แม่...เจ้าของสวนครัวของหมู่บ้าน
วันแม่ปีนี้ก็เหมือนทุกปีที่ผ่านมา ลูกๆของแม่ทั้ง 6 คนก็มาพบกันโดยมิได้นัดหมายเหมือนเช่นเคย ..ผู้เขียนมาถึงบ้านแม่ก่อนลูกคนอื่นๆ หมายถึงลูกที่อยูไกลแม่ค่ะ ลูกของแม่ 3 คนจะทำงานแถวใกล้บ้าน ส่วนอีก 2 คน มาทำงานและตั้งหลักแหล่งอยู่ที่ขอนแก่น(รวมผู้เขียน) น้องชายคนสุดท้อง(หัวแก้วหัวแหวน) เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่ธรรมศาสตร์รังสิต (เป็นคนที่อยู่ไกลสุด)ผู้เขียนออกเดินทางจากขอนแก่นแต่เช้า ไปถึงบ้านแม่ยังไม่ 8 โมงเลย แม่เตรียมข้าวเช้าไว้รอ ก็อาหารที่แม่รู้ว่าผู้เขียนชอบ ก็คือ ป่นปลา(น้ำพริกที่ทำจากเนื้อป แล้วก็ผักนึ่ง ผักสด นานาชนิด เช่น ถั่วฝักยาว มะเขือ แตงโมสุก แตงไทย ...อีกมากมายซึ่งทุกอย่างบ้านเราปลูกทานกันเอง โดยเฉพาะถั่วฝักยาวเก็บจากสวนใกล้บ้านมาใหม่ มันช่างหวานกรอบ...อึม อร่อยค่ะ ขณะที่ทานข้าวแม่ก็จะบรรยายเรื่องผักนาๆชนิดให้ฟังจนทานข้าวอิ่มหมีพีมันกันทุกคน แม่บอกว่าที่นาเราด้านติดกับทางเข้าหมู่บ้านตอนนี้ทำเป็นสวนครัวปลูกหน่อไม้ มะนาว พริก มะละกอ ถั่วฝักยาว ข้าวโพด แตงไทย แก้วมังกร ...เราไม่เคยได้ซื้อผักกินเราปลูกกินกันเอง ชาวบ้านเราก็พลอยได้กินผักปลอดสารพิษไปด้วย ...แม่เล่าว่า ชาวบ้านเขาอยากได้มะนาว พริก มะละกอ ข้าวโพด หน่อไม้...เขาก็จะเดินออกไปเก็บที่สวนของเรา...ผู้เขียนถามแม่ว่า ...ซื้อหรือให้ฟรี...(ที่ถามเพราะว่าตั้งแต่จำความได้แม่ไม่เคยขาย..)แม่บอกว่าฟรี ไม่ได้ซื้อ เหลือกินเรา ก็แบ่งปันให้ชาวบ้าน ...ได้บุญลูก ชาวบ้านเขาก็เอาไปแค่พอกิน อย่างมะนาวเขาก็เก็บไปแค่ลูกหรือสองลูก ถ้ามันหมดเขาก็ออกมาเก็บใหม่ ได้ของสดแล้วก็ได้ออกกำลังกายด้วย เดินบ่อยๆจะได้แข็งแรง ...ขณะที่แม่พูดดูแม่มีความสุขมาก ...(นิสัยขายไม่เป็นตกมาจนถึงลูก คือเหลือกินก็แบ่งปันเพื่อนบ้าน)ขณะที่คุยกันกับแม่และน้องๆ น้องชายคนสุดท้องที่ยังเดินทางมาไม่ถึงก็โทรฯเข้ามือถือของผู้เขียนว่าถึงบ้านกันแล้วยัง ...แล้วน้องชายก็บอกว่า พี่ บอกแม่ด้วยว่าผมอยากทานแกงหน่อไม้ฝีมือแม่ ..กลับบ้านครั้งที่แล้วผมไม่ได้ทาน มันหมดก่อน..แล้วก็หัวเราะ ..พอผู้เขียนบอกแม่ว่าน้องใกล้จะถึงแล้ว(แม่ยิ้มหน้าบาน หัวแก้วหัวแหวนกำลังจะมาถึง) พอผู้เขียนบอกแม่ว่าน้องอยากกินแกงหน่อไม้ แม่ดีใจจนออกนอกหน้า น้องเขยรับอาสาออกไปหักหน่อไม้ที่สวนมาให้ ...อื้อหือหน่อไม้สดสด เอามาฝาน บางๆ เก็บใบย่านางมาด้วย แม่ลงมือทำอย่างมีความสุข..แกงหน่อไม้สุกลูกชายคนโปรดก็มาถึง เป็นเวลาทานข้าวเที่ยงพอดี แกงหน่อไม้หวานอร่อยจริงๆค่ะ....อิ่มข้าวเที่ยง ลูกๆก็ปรึกษากันว่า วันแม่ปีนี้ เราจะพาแม่ไปเที่ยวไหนกันดี ....ขณะที่คุยกันผู้เขียนสังเกตดูสีหน้าของแม่ไปด้วย..ดูเหมือนแม่จะไม่กระตือรือล้นที่จะอยากเดินทาง...แล้วแม่ก็บอกว่าไม่ต้องไปหรอกลูก มากันเหนื่อยๆพักผ่อนดีกว่า ขับรถไกลๆเหนื่อย...นี่และค่ะแม่เรื่องความรักและห่วงใยลูกไม่เคยเปลี่ยนแปลงทั้งๆที่ผู้เขียนเองก็ปาเข้าไป 55 ปีนี้แล้ว...ผู้เขียนก็เลยนำเสนอว่า ปีนี้ให้แม่นำเที่ยว "สวนครัวของหมู่บ้านดีไหม" น้องๆทำหน้างง ผู้เขียนเลยบอกว่า ก็สวนของแม่ที่ชาวบ้านเข้าไปเก็บพืชผักสวนครัวได้ตลอดเวลาโดยไม่ต้องเสียตังค์ไง ...น้องๆถึงบางอ้อ ...แม่ยิ้มแฉ่งหน้าบาน ข้อเสนอถูกใจ ถึงตอนนี้แม่ลุกไปเตรียมอุปกรณ์ในการไปสวน เช่นหมวกปีกกว้าง งอบ(หมวกที่ทำจากใบลานของชาวอีสาน) เสียม ตะกร้า แต่พอจะไปสวนจริงๆ ก็เหลือแค่ 3 คน คือ แม่ ลูกสาวกก (ลูกสาวคนแรก) แล้วก็ ลูกซายหล่า (ลูกชายคนสุดท้อง) นอกนั้นหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน ขอพักอยู่บ้าน (กลัวแดด)...แม่น่ารักที่สุดในโลก แม่เป็นที่รักของลูกๆและเป็นที่รักของชาวบ้านทุกคนค่ะ แม่บอกว่าบางวันแม่ไปรดน้ำผ้ก ชาวบ้านเขาเดินผ่านเขาก็มาช่วยรดน้ำ บางวันแม่ไปดายหญ้า ชาวบ้านที่เดินผ่านก็จะมาช่วย...ปีนี้แม่ 74 ปีแล้ว แม่ยังแข็งแรง อารมณ์ดีใครเห็นใครก็อยากอยู่ใกล้ ...รักแม่ที่สุดค่ะ
บนขอบสระปลูกพืชผักนานาชนิด
เถึยงนา
แม่กับลูกชาย
แตงไทย ผลผลิตจากที่ว่างบนขอบสระ
มะละกอ
พริก
ปลูกข้าวโพดบนคันนา
แม่กำลังเก็บพริก
หน่อไม้หวาน
ปีนี้แล้งมากข้าวกับหญ้าขึ้นเท่ากัน
ถั่วฝักยาวบนคันนา
ผู้เขียนค่ะ
ความเห็น (4)
มาชื่นชมสวนครัวของหมู่บ้านค่ะ
...แม่ลูกสุขสันต์นะคะ...อ่านแล้วมีความสุข...ขอบคุณค่ะ
ตามมาดูสวนของคุณแม่ครับ
วันแม่ปีนี้ผมยังไม่ได้ไปหาแม่เลยครับ.... อ่านแล้วคิดถึงแม่มาก.... ขอบคุณบันทึกของท่านที่เตือนสติว่า การไปเยี่ยมแม่สำคัญแค่ไหน