ความขัดแย้งในทาง (การ) เลือก...?
หลาย ๆ ครั้งที่มีโจทย์เข้ามาในชีวิตเพื่อให้ตัดสินใจเลือกไปในทางใดทางหนึ่ง...
หลาย ๆ ครั้งที่โจทย์นั้นหากว่าตัดสินใจแล้ว...มีผลกระทบกับบุคคลรอบข้าง...
หลาย ๆ ครั้งที่โจทย์นั้นหากว่าตัดสินใจแล้ว...มีผลกระทบกับ....
แล้วจะต้องตัดสินใจเลือก...ยังไง?
โจทย์ที่เข้าในแต่ละครั้ง...หากว่าเรามีกระบวนการวิธีคิดในการสร้าง ทางเลือก ขึ้นมาเพื่อหลาย ๆ ทางเพื่อใช้เป็นองค์ประกอบในการตัดสินใจ...จะเกิดกระบวนการกลั่นกรองเพื่อวิเคราะห์อย่างเป็นระบบ...สิ่งที่ตามมาหลังจากที่ตัดสินใจแล้วก็คือ การเลือก เพื่อให้ได้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง...และสิ่งที่ตามมาจากการเลือกนั้นอีกก็คือ การสละ (ทิ้ง) ในทางที่ไม่ได้เลือก...ซึ่งก็จะมี (ต้นทุน) การเสียโอกาส ติดตามมาเสมือนเงาตามตัว...
ในการเลือกนี้ถือว่าเป็นขั้นตอนที่สำคัญ...เพราะต้องใช้การวิเคราะห์อย่างรอบด้านเพื่อให้ได้ ทางเลือก ที่ดีที่สุด...แต่สิ่งสำคัญกว่านั้นก็คือ...ดีที่สุดสำหรับเราใช้อะไรเป็นตัววัด (ในขณะนั้น) ...?
ในท้ายที่สุด...เราในฐานะมนุษย์ปุถุชนธรรมดาไม่ว่าจะตัดสินใจภายใต้เหตุผล (ที่กล่าวอ้าง) อะไร...รวมความได้ก็คือ...การตัดสินใจภายใต้แรงขับการบีบคั้น บังคับของพลังอำนาจโลภะ โทสะและโมหะ...เป็นปฐมฐานในการขับเคลื่อนอยู่ที่ว่าสภาวการณ์ภายใต้การตัดสินใจนั้นสารปนเปื้อน (โลภะ โทสะ และโมหะ) อันไหนมีอิทธิพลเข้ามาครอบงำมากกว่ากัน...
หลาย ๆ ครั้งที่ตัดสินใจไปแล้ว...เมื่อมองย้อนกลับก็มานึกเสียใจหรือเสียดาย...หากว่าสามารถย้อนเวลากลับไปได้ก็จะเลือกอีกทางหนึ่ง...
ความเสียใจหรือเสียดายที่เกิดขึ้นนั่นคือ... ต้นทุนค่าเสียโอกาส (ที่ไม่สามารถวัดออกมาเป็นมูลค่าได้)...
การตัดสินใจในโจทย์แต่ละอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต...หากเราเอาความสบายใจ (สุขใจ) ที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าเป็นตัวตั้ง...จะถือได้ว่าเป็นการเลือกที่ดีที่สุดและก่อให้เกิดต้นทุนค่าเสียโอกาสน้อยที่สุดได้หรือไม่...?
“ความสบายใจ (สุขใจ)”...แท้ที่จริงแล้วมันก็คือ ผล ที่มาจากการตัดสินใจเลือกในการทางเลือก (เหตุ) ที่มีความถูกต้องของสภาวะ (ธรรม) ตามจริง...หรือไม่...?
อืม...น่าคิด...:)
*****************************************************************
เครดิตภาพ : http://www.ee43.com/content/topic/165.html
ความเห็น (5)
อืมมมมม....(ไม่น่า..จะ..คิด...พระอาจารย์..ชา..ท่าน..ว่า..ไว้...คิด..ห้า..นาที..บ้า..ห้า..นาที..อิอิ..ก็น่าจะจริง..ของท่าน..ถ้าคิดๆ..ว่า..ยังไง..ถึง..จะดี..ที่จะเลือก..อึอึ...)
แต่..การเลือกในบางครั้งก้ขึ้นอยุ่กับความพอใจ..จะเอาความถุกต้องหรือถูกใจดีน้อ....
แล้วแต่..จังหวะ โอกาส และอารมณ์
หลาย ๆ ครั้งที่ตัดสินใจไปแล้ว...เมื่อมองย้อนกลับก็มานึกเสียใจหรือเสียดาย...หากว่าสามารถย้อนเวลากลับไปได้ก็จะเลือกอีกทางหนึ่ง...
ความเสียใจหรือเสียดายที่เกิดขึ้นนั่นคือ... ต้นทุนค่าเสียโอกาส (ที่ไม่สามารถวัดออกมาเป็นมูลค่าได้)...
มันเป็นเช่นนั้นแล....
...ชอบที่จะใช้เกณฑ์การตัดสินใจที่มีเหตุมีผล เพราะมีความเสี่ยงน้อยที่สุดนะคะ...
ขอบคุณ คุณยายธี มากนะครับที่แวะมาเยี่ยมและฝากข้อคิดดี ๆ ไว้ให้...คุณยายสบายดีนะครับ
ขอบคุณ คุณครูหยิน มากนะครับกับสำหรับข้อคิดที่มีมาฝาก
ขอบคุณคุณพ. แจ่มจำรัส มากนะครับที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจรวมทั้งได้หยิบยกบางส่วนของบันทึกนี้ไปเป็น 'วรรคทอง'
ขอบคุณอาจารย์พจนา มากนะครับสำหรับข้อคิดดี ๆ ที่มีมาฝากอยู่เสมอ
ขอบคุณมากครับสำหรับทุก ๆ ท่านที่มอบดอกไม้ให้เป็นกำลังใจ...:)