ภารกิจจัดเตรียมบาตร

ภารกิจจัดเตรียมบาตร

       เช้านี้เป็นอะไรที่เห็นตนเองชัดในเรื่องของ "ความผิดพลาด"

ครูเมตตาให้โอกาสได้ฝึกฝนการเอาใจใส่ แบบบอกให้เป็นโดยให้เตรียมบาตรให้ครู

ครูให้เด็ก ๆ หิ้วบาตรที่เป็นปิ่นโตเล็กมา

       ตอนเตรียมใจก็แว๊บคิดอันี้แน่ ๆ เลย 

แว๊บที่สอง อาทิตย์ที่แล้วครูใช้กะละมัง งั้นควรจะถาม

พอเรียนถามครูเมตตาตอบว่า "ใช้อันเก่า"

จิตนี้จะตอบสนองอะไรที่ มั่ว ๆ กว่าชาวบ้านเขาอยู่

พอครูบอกแบบนี้ ใจย้อนไปไกลเกินถึงตอนครูบวชว่า "กะละมังมาก่อน อันเก่าน่าจะกะละมัง"

แต่ในความเป็นจริงไม่ใช่ ครูหมายถึง "ปิ่นโต"

นึกย้อนถึงเวลาที่เราบอกอะไรใคร ตั้งใจให้เป็นอย่างหนึ่ง

แต่ผลลัพธ์ออกมาอย่างหนึ่ง มันน่าเจ็บใจอยู่นะ

แต่ครูก็เมตตาหนูมาก ๆ และยังอกทนชี้บอก เพื่อให้แก้ไขว่ายังไม่ใช่นะ

ท่านเมตตาชี้ ซ้ำว่า "ถ้าจะใช้อันนี้จะหิ้วบาตรปิ่นโตลงมาทำไม"

ใจนี้ยอมรับในความผิดพลาด มานั่งทบทวนกับตนเอง

"นี่ไม่ใช่ครั้งแรก"

ไม่แกล้ง ก็ เหมือนแกล้ง 

จิตแสร้งทำผิด 

น่าเจ็บใจจิตตนเอง

หากเชื่อในการพิจารณาแว๊บ แรก ก่อนการปรุงแต่งก็ใช่แล้วนะ

แว๊บกับตนเอง

หากเป็นเมื่อก่อนคงมัวแต่น้อยใจ จนไม่ทันเล่ห์กลของจิต

แต่นี่ มันตอบรับ order ในทางตรงข้ามคล้ายแถ

ประมาณ สั่งข้าวเหนียว ได้ข้าวจ้าว 

สั่งข้าวจ้าวได้ก๋วยเตี๋ยว

เจอเข้าแบบนี้แก้ไขยังไง

ถามย้ำให้แน่ใจกว่านี้ ที่ถามนั้นก็ถูกแล้ว ทั้ง ๆที่ครูเมตตาชี้บอก

แต่ใจมัน ย้ำกับตนเอง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จิต ตอบสนองแบบนี้

สำคัญกับตนเองมาก ต้องทำให้ได้แก้ให้ได้

สัมผัสใจที่ดื้อด้าน แบบหน้าตาต่าง ๆได้มากขึ้น

หากเห็นแล้วก็จะข้ามผ่านความรู้สึกด้านลบเข้ามาเรียนรู้ได้

ถ้าผ่านไม่ได้ก็จมปรัก

วันนี้เรื่องนี้ยัง ทำผิด แต่พอมาคิด พิจารณา ก็ได้เรียนรู้นะ 

ที่มั่ว ๆ ที่ผ่านมาเพราะไม่หา ไม่ค้ดค้น ไม่แก้ไข

ครูเป็นให้ดูเรื่องการปฏิบัติตามครูบาอาจารย์อย่างไร้แรงต่อต้าน

เพียงแค่ใจครูรับรู้ได้ ครูก็ทำทันที 

นี่คือต้นแบบการเชื่อฟังครูบาอาจารย์สาธุเจ้าค่ะ

[เขียวมรกต]

ขอบคุณ ที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันครับ