ของฝาก...


           เมื่อวันก่อน...มีรุ่นน้องคนหนึ่งโทรมาหาก็พูดคุยกันเรื่องทั่ว ๆ ไป...มีอยู่ประเด็นที่รุ่นน้องพูดด้วยน้ำเสียงเชิงต่อว่าเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งให้ฟัง....

           “เพื่อนที่ทำงานไปเที่ยวต่างจังหวัด...กลับมาปรากฎว่าไม่ได้ซื้อของมาฝาก...ก็เลยทำให้รุ่นน้องคนนี้น้อยใจ...ว่าทำไมเพื่อนถึงไม่มีของมาฝาก...”

           ต่อจากนั้น...ก็บ่นให้ผู้เขียนฟังเชิงตัดพ้อ...น้อยใจ...มีอารมณ์หงุดหงิดนิด ๆ...และต่อท้ายด้วยการยิงคำถามมา...ถามในทำนองที่ว่าเพื่อนที่ทำงานทำถูกไหมที่ไม่ได้ซื้อของมาฝาก

            ผู้เขียนก็พูดขึ้นว่า...เรื่องแบบนี้มันตัดสินด้วยการเอาความถูก – ผิด มาพิจารณาไม่ได้...




         ก็เลยมีข้อคิดว่า...หากว่าคนเรามีความคาดหวังในบางสิ่งบางอย่าง...ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงนั้นมันไม่ใช่ความคาดหวังบนตรรกะแห่งความเป็นเหตุเป็นผลบนสภาวะ (ธรรม) ตามจริง...

                  เหตุ คือ เพื่อนไปเที่ยว...ผลที่ตามมา (ตามความจริงของตรรกะ) หาใช่ของฝากไม่

         แต่เป็นเพราะตัวเราเองที่ไปตั้งเงื่อนไขให้กับผลเทียม...ว่าต้องมาพร้อมของฝากเสมอ...

        เมื่อไม่ได้ตามเงื่อนไขดังกล่าว...ก็ทำให้น้อยใจ...ไม่พอใจ...หงุดหงิด...


         ปัจจุบัน...คนเราส่วนใหญ่ก็อยู่ในสภาวะที่สร้างเงื่อนไขเทียมให้กับชีวิตมากมาย...ทำให้สภาวะจิตใจติดลบอยู่บ่อย ๆ ...


          หากลดเงื่อนไข (ที่ฟุ่มเฟือย) ในชีวิตลงได้บ้าง...หนทางที่สงบและเรียบง่ายคือจุดหมายที่รออยู่...


เครดิตภาพ : http://www.catholic.or.th/spiritual/corner/conner05/part70.html


คำสำคัญ (Tags): #เหตุผล#เงื่อนไข
หมายเลขบันทึก: 545082เขียนเมื่อ 9 สิงหาคม 2013 14:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 สิงหาคม 2013 15:03 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

ขอบคุณบันทึกนี้มากเลยครับ

ทำให้ผมมองเห็นอัตตาตนเองมากเลยครับ

จะพยายามฝึกตามครับ

ของฝาก

มีคนต่างคาดหวัง

มีคนกังวลใจ ..ว่าจะให้ใครบ้าง.. จะถูกใจไหม.. จะให้เป็นอะไร

เลยกลายเป็นว่า ทุกข์ทั้งคนฝาก ทั้งคนรอฝาก...

ชอบวรรคนี้มากครับ

หากลดเงื่อนไข (ที่ฟุ่มเฟือย) ในชีวิตลงได้บ้าง...หนทางที่สงบและเรียบง่ายคือจุดหมายที่รออยู่...

ขอบคุณครับ

สาระในบันทึกดีๆเช่นนี้เจากกัลยาณมิตรป็น "ของฝาก"..ที่ถูกใจ ในคุณค่าแท้..ขอบคุณค่ะ.. คุณจัตุเศรษฐธรรม :-))

 

          เหตุ คือ เพื่อนไปเที่ยว...

            ผล ที่ตามมา (ตามความจริงของตรรกะ) หาใช่ของฝากไม่

 

ขอบคุณงานบันทึกดีดีนี้ค่ะ ...

       ขอบคุณ อ.ชยพร คุณพ. แจ่มจำรัส คุณสุชาติ์มณี และ P'Ple มากครับกับการเข้ามาเยี่ยมและให้กำลังใจ...

       ขอบคุณ สำหรับกำลังใจที่มอบผ่านดอกไม้จากทุกท่านมากครับ...

 

  เข้ามาอ่านบันทึกนี้

ทำให้ผมได้ของฝากไปโดยที่เจ้าของก็ไม่ต้องกังวล

ขอบคุณ คุณลุงชาติ มากครับที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจ

 

ชอบของฝากนี้มากค่ะ

ลดความฟุ่มเฟือย  จะพยายาม ๆ ๆ ๆ ต่อไป

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท