ความด้อยโอกาสในการเข้าถึงยา
ของ คนไข้รูมาตรอยด์ จนๆ ในชนบท
ในโรงพยาบาลชุมชนเล็กๆ ส่วนใหญ่ คนไข้จนๆ
ที่เป็น RA หรือ รูมาตรอยด์
มักไม่เข้าถึงยากลุ่ม DMARDs ทำให้คนไข้พิการ มันเป็นภาพที่สลดใจมาก
คนไข้หลายคนต้องทนทุกข์ทรมาน จากอาการปวดทรมาน
ตลอดวัน
ในโรงพยาบาลผมเอง
ไม่มียา Methotrexate ใช้ มี แต่แพทย์ใช้ prednisolone
เป็นยาที่รักษาหลัก
ส่วนน้อยจะได้ Chloroquine ส่งผลทำให้คนไข้พิการ
ผมได้ไปตรวจสอบภายใน
ที่ รพ.น้ำพอง เภสัชกรที่นั่น บอกว่าคนไข้ RA ที่นี่
เกือบทุกรายได้ยา
Methotrexate คิดแล้วน้อยใจแทนคนไข้อุบลรัตน์
มือคนไข้ที่พิการจากโรครูมาตรอยด์
โชคไม่ดีเหมือนคนอำเภอน้ำพองเลย น่าเห็นใจจริงๆ
ครับ
คนไข้รูมาตรอยด์ ที่อุบลรัตน์ มากกว่าครึ่งต้องพิการ
มือและนิ้วคดงอผิดรูปร่าง หลายคนถึงขั้นเดินไม่ได้
ต้องพิการตลอดชีวิต มันเป็นภาพที่น่าสงสารมากๆ
สำหรับคนรวยแล้ว
หากเป็น รูมาตรอยด์
จะได้ใช้ยาเลิศหรูราคาแพงค่ายาเดือนละ 15000 บาท หรือ แพงกว่านั้น
แต่สำหรับคนจนๆที่อุบลรัตน์ไม่สามารถ
เข้าถึงยา
Methotrexate ราคาไม่ถึงเดือนละ
100 บาท
เลยมันช่าง
เป็นความแตกต่าง กันราวฟ้ากับเหว
แถมแพทย์บางคนยังเข้าใจว่าเป็นโรครูมาตรอยด์
ก็ต้องพิการเป็นธรรมดา พวกเขาไม่รู้เลย
ว่าได้สั่งยาคนไข้ผิดเสียแล้ว เรื่องมันเศร้ามาก
คำว่า ความวังเวงทางวิขาการ มันเป็นผีมาหลอกผมอีกแล้ว 5555
ผมเคยเสนอให้มีการใช้ยา
Methotrexate ในโรงพยาบาล
แต่
ท่านอำนวยการโรงพยาบาล ไม่ยอมอนุมัติครับ
ต้องการให้คนไข้ refer ไป โรงพยาบาลขอนแก่นอย่างเดียว
สำหรับคนไข้โรครูมาตรอยด์
ที่ยากจน และพิการ การไป รักษาที่ โรงพยาบาลขอนแก่น
นับว่าเป็นเรื่องยากเหมือนเข็นครก
ขึ้นภูเขาไม่มีผิดเลย ครับ ตอนนี้ผมจะได้เสนอ
แผนการใช้ยา
Methotrexate ในโรงพยาบาล
โดยจะไปประสานข้อมูลกับโรงพยาบาลน้ำพอง
และตัวผมเองได้พยายามติดต่อ
ศ.พญ.รัตนวดี ณ นคร เพื่อ ปรึกษาหาแนวทางแก้ไขเรื่องนี้แล้ว
ผมเอง
มีความเชื่อว่า โรงพยาบาลชุมชน ในไทย หลายร้อยแห่ง คงเจอปัญหาแบบที่ผมเจอ
เช่นกัน ผมหวังว่า
ความพยายามของผมครั้งนี้ จะช่วยคนไข้รูมาตรอยด์ได้ไม่มากก็น้อย สาธุ