หลังจากครูหยินได้จัด ค่าย รักบ้านเกิด"รักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพด้วย
วิถีพอเพียง" พบว่า นักเรียนไม่รู้จักพรรณไม้ ในท้องถิ่น รู้จักประมาณ 10 กว่าชนิด
โฮ้โห เห็นแล้วเศร้าที่สุด...โจทย์ใหญ่ของครูเลยล่ะ...เมื่อไม่รู้จัก..ย่อมไม่เห็นคุณค่า
คงน่าเศร้ามากกว่านิืยมเป็นเพียงผู้บริโภค...ขาดที่ขาดความใส่ใจ....ทำให้ครูหยินต้อง
คิดใหม่ด้วยการสร้างป่า..พัฒนาพรรณไม้ที่หลากหลายลงในบ้านสวนไอดินกลิ่นป่า
เพื่อสอนให้นักเรียนรู้จักคุณค่าของต้นไม้..รู้จักพรรณไม้ไกล้ตัว รู้จักสมุนไพรในท้องถิ่น
เรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นจากทรัพยากรบุคคล...ถึงเวลาที่เราต้องร่วมใจ ร่วมกันห่วงใย
ดูแลส่ิงแวดล้อมรอบตัวเก็บไว้เป็นมรดกให้ลูกหลานได้ชื่นชม ถ้าใครอยากดูพรรณไม้
ไกล้สูญพันธ์ก็มาดูที่บ้านครูหยินได้ ใครเดินทางมาแสนไกล..ก้มาแวะพักทักทายครู
หยินได้ที่ตรัง....
เด็ก ๆ ยุคใหม่ แม้แต่ดอกเฟื่องฟ้า ยังไม่รู้จักเลยจ้ะครูหยิน
เฮ้อเสร้าจริง ๆ ครูหยินตัวเล็กจะทำอะไรได้ไหมหนอ