ก้าวไป...นครพนม ศิลปหัตถกรรมนักเรียน ครั้งที่ 63
หายไปนานกับการไม่ได้แวะมาเยี่ยม ที่นี่ บางครั้งเหตุผล ก็มีมาอ้างตามเหตุการณ์ ผ่านไปนานจนตัวเองก็ลืมไปแล้วว่า ห่างหายไปจากแหล่งความรู้ขุมใหญ่แ่ห่งนี้ จนเมื่อมีความหวังของการก้าวไปในอนาคต ...
ปี 2555 เป็นปีที่มีโอกาสก้าวต่อไปในระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แต่ด้วยหลายงานที่ต้องรับ ทำให้การเขียนบันทึกหดหาย มาวันนี้ แม้มีงานก็แอบเข้ามาเขียนบันทึก ในเวลาที่สอนเด็กนักเรียนไปด้วย
ประสบการณ์ในปี 2555 สอนอะไรมากมายในชีวิต การก้าวเข้าสู่รางวัล ทรงคุณค่าสพฐ. (OBEC AWARDS) ระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แต่การเตรียมความพร้อมในการประเมินมีน้อย ทำให้ได้รางวัลเพียงเหรียญเงิน พอปีนี้ คุณสมบัติก็ไม่สามารถนำมาใช้อีกได้เพราะ O-NET ต่ำลง บทเรียนที่สอน หากจะทำสิ่งใดจงทำให้ดีและทำให้สุดความสามารถ สอนใจได้เสมอ
ปี 2555 นักเรียนกิจกรรม การสร้างหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ นำไปสู่ฝันอีกก้าวของการเป็นครู แต่เมื่อเข้าสู่ระดับภาคฯ ปัญหาและอุปสรรคของเครื่องคอมฯที่ใช้แข่งขัน ... เพราะมีหลายโรงเรียนจากหลายจังหวัดได้เพียงเข้าร่วม เนื่องจากงานที่เด็กทำไม่สามารถบันทึกได้ (หาใช่ความผิดของเด็กไม่ เพราะการฝ่าด่านเขตพื้นที่การศึกษามา ก็ถือว่าสุดยอดของแต่ละเขตฯแล้ว ) ความเสียใจทำให้เราต่างเป็นกำลังใจกันและกัน ปีนั้นได้เพียงเหรียญทองแดง
ปี 2556 มีโอกาสได้เข้ารับการอบรม Scratch ส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ของ สสวท.จำนวน 5 วัน การแลกเปลี่ยนประสบการณ์ของเพื่อนร่วมอาชีพ ต่างสังกัด เพราะมีทั้ง สพม. สพป. ทำให้ได้เก็บเกี่ยวบางสิ่ง ให้น้องเอกคอมพิวเตอร์ที่โรงเรียนช่วยสานต่อ น้องทำได้ดี ทุ่มเท และส่งผลให้เราได้เป็นตัวแทนเขตฯ เข้าแข่งขันระดับภาคที่นครพนม
รางวัลกับการก้าวต่อไป คือ เข้าแข่งขันระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือกิจกรรมเกมสร้างสรรค์จากคอมพิวเตอร์ ใช้โปรแกรม Scratch ขอบคุณ สสวท.ที่คัดเลือกเข้ารับการอบรม และขอบคุณน้องสาวผู้ร่วมสานต่ออุดมการณ์ น้องเบญจพร ตรงประสิทธิ์ คนสวยของภูมิวิทยา ผลการแข่งขัน เวลานับจากนี้จนถึงเดือนธันวาคม จะต้องเพิ่มเติม และแนะนำในส่วนที่มองเห็นจุดบกพร่อง เพื่อทำให้งานที่ได้มีความสมบูรณ์มากที่สุด
นักเรียนที่น่ารักทั้งสองคน เด็กชายกริชฏิญญ์ น้อยอาษา
เด็กชายนรากร เครือผักปัง 
มีอีกหลายกิจกรรมที่นักเรียนได้รับรางวัลเหรียญทอง ทุกคนคือกำลังสำคัญของภูมิวิทยา ในการสร้างชื่อเสียง แล้วจะกล่าวถึงในโอกาสต่อไป
งานทุกงานจะสำเร็จไม่ได้ ถ้าขาดฟันเฟืองคือผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จทั้งมวล ล
มนุษย์ดำรงตนอยู่ในสังคม ภายใต้ความเอื้ออาทรต่อกัน
เช่นนั้นแล้ว จึงได้ชื่อว่าเป็นมนษย์ที่สมบูรณ์ หากมีความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ ทำสิ่งใดต้องได้ ต้องชนะเสมอไป นั่นเราเรียกว่าเห็นแก่ตัว
ความเห็น (3)
ตามมาชื่นชมคุณครูครับ
...ชื่นชมความรู้ความสามารถนะคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ