เตือนตัวเอง..ก่อนที่จะเตือนผู้อื่น....

เขียนที่ บ้านพัก เลขที่ไม่อยากบอก..

วันนี้วันจันทร์ ที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2556..

ประวัติศาสตร์ชาติไทย..สอนให้คนไทยรักกัน..รู้รักสามัคคี..

ก่อนเที่ยงวันนี้..ได้รับโทรศัพท์แจ้งจากเจ้าหน้าที่ธุรการให้เข้าประชุม เที่ยงครึ่ง..โดยไม่บอกว่าจะประชุมเรื่องอะไร..ทำงานเสร็จยังไม่มีเวลาทานข้าวกลางวัน..รีบไปกลัวไม่ทันเวลา..ไปถึงมีสมาชิกในห้องบางส่วน..เห็นหน้าตาแต่ละคนแล้ว..เครียดเลย..เป็นห้องที่ไม่น่าอยู่..มากๆๆ..ท่าทางซีเรียส..

หัวข้อประุชมก็ไม่มีอะไรมาก..แค่เรื่องเล็กๆ การอบรมสงบจิต ทำตัวให้เป็นคนดี..อยากหัวเราะจัง..การเป็นคนดีมันต้องมาจากข้างใน..คนไม่ดียังไง..ต่อให้โกนหัว มือถือสากปากถือศีลก็เยอะ..คนทีพูดนี่..ดีนักหรือ..เห็นไปที่ไหน..ก็วงแตก..ตลอด..

เริ่มเปิดประเ็ด็น..หลังจากนั้นจ้านายน้อยก็ค่อยๆ..ว่าทีละคน..แหมๆๆ..อยากหัวเราะ..ว่าไปก็โดนตอกหน้ากลับ หน้าแดงหน้าดำเลย..หึหึ..สงสัยหัวใจกำเริบอีกเเน่เลยงานนี้.สงสัยอายุจะสั้นก็อีคราวนี้แหล่ะ...ไม่เข้าใจเลย..ทำไมนะ..คำพูดดีๆที่พูดแล้วทำให้คนอื่นรู้สึกดีมีมากมาย..ทำไมไม่พูด...แปลกนะ..ไม่รู้จบหลักสูตรไหนมา..

ต่อไป..ควรบรรจุวิชา การพูดในโอกาสต่างๆ..การพูดโน้มน้าว และการพูดเพื่อชนะใจคน..คงต้องเพิ่มมากขึ้น ถ้าเป็นไปได้ควรเป็นวิชาบังคับนะ..สอนมันทุกปีเลย..ใครพูดไม่ได้ไม่ต้องให้ผ่านหรือให้จบ..ยิ้งขึ้นไปตำแหน่งที่สุงขึ้น..ทักษะการพูดยิ่งเป็นสิ่งสำคัญ

การพุดถือเป็นหัวใจของมนุษย์ การพูดดีเป็นศรีแก่ปาก อยากให้เขาทำงานให้ก็ต้องพูดให้เป็นสิ..ดูกาลเทศะ..ดูสถานที่..ไม่ใช่สักแต่อยากพูดแล้วไม่ดูตัว ไม่ดูสภาพแวดล้อม ไม่มีเหตุผล อย่าให้ตัวเองเป็นมาตรฐาน อย่ามีสองมาตรฐาน เพราะไม่เช่นนั้น..คุณนั่นแหล่ะ..จะไม่มีคนนับถือ..ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง หาความเชื่อมั่นไม่ได้ ไม่มีความเที่ยงตรง พึ่งใครไม่ได้..ฮ่าๆๆ...

เมื่อความจริงปรากฎ..พูดอะไรไปก็มีค่า เท่ากับ  000000000000...

อนิจจา..ฉันได้แต่คิดว่า..นี่คือความจริง..ทีฉันจะไม่ทำหากฉันได้มี ได้เป็น ได้อยู่..ในโอกาสต่อไป...

ปล. จดหมายฉบับนี้..ฉันเขียนขึ้นเพื่อเตือนใจตัวเอง..เท่านั้น..

คำแนะนำ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 +

เล่นกับเจ้ายักษ์น้อยตัวนี้..หายเหนื่อยจากงานเลยล่ะ..อ้วนดำ หลานรัก..

 

[พ.แจ่มจำรัส]

เป็นกำลังใจให้นะครับ

สู้ สู้ สู้

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

เป็นหนึ่งกำลังใจค่ะ...

[Dr.Joule]

บ้านเราคงเข้าใจ "การประชุม" ผิดไปหลายแง่มุมนะครับ
อย่าง
"โทรศัพท์แจ้งจากเจ้าหน้าที่ธุรการให้เข้าประชุม เที่ยงครึ่ง..โดยไม่บอกว่าจะประชุมเรื่องอะไร"

อย่างนี้เรียกมาพูดคุยกันกลุ่มเล็กๆ น่าจะดีกว่าเนอะ ได้ข้อสรุปค่อยว่ากันต่อ 

ผมเคยนั่งประชุมในรูป คณะกรรมการ ... 
หลายต่อหลายครั้ง สิ่งที่ผมพบ ในห้องประชุม คือ 
๑) ไม่มีใครมีข้อมูลเพียงพอ เกือบร้อยละแปดสิบของเวลาที่พูด เป็น "ความเห็น"
๒) วาระสำคัญๆ โดยเฉพาะวาระ "เพื่อพิจารณา" กลับไม่ให้เวลาศึกษามากพอ (ย้อนไปข้อ ๑ ไม่มีข้อมูล)
๓) ให้ความสำคัญกันยังกับ วาระ "แจ้งเพื่อทราบ"  (ย้อนไปข้อ ๑ แสดงความเห็นกันใหญ่โต)

ผมโชคดีที่เป็นผู้น้อย ... ถ้าเป็นผู้ใหญ่ ผมจะเดินไปบอกประธานว่า "ปิดประชุม"