'ชาญ' ผู้ทำงานไม่เคยหยุด

มีคนบอกว่าสิ่งที่จะทำให้เขาหยุดได้ก็คือ บริษัทต้องไม่เปิดประตูคลังนั่นเอง...

ชาญ อายุ 34 ปี ในวันที่มาสมัครทำงานเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ทำให้ลังเลที่จะรับเข้าทำงานด้วยอายุที่มาก เมื่อสัมภาษณ์พูดคุยถึงประสบการณ์การทำงานแล้ว จึงตัดสินใจรับเข้าทำงานพร้อมกับคนอื่นที่มาสมัครในวันเดียวกัน แต่คนอื่นนั้นอายุห่างกันเป็นพ่อลูกกันได้เลยทีเดียว

เดือนนี้ 'ชาญ'ได้รับการบรรจุเป็นพนักงานประจำแล้ว เป็นคนที่ผู้เขียนได้ยกเป็นตัวอย่างในการทำงาน ทั้งเรื่องระเบียบวินัย ก็นำไปพูดในที่ประชุมของทีมอยู่บ่อยๆ

เป็นคนที่ผู้เขียนบอกว่า ทำเรื่องบรรจุเข้าทำงานด้วยความสบายใจ และรู้สึกภูมิใจ ดีใจ ตั้งแต่ทำเรื่องบรรจุพนักงานมา เพราะตลอด 6 เดือนที่ผ่านมาเขาไม่เคยลาหยุด ลาป่วย ลากิจธุระ จำเป็นใดๆเลย วันที่เขาไม่มาทำงานก็คือวันที่งานหมด หรือวันที่หัวหน้าบอกให้หยุด

3 เดือนแรกของการทำงาน น้องๆที่เริ่มทำงานพร้อมๆกันต่างหยุดๆขาดๆ จนไม่แน่ใจว่าจะทำงานกันได้หรือไม่ 'ชาญ' คือคนเดียวที่ไม่หยุดเลย และแม้ระยะหลังจะผลัดให้ทีมสลับกันมาทำงานในคลังเย็นบ้าง เขาก็อาสาจะอยู่ที่คลังร้อนไม่ยอมผลัดกับใคร

"ผมเคยทำงานโรงพิมพ์มาก่อนครับ ทั้งหนักทั้งร้อน เดิน ยกบล็อกพิมพ์ทั้งวันเลยล่ะครับ"เขาเล่าให้ฟังในวันหนึ่งช่วงพักตอนเย็น45นาที

"ได้ค่าแรงเท่าไหร่ครับ เทียบกับที่นี่" ผู้เขียนถามถึงรายได้ ขณะชาญพลิกข้อมือดูนาฬิกา

"พอๆกันครับ แต่ที่นี่งานเบากว่า แอร์เย็นสบาย ผมชอบครับ แต่ถ้าจะให้ผมไปทำคลังร้อนผมก็ไม่เกี่ยงครับ"...

"แต่ที่ทำงานเก่าผมก็รักนะครับ เถ้าแก่แกชอบผม ถ้าน้ำไม่ท่วมปีก่อนโน้นผมคงไม่ย้ายไปทำที่ไหนหรอก" สิบเอ็ดปีที่ทำงานโรงพิมพ์ทำให้ ชาญ เล่าขั้นตอนการทำงานอย่างเชี่ยวชาญ

ผู้เขียนบอกกับเขาว่า น่าเสียดายที่ความชำนาญในอาชีพนี้ต้องถูกทิ้งไป แม้จะมีคนติดต่อให้เขาไปทำงานที่อื่นก้ไกลเกินไม่สะดวก ที่สำคัญไม่ใช่เถ้าแก่คนเก่าที่รู้ใจกัน

"แล้วที่เก่าทำงานทั้งหนักทั้งร้อนด้วย เคยหยุดบ้างหรือเปล่าล่ะ" ผู้เขียนถามถึงการลาหยุด ขณะที่ชาญดูนาฬิกาบ่อยขึ้น

"ก็เหมือนที่นี่ล่ะครับ ผมไม่เคยหยุด ธุระต่างๆไม่ว่าเรื่องลูก เรื่องจำเป้นอะไร ผมให้แฟนเป็นคนจัดการทั้งหมด...

และที่นั่นก็มีเบี้ยขยันล่อด้วยล่ะครับ สิ้นปีถ้าใครไม่หยุดเลยก็รับไปหนึ่งหมื่นบาท ผมเป็นคนแรกที่ได้รับรางวัลนี้ไป ...

ถ้าปีไหนหลายคนก็หารแบ่งกันไปตามส่วน

ขอตัวแล้วนะพี่... "

ชาญบอกเสร็จก็รีบเดินเข้าทำงานพลางดูนาฬิกาไปเหมือนกลัวว่าจะเข้างานสาย

ปล่อยให้ผู้เขียนนั่งอยู่ตามลำพัง พลางนึกถึงเรื่องที่ผู้เขียนเคยคุยเล่นๆกับเพื่อนๆหัวหน้าด้วยกันว่า อยากโคลนนิ่งพนักงานคนนี้สักสิบยี่สิบคน งานของเราคงจะเจริญรุดหน้าเป็นแน่แท้

........................

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามและขอให้มีความสุขสงบ

ในวันอากาศสลับสลัวแห่งวสันตฤดู

09 กันยายน 2556

พ.แจ่มจำรัส

เขียนใน GotoKnow โดย พ.แจ่มจำรัส
ใน ลมหายใจ หนุ่มโรงงาน

คำสำคัญ (Tags): #ความขยัน#ความอดทน#การลาหยุด

หมายเลขบันทึก: 547755เขียนเมื่อ 9 กันยายน 2013 13:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 กันยายน 2013 13:15 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน