ในการประชุมวิชาการระหว่างประเทศ เรื่อง “การศึกษาเพื่ออนาคตของประเทศไทย” จัดโดยสำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา เมื่อวันที่ ๒๓ มิ.ย. ๕๖ น่าจะมีคนจำนวนไม่น้อยเข้าใจผิดเรื่องผลการทดสอบ PISA ว่าเป็นเป้าหมายของการพัฒนาคุณภาพการศึกษาของเรา
ผมเดาว่า น่าจะมีคนในวงการศึกษา และคนทั่วๆไป คิดว่าควรใช้ผลการทดสอบ PISA เป็นตัววัดคุณภาพของการศึกษา ซึ่งผมคิดว่า ไม่ใช่ เราต้องคิดให้ไกลกว่านั้น หรือกล่าวใหม่ว่า เป้าหมายของการศึกษาไทย ต้องให้ไกลกว่าผลการทดสอบ PISA
การทดสอบ PISA จัดขึ้นสำหรับเป็นเครื่องเปรียบเทียบ (benchmarking) คุณภาพของการศึกษาระหว่างประเทศ โดยทดสอบเด็กอายุ ๑๕ ปี วัดทักษะด้านการอ่าน, ด้านคณิตศาสตร์, และด้านวิทยาศาสตร์
แต่จริงๆ แล้ว เป้าหมายผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาสมัยใหม่ ที่เรียกว่า 21st Century Learning นั้น ต้องการให้บรรลุผลสัมฤทธิ์ชุดหนึ่งที่ซับซ้อนมาก ที่เรียกว่า 21st Century Skills คือมากกว่า reading skills, mathematical skills, และ scientific skills มาก
ประเทศไทย ต้องตั้งเป้า ผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษา เพื่อให้เด็กพัฒนาทักษะแห่งศตวรรษที่ ๒๑ ครบด้าน ไม่ใช่เพียงกวดขันด้าน การอ่าน คณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ เพื่อให้ผลการสอบ PISA ได้คะแนน/ตำแหน่ง สูงขึ้น เท่านั้น ซึ่งเป็นเป้าหมายที่ตื้นเขิน ไม่ก่อผลดีอย่างแท้จริงต่อสังคมไทยในระยะยาว ในด้านคุณภาพคน
และต้องไม่ลืมว่า การเรียนรู้ที่แท้จริง ต้องเรียนทั้งด้านนอกและด้านใน คือไม่ใช่เพียงเรียนให้รู้จักโลกภายนอก รู้จักสังคม รู้จักคนอื่น ต้องเรียนให้รู้จักตนเองด้วย ดังบันทึกนี้
วิจารณ์ พานิช
๒๒ ก.ค. ๕๖
ข้อสรุปตรงนี้...โดนใจครับ
การเรียนรู้ที่แท้จริง ต้องเรียนทั้งด้านนอกและด้านใน คือไม่ใช่เพียงเรียนให้รู้จักโลกภายนอก รู้จักสังคม รู้จักคนอื่น ต้องเรียนให้รู้จักตนเองด้วย
...รู้จักตนเอง.... อาจจะมีคำถามความรู้เพิ่มเติมว่า
กินความแค่ไหน ? อย่างไร? น่าจะมีผู้สนใจอยากแชร์นะครับอาจารย์ครับ