ต้องกล้าปล่อย...ให้บุคลากรได้ทำงานเป็นทีม

        เป็นความมุ่งมั่นลึก ๆ ในใจว่า  การทำงานสิ่งใดที่เกี่ยวข้องกับบุคลากรโดยเฉพาะงานด้านการพัฒนาคุณภาพทางการศึกษา  หลักการบริหารมีใช้หลายรูปแบบ  ทุกรูปแบบก็มีเป้าหมาย คือ ความสำเร็จของงานตามเป้าหมายที่ร่วมกันกำหนด  ต้องเป็นเป้าหมายที่ร่วมกันกำหนดจริง ๆ  และเป้าหมายที่ร่วมกำหนดจะมี  2  ประเด็นเป็นอย่างน้อย คือ เป้าหมายตามนโยบายกำหนดซึ่งเราต้องพยายามปฏิบัติให้ได้  และเป้าหมายที่สองก็ คือ แม้ไม่ได้เป้าหมายตามนโยบายกำหนดก็ขอให้ได้เป้าหมายของการพัฒนา จะพัฒนามากน้อยไม่สำคัญ  ขอให้มีการพัฒนาขึ้นเป็นจริง....เป้าหมายที่สองนี่แหละที่นำมาใช้ในการบริหาร เริ่มใช้จริงจังในปี  2548  จนถึงปี 2551  เริ่มประสบผลสำเร็จ มีผลงานระดับชมเชย  ระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  ตามมาด้วยปี 2554,  2555  มีผลงานระดับภาคในการแข่งขันวิชาการของนักเรียนซึ่งได้เป็นตัวแทนเข้าแข่งขัน  ผลสัมฤทธิ์ o-net, nt,las  พัฒนาขึ้นมากที่สุดในปี  2554  โรงเรียนผ่านการประเมินจากสมศ.ทั้งสามรอบ แม้จะไม่สูงระดับติดลมบนก็ตาม  แต่การผ่านโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพ ระดับทอง  ตั้งแต่ปี2548-2556 (ครองถึง ปี 2558) รวม 11 ปีต่อเนื่องนี่ก็สำคัญ  ผ่านกิจกรรมสหกรณ์  ระดับสหกรณ์ภาค 5 เป็นเวลา 2 ปีต่อเนื่อง  แม้เป็นเพียงแค่ต้นแบบเล็ก ๆ ก็ตาม  กับการรอผลการประเมินการส่งเสริมกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนตามคุณลักษณะที่พึงประสงค์อีก 1 รายการในปี 2556

         วันนี้พูดโดยบุคลากรไม่รู้ว่าภาคภูมิใจในการทำงานที่เป็นทีมเวิร์คเป็นอย่างยิ่ง....แต่กว่าจะเกิดในจุดนี้  ใช้เวลาตั้งแต่ปี 2548 ถึง ปี 2551  และเรื่อยมาถึงปัจจุบัน...เทคนิคที่ใช้  ตอนแรก ๆ ก็ไม่กล้า  กลัวไม่บรรลุตามเป้าหมายกำหนด  จึงค่อย ๆ แนะนำ  โดยมอบหมายให้ประธานของแต่ละงานรับมอบงานแล้วไปประชุมกลุ่มกัน   ร่วมกันทำงานตามเป้าหมายที่กำหนดร่วมกัน  ตอนแรก ๆ เราลงมือเป็นประธานเองเสียก่อน....แล้วก็ค่อย ๆ ปล่อยให้ดำเนินการเองตามที่ทำให้ดูเป็นแบบอย่าง  ระยะหลัง ๆ ก็ติดตามอยู่ห่าง ๆ  ระหว่างให้บุคลากรดำเนินการเองมีทั้งชมเชยในการปฏิบัติที่สำเร็จ  บรรลุเป้าหมายมีเกียรติบัตร โล่เล็ก ๆ ในแบบฉบับของเรา...จัดให้ทุกคนโดยผู้มอบเป็นประธานคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน  รองประธาน  ในวันประชุมคณะกรรมการสถานศึกษาฯ  เพื่อรับทราบการพัฒนาคุณภาพการศึกษาและร่วมพัฒนาร่วมกันอย่างถูกทิศทาง...ที่สำคัญคณะกรรมการฯได้ทราบและศรัทธาในการปฏิบัติงานของบุคลากรไปด้วย...นับเป็นให้ขวัญกำลังใจเชิงบวกเป็นอย่างยิ่ง....เมื่อได้รับคำชม  บุคลากรก็มีความมั่นใจสูงว่าสิ่งที่ปฏิบัติด้วยทีมงานของตนเองมีศักยภาพ  ทุกทิศทาง...แม้ว่าจะยังไม่ประสบผลสำเร็จทุกด้านอย่างล้ำเลิศก็ตาม....หากมีตำหนิหรือเสนอแนะจะเสนอแนะตรง ๆ ให้รางวัลว่าผลงานอยู่ระดับกี่ดาว  ข้อเสนอแนะจะบอกโดยตรงเพื่อสู่การปรับแก้ไขได้จริงและทุกคนยอมรับได้เพื่อนำไปปฏิบัติ  เน้นย้ำว่าผิดเป็นครูแต่ไม่ให้เกิดครั้งต่อไปได้เป็นดีที่สุด และจะดีขึ้นเรื่อย ๆ....แต่การเป็นโรงเรียนขยายโอกาสที่ไม่สามารถเลือกผู้เรียนเองได้เหมือนโรงเรียนในเมือง  แม้จะเป็นโรงเรียนขนาดกลาง  มีนักเรียน  จำนวน  166  คน (อนุบาล 1 ถึง มัธยมศึกษาปีที่ 3)  ความสำเร็จทุกงานที่ผ่านมา  บอกได้คำเดียวว่าภาคภูมิใจในการทำงานเป็นทีมที่คาดหวังจะให้เกิดเหมือนวันนี้เป็นอย่างยิ่ง...และให้คงอยู่ตลอดไป....ตอนแรกไม่กล้าปล่อยให้ดำเนินการ...แค่ 3 ปีก็ประสบความสำเร็จ...6 ปี ประสบความสำเร็จสูงสุดและพึงพอใจเป็นที่สุด  ปัจจุบันมีการขับเคลื่อนความเป็นทีมที่ต่อเนื่องและนับวันจะดีขึ้น....แม้เป็นจุดเล็ก ๆ ในจุดใหญ่ ๆ ที่เราไม่อาจเทียบได้....วันนี้พึงพอใจมากที่สุดและ...เราต้องกล้าปล่อยให้ทำงานเป็นทีมให้ได้ด้วยตัวเอง....แล้วผลสำเร็จของผู้เรียน  ของครู...เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น...จะประสบผลสำเร็จอย่างภาคภูมิใจเสมอ...จึงประสงค์แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกันนะคะ....