บันทึกถึงแม่
ปีนี้เป็นปีแรก ที่ไม่มีแม่ให้บอกรัก เพราะแม่เพิ่งจากไปด้วยมะเร็งท่อน้ำดีในตับเมื่อวันพ่อที่ผ่านมา
จำได้ไม่ลืมว่าแม่เฝ้าดูแลฉันและน้องๆอย่างดีเต็มกำลังความสามารถตั้งแต่เล็กจนพวกเราเติบโต .....จากเด็กต่างจังหวัด มีน้อยบ้านที่จะส่งลูกๆได้จนจบมหาวิทยาลัยอย่างแม่
พวกเราแต่งงานมีลูก แม่ก็ยังยอมจากบ้านที่รัก ตามมาเลี้ยงหลานให้ นับว่าเป็นโชคดีของพวกเราทุกคน ที่ได้คนช่วยเลี้ยงลูกที่ประเสริฐที่สุด. ดีที่สุด. ได้อย่างใจที่สุด
แม่เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดในเรื่องความประหยัดมัธยัสถ์ อดออม จนมีเงินให้พวกลูกได้หยิบยืมยามซื้อบ้าน ซื้อรถ
แม่เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดในเรื่องความศรัทธาในศาสนาคริสต์ที่เรานับถือ. จนเรามั่นใจว่าแม่คงได้ไปสวรรค์แน่เมื่อจากไป
แม่คอยเป็นห่วงและเตือนพวกเราแม้ถึงวันที่แม่จะจากไป. ให้ลูกๆดูแลสุขภาพกาย อย่านิ่งนอนใจให่รีบหาหมอเมื่อมีสัญญาณเตือนเช่นผลการตรวจสุขภาพที่เกินค่าที่กำหนด. และ ให้ดูแลจิตวิญญาณของพวกเรา ให้ไปวัดปฏิบัติกิจของศาสนาอย่างสม่ำเสมอ. .......แม่หมดห่วงก็ต่อเมื่อแม่จากไป
ทุกวันแม่. พวกเราจะมารวมตัวกันอยู่ห้อมล้อมแม่. บอกรักแม่กันทุกปี. แต่ปีนี้ไม่มีแม่ให้กอดและบอกรักแล้ว .... แต่ถึงอย่างไร. แม่คงรับรู้ความรู้สึกรักและคิดถึงของพวกเราได้.....รักแม่นะ......
ความเห็น (5)
ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของท่านด้วยนะครับ
..
แม่จะยังคงอยู่ในใจเสมอ
สวัสดีค่ะคุณศิรินุช...ขอแสดงความเสียใจและเป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณ ดร.พจนา และทุกท่านค่ะ
แม่จะอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไปนะคะ
รักแม่ค่ะ