เรื่องขำๆในโรงพยาบาล
ฟ้าครืนฝนครึ้มมาอีกแล้ว.... น่าเบื่อจริงๆ
กะว่าวันนี้เวรดึก ช่วงกลางวันว่างจะอาบน้ำให้ชูจังซะหน่อย แล้วก็ออกไปซื้อของในตัวเมืองหาดใหญ่
แต่ที่ไหนได้ ซักผ้าเสร็จ.. ฝนก็ตั้งเค้ามาแต่ไกลเลย
สรุปว่าเดี๋ยวจะได้ไปไหมเนี่ย -___-'
งั้นมานั่งพิมพ์บันทึกเล่าเรื่องขำขันในโรงพยาบาล ให้ฟังกันแก้เซ็งดีกว่า...
โรงพยาบาล.. ดินแดน ที่เต็มไปด้วยความเจ็บป่วย ความทุกข์ ความตาย การเกิด การพลัดพราก เนื่องเพราะงานที่ต้องแบกภาระความเป็นความตาย ทำให้ผู้ปฏิบัติงานในบางครั้งก็หลีกไม่พ้นการถูกกดดันให้ดึงเครียด รีบเร่ง ตื่นตัวฉับไวอยู่เสมอ
แต่อย่างไรก็ตาม... หลายๆครั้งที่เจอคนไข้น่ารักๆ รอยยิ้มและเรื่องน่ารักก็ถูกจุดขึ้นมาให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง
เปรียบเหมือนโอไอซีสกลางทะเลทราย ได้เข้าไปสัมผัสคราใดก็ชื่นใจไม่ลืม
เรื่องแรก..คือต้นเหตุที่มาที่ทำให้นึกถึงเรื่องขำๆในโรงพยาบาล ในเวรของวันหนึ่งขณะกำลังนั่งพิมพ์บันทึกทางการพยาบาลอยู่อย่างเคร่งเครียดนั้นเอง ก็ได้ยินแม่บ้านที่วอร์ดเขาคุยกับน้องคนหนึ่ง ถึงรายการ "คดีเด็ด" แล้วก็เอาคดีขำๆมาเล่ากัน
มือเราพิมพ์ไป หูก็แอบฟังไป มีอยู่คดีหนึ่งทำให้เราหลุดหัวเราะก๊ากออกมาเลย
เรื่องมีอยู่ว่า.. มีพระชรารูปหนึ่งพกพาสีหน้าอ่อนเพลียไปหาหมอที่ OPD
คุณหมอ (เงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเวชระเบียนคนไข้ ยกมือขึ้นไว้พระภิกษุ) : นมัสการครับหลวงตา วันนี้เป็นอะไรมาหรือครับ
พระชรา : อาตมาจำวัดไม่ได้น่ะหมอ
คุณหมอ (ขมวดคิ้ว ขบคิดนิดนึงแล้วถาม) : ประทานโทษครับ แล้วตอนนี้ท่านพักอยู่ที่ไหน ?
พระชรา : ก็พักอยู่ที่วัดสิหมอ
คุณหมอ : งั้นช่วงนี้ท่านได้ออกบิณฑบาตรบ้างไหม ?
พระชรา : บิณฑบาตรทุกเช้าอยู่แล้ว
คุณหมอ : แล้วขากลับล่ะ ท่านกลับวัดยังไงหรือครับ ?
พระชรา : ก็เดินกลับสิหมอ
คุณหมอ (ขมวดคิ้วอีก) : อืม.. แล้ววันนี้นี่ท่านมาโรงพยาบาลยังไงหรือครับ ?
พระชรา : อ๋อ.. ก็มามอเตอร์ไซด์รับจ้าง
คุณหมอ : แล้วขากลับล่ะ ?
พระชรา : ก็คงเรียกมอเตอร์ไซด์รับจ้างแถวๆนี้
คุณหมอ : มอเตอร์ไซด์รู้จักหรือ ?
พระชรา : อาตมาก็บอกทางได้
คุณหมอ : อ้าว.. แล้วไหนท่านบอกว่าจำวัดไม่ได้
พระชรา (คราวนี้สีหน้างงบ้าง ก่อนจะนึกออก) : อาตมาจำวัดที่อยู่ได้ แต่อาตมานอนจำวัดไม่หลับต่างหาก
ก๊ากกกกก...ครืน !
หมอหน้าแตก หมอด้วยกันไม่รับเย็บจริงๆ ไม่รู้รึไงคุณหมอ ว่า "จำวัด" น่ะ แปลว่า "นอน"
........................
เรื่องที่ 2 เกิดขึ้นกับตัวเองเลยเจ้าค่ะ
สมัยยังเป็นนักศึกษาพยาบาล ตอนนั้นไปฝึกงานอยู่ที่ OPD แห่งหนึ่ง หลังจากหมอตรวจคนไข้เสร็จ ก็ส่งมาที่เคาน์เตอร์ เรากับเพื่อนก็ช่วยกันดูออเดอร์หมอ เห็นมีส่ง Lab ตรวจปัสสาวะด้วย ดังนั้นจึงเอาใบ request เขียนชื่อกับ HN ของคนไข้ แล้วแนะนำคนไข้ให้ไปตรวจที่ห้อง Lab
" หมอจะขอเก็บปัสสาวะป้าส่งตรวจหน่อย ป้าเอาใบนี้ไปที่ห้องตรวจทางปฏิบัติการนะคะ เดินตามเส้นสีแดงบนพื้นไปเลยค่ะ "
ป้าคนนั้น ซึ่งมาโรงพยาบาลเป็นครั้งแรก รับใบ request แล้วพยักหน้าหงึกๆอย่างเข้าใจ ก่อนจะเดินตามเส้นแดงบนพื้น หายไปพักใหญ่ ครู่หนึ่งก็เดินกลับมาอีกรอบ
" ลูกหมอ " คนไข้ที่นั่น เรียกพวกเราที่เป็นนักศึกษาพยาบาลว่า 'ลูกหมอ' " ป้าขอใบเก็บตรวจปัสสาวะใหม่สักใบได้มั้ย "
เรากับเพื่อนมองหน้ากัน แล้วทำหน้า 'งงๆ' เพราะเพิ่งให้ไปหยกๆ ไม่น่าจะทำหาย ขณะจะถามว่า ทำไม ป้าแกก็ชิงบอกเหตุผล
" คือใบเมื่อตะกี้มันบางไปหน่อย รองได้นิดเดียว เดินไปไม่ถึงห้องตรวจมันก็รั่วหมดเลย คราวนี้ป้าขอแบบที่มันหนาๆหน่อยนะลูก "
5555 เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... เรื่องบางเรื่องเราเจอมาจนชิน จนเรานึกว่าเป็นเรื่องง่ายๆธรรมดา เวลาอธิบายบอกคนอื่น ก็บอกไปอย่างรวบรัด เหมาเข้าใจเอาว่า เขาคงรู้แล้ว
อย่างเช่นการตรวจปัสสาวะ เราให้ป้าแกเอาใบ request ไปห้องตรวจ เพื่อรับกระปุกเก็บปัสสาวะที่นั่น นึกว่าแกรู้ เพราะมันเรื่องง่ายๆ แต่ป้าแกไม่เคยมาโรงพยาบาล ไม่เคยเก็บปัสสาวะส่งตรวจ แกพอรับใบก็คงงง ว่าใบ request ที่ให้เอาไว้ทำอะไร จึงนึกว่าพยาบาลให้เอาใบ request ทำเป็นกรวย รองปัสสาวะเอาไปส่งที่ห้อง lab
แต่ยังดีนะ ที่กระดาษ request มันบาง เดินไปไม่ถึงห้องตรวจ ก็รั่วหมด ไม่งั้นเจ้าที่ห้องตรวจ คงเฉ่งพวกเรานักศึกษาผ่านมาทางอาจารย์ที่คุมไปแน่ๆ
แล้วก็ยังโชคดียิ่งกว่านั้น.....
" ยังดีนะที่หมอสั่งให้เก็บแค่ปัสสาวะ " เราหันไปบอกเพื่อน " นี่ถ้าหมอสั่งเก็บอุจจาระ ป้าแกต้องเอากระดาษห่ออึ ไปส่งตรวจแน่เลย "
...................................
ความจริงในโรงพยาบาล ในที่ทำงาน ยังมีเรื่องขำๆอีกเยอะเลย เพียงแต่ฝนหยุดตกแล้ว ไว้วันหลังค่อย
เข้ามาเขียนเล่าใหม่ดีกว่า
^_____________^
ความเห็น (2)
ขำๆวันหยุด
คุณK-Jira ครับ แถบแบนเนอร์ ข้างบน (สมุดบันทึกของ k-Jira) สวยงามมากครับ สีสวยทั้ง Blog
ผมว่าคุณ K-jira ปรับปรับ Font ให้ดูหวานๆหน่อย ดีกว่ามั้ยครับ ...ของเดิมดีมากแล้วครับ แต่หากจะเป็นบุคลิกของ k-jira ต้องหวานกว่านี้ครับ
- อุ๊ย...ขอบคุณที่มองว่าเป็นคนหวานค่ะ อินเตอร์เนตเนี่ย บางทีก็ลวงได้นะคะ 5555
- อันที่จริง คิดว่าตัวจริงเป็นคนไม่ค่อยหวานนะคะ แต่จะเป็นแบบโรแมนติคมากกว่า รู้ตัวว่าเป็นคนอ่อนนอกแข็งใน ยอมรับว่าบางครั้งก็ติดไปทางก้าวร้าวเพียงแต่ไม่ได้แสดงออกแบบโผงผาง แต่จะเป็นลักษณะดื้อเงียบต่อต้านสังคมซะมากกว่า แม้จะมีอารมณ์ขันอยู่ลึกๆ แต่ก็ซีเรียสจริงจังนะ มีอารมณ์ละเอียดอ่อน sense ต่ออะไรได้ง่าย
- ว่าไปแล้ว อ่อนหวาน กับโรแมนติค เนี่ยมองว่าจะคล้ายๆใกล้เคียงกัน แต่ความจริงมันแตกต่างกันเนอะ
- แหะๆ.. วิจารย์ตัวเองให้ฟังเป็นชุดๆเลย ..แต่ก็ยอมรับค่ะ เพราะเราเป็นคนแบบนี้นี่นา
พูดเรื่อง font กันต่อ... ^_________^
- ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ แล้วจะนำไปลองปรับปรุงดู ^___^
- ว่าไปแล้วก็ปรับมาหลายสีแล้วนะคะ แล้วก็ชอบโทนสีลักษณะ SEPIA เพราะว่า มันดู classic (ในความเห็นของตัวเองนะ ^^'' ) ดังนั้นจึงใช้แสงสีเหลืองเป็นหลักค่ะ
- รู้สึกเหมือนกันว่า มันดูเหมือนสวย แต่ก็เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง หมายถึงมีบางสิ่งที่มันขัดแย้งไม่เข้ากันอยู่ ทำให้อารมณ์ของภาพมันไม่กลมกลืน ในความคิดของตนเอง คิดว่ามันอยู่มี่ Font ที่ใช้ เพียงแค่สิ่งนี้อยู่นอกเหนือความสามารถ เพราะว่าในเครื่องมี font จำกัดน่ะค่ะ
- ถ้าใครมี Font สวยๆให้โหลด (ขอที่เป็น Font ภาษาไทยด้วย) จะขอบคุณมากๆเลยค่ะ
- แต่มาคิดอีกทีก็ลังเลค่ะ.. เพราะว่าในเครื่องที่ใช้อยู่ จะใช้โปรแกรมพจนานุกรมราชฉบับบัณฑิตสถาน ปี 2525 อยู่ โปรแกรมนี้ใช้งานดีมาก
- เนื่องจากเป็นคนเขียนหนังสือ ดังนั้นจึงต้องคอยเช็คคำอยู่ประจำว่า คำที่นำมาใช้แปลว่าอะไร เขียนให้ถูกต้องอย่างไร เพื่อจะได้นำคำมาใช้ในประโยคได้ถูกความหมาย แล้วก็เคยโหลด font ใหม่ๆสวยๆมาใช้ค่ะ ปรากฏว่า มันไป interfere กับ font ของโปรแกรมพจนานุกรมฯ ทำให้เปิดโปรแกรมไม่ได้อีกเลย ตอนนั้นเสียดายมากๆ ต้องเสียเวลาไปเปิดจากหนังสือแทน มันไม่ค่อยสะดวก เหมือนมีโปแกรมอยู่ในเครื่องนะ
- ขอบคุณอีกครั้งที่แวะเข้ามาคุยกันนะคะ ^_^