ้านผมก็เช่นเดียวกัน แม้อาจจะไม่ถูกต้องนัก
ประการแรก สังคมแบบท้องถิ่นและชาวบ้านทั้่วไปยังติดยึดอยู่กับ "เงินไม่มา กาไม่เป็น" ในแทบจะทุกแห่ง
สอง ไม่รู้ว่าอะไรคือ "ดี" และ "ไม่ดี" การรับเงินดีไหม "ดี" คนที่ "ดี" แล้วลงสมัคร แต่ไม่จ่ายเงินดีไหม "ไม่ดี" ถ้าให้คุณเลือกระหว่างคนที่เคยเป็นอดีตมาก่อน กับ คนที่อาสาเข้ามาใหม่ คุณจะเลือกใคร อันดับแรกชาวบ้านก็ต้องบอกว่า "อดีต" ดีกว่า เพราะอดีตเขาให้ "เงิน" คนดีมาทีหลังไม่ให้ "เงิน" เงินจึงเป็นตัวแปรอย่างหนึ่ง
สาม การชี้แจงให้เกิดความรู้ใหม่ ว่า "เงิน" ทำให้เสียระบบอย่างไร ประชาธิปไตย กลายเป็น "ประชาธิปตาย" เพราะ "เงิน" อย่างไร จุดนี้ที่ชาวบ้านตามชนบทมักจะไม่เข้าใจ ขาดการทำความเข้าใจ ชี้แจงให้ข้อมูลที่ถูกต้องจากทางการ จะเห็นว่า "คนรุ่นใหม่" คือตัวแปรในเรื่องนี้ คนรุ่นใหม่คือ ผู้ที่ได้รับการศึกษาจากสถาบัน มีความรู้มีความเข้าใจดีกับระบบเดิมๆ หากเราต้องการเปลี่ยนแปลงเราต้องอาศัยพวกเขา คนรุ่นใหม่
สี่ ถ้าหากเราต้องการที่จะเป็น หรือลงแข่ง เราต้องเตรียมฟอร์มทีมงาน หรือคัดสรรคนที่เรียกได้ว่า "หัวกะทิ" ในชุมชนหรือในหมู่บ้านมาให้ดี และที่สำคัญ ประวัติไม่เสีย เป็นที่ยอมรับของชุมชนทั้งหมด มาลงแข่งกับเขา หากเราดีทุกคน เราจะเป็นต่อหนึ่งแต้ม ในระหว่างหนึ่งแต้มนี้ ให้ระวัง(คนที่เราคิดว่าไม่ดี)เอาไว้ว่า เขาจะมีช่องทางกลโกลเราตรงไหน เราต้องอุดช่องทางนั้นให้ได้
ห้า นำเสนอแนวทางการปฏิบัติงาน หรือชูนโยบายเป็นที่โดดเด่น สัมผัสจับต้องได้อย่างเป็นรูปธรรม สิ่งไหนที่อดีตทำไว้ก่อน ถ้าใช่ก็ไม่ต้องแก้ไข ถ้าไม่ใช่ ต้องชี้แจง เช่น การแจกเงินผู้สูงอายุ ใครเป็นนายกผู้สูงอายุก็จะได้รับเงินเหมือนกันทั้งนั้น ไม่ใช่ดั่งที่อดีตเขาคุยไว้ ต้องชี้แจงผ่านแกนนำในการหาเสียงและตัวเราเอง
ทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นเพียงแนวคิดที่ได้จากการอ่าน ๓ บันทึกที่ผ่านมา มาประมวลแสดงความคิดเห็นร่วมด้วย หากผิดพลาดประการใดก็อย่าว่ากันนะครับ..ท่านผู้เฒ่า เพราะว่าสังคมการเมืองไทยมันยากจะแก้ไขจริง ๆ แต่ผมเองก็ยังหวังว่าสักวันมันจะดีขึ้น ถ้า "คนดี" ไม่ท้อแท้ครับ...
ทำไปครับพี่หนาน อย่างน้อยก็แสดงถึงจุดยืนว่าไม่เห็นด้วยกับความไม่ถูกต้อง ถ้ามีคนเห็นด้วยกับเราเพียงคนเดียวก็ดีใจแล้ว ไม่หวังอะไรมากครับ ขอบคุณมากที่ให้ข้อคิดที่ดีๆ