เมื่อวันก่อน...มีรุ่นน้องคนหนึ่งโทรมาหาก็พูดคุยกันเรื่องทั่ว
ๆ ไป...มีอยู่ประเด็นที่รุ่นน้องพูดด้วยน้ำเสียงเชิงต่อว่าเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งให้ฟัง....
“เพื่อนที่ทำงานไปเที่ยวต่างจังหวัด...กลับมาปรากฎว่าไม่ได้ซื้อของมาฝาก...ก็เลยทำให้รุ่นน้องคนนี้น้อยใจ...ว่าทำไมเพื่อนถึงไม่มีของมาฝาก...”
ต่อจากนั้น...ก็บ่นให้ผู้เขียนฟังเชิงตัดพ้อ...น้อยใจ...มีอารมณ์หงุดหงิดนิด ๆ...และต่อท้ายด้วยการยิงคำถามมา...ถามในทำนองที่ว่าเพื่อนที่ทำงานทำถูกไหมที่ไม่ได้ซื้อของมาฝาก
ผู้เขียนก็พูดขึ้นว่า...เรื่องแบบนี้มันตัดสินด้วยการเอาความถูก – ผิด มาพิจารณาไม่ได้...
ก็เลยมีข้อคิดว่า...หากว่าคนเรามีความคาดหวังในบางสิ่งบางอย่าง...ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงนั้นมันไม่ใช่ความคาดหวังบนตรรกะแห่งความเป็นเหตุเป็นผลบนสภาวะ (ธรรม) ตามจริง...
เหตุ คือ เพื่อนไปเที่ยว...ผลที่ตามมา (ตามความจริงของตรรกะ) หาใช่ของฝากไม่
แต่เป็นเพราะตัวเราเองที่ไปตั้งเงื่อนไขให้กับผลเทียม...ว่าต้องมาพร้อมของฝากเสมอ...
เมื่อไม่ได้ตามเงื่อนไขดังกล่าว...ก็ทำให้น้อยใจ...ไม่พอใจ...หงุดหงิด...
ปัจจุบัน...คนเราส่วนใหญ่ก็อยู่ในสภาวะที่สร้างเงื่อนไขเทียมให้กับชีวิตมากมาย...ทำให้สภาวะจิตใจติดลบอยู่บ่อย ๆ ...
หากลดเงื่อนไข (ที่ฟุ่มเฟือย) ในชีวิตลงได้บ้าง...หนทางที่สงบและเรียบง่ายคือจุดหมายที่รออยู่...
เครดิตภาพ : http://www.catholic.or.th/spiritual/corner/conner05/part70.html
ขอบคุณบันทึกนี้มากเลยครับ
ทำให้ผมมองเห็นอัตตาตนเองมากเลยครับ
จะพยายามฝึกตามครับ
ของฝาก
มีคนต่างคาดหวัง
มีคนกังวลใจ ..ว่าจะให้ใครบ้าง.. จะถูกใจไหม.. จะให้เป็นอะไร
เลยกลายเป็นว่า ทุกข์ทั้งคนฝาก ทั้งคนรอฝาก...
ชอบวรรคนี้มากครับ
หากลดเงื่อนไข (ที่ฟุ่มเฟือย) ในชีวิตลงได้บ้าง...หนทางที่สงบและเรียบง่ายคือจุดหมายที่รออยู่...
ขอบคุณครับ
สาระในบันทึกดีๆเช่นนี้เจากกัลยาณมิตรป็น "ของฝาก"..ที่ถูกใจ ในคุณค่าแท้..ขอบคุณค่ะ.. คุณจัตุเศรษฐธรรม :-))
เหตุ คือ เพื่อนไปเที่ยว...
ผล ที่ตามมา (ตามความจริงของตรรกะ) หาใช่ของฝากไม่
ขอบคุณงานบันทึกดีดีนี้ค่ะ ...
ขอบคุณ อ.ชยพร คุณพ. แจ่มจำรัส คุณสุชาติ์มณี และ P'Ple มากครับกับการเข้ามาเยี่ยมและให้กำลังใจ...
ขอบคุณ สำหรับกำลังใจที่มอบผ่านดอกไม้จากทุกท่านมากครับ...
เข้ามาอ่านบันทึกนี้
ทำให้ผมได้ของฝากไปโดยที่เจ้าของก็ไม่ต้องกังวล
ขอบคุณ คุณลุงชาติ มากครับที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจ
ชอบของฝากนี้มากค่ะ
ลดความฟุ่มเฟือย จะพยายาม ๆ ๆ ๆ ต่อไป