ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ
จากบันทึก http://www.gotoknow.org/posts/542611 ที่ชลัญขอคำแนะนำเรื่อง หมวยน้อยกลายเป็นเด็กขี้ขโมย ยอมรับว่าเมื่อคืนนี้ นอนไม่หลับตื่นตั้งแต่ตี 2 ครึ่งกังวลมากว่า ที่คุยกับหมวยน้อยไว้นั้นเขาจะเข้าใจมั๊ย เด็ก 5 ขวบจะเข้าใจที่เราสอนมั๊ย ถึงได้บันทึกขอคำแนะนำจากทุกท่าน ขอขอบคุณทุกความเห็นละความห่วงใยค่ะ ชลัญจึงมารายงานความคืบหน้าว่า เป็นอย่างไร เมื่อเช้าหมวยน้อยตื่นแต่เช้า ตั้งแต่ 05.30 น.อารมณ์ดี แจ่มใส แม่ถามว่า วันนี้เรามีนัดอะไรกันมั๊ย หมวยน้อยยิ้มและบอกมี
แม่ถามต่อว่า ทำอะไร หมวยน้อยตอบ อ้อ ...เอา สีไปคืนคุณครูและขอโทษค่ะ
แม่ถามต่อว่าต้องพูดว่าไง หมวยน้อยตอบ คุณครูขาหนูขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว
ชลัญถึงกับยิ้มออก แล้วถามต่อว่า มีอย่างอื่นอีกมั๊ย
หมวยน้อยบอก อ้อมีค่ะ ต้องเอาสีไปคืนเพื่อนด้วย
แม่บอกเก่งมาก
เมื่อไปส่งที่โรงเรียนแม่ตามไปส่งถึงห้องเรียน หมวยน้อยเข้าไปในห้องแล้วรีบเอาสีไปให้คุณครูโดยที่แม่ไม่ต้องบอก เข้าไปยกมือไหว้ขอโทษ แล้วยื่นสีให้คุณครู คุณครูทำหน้างง แม่จึงเดินตามปเล่าให้ฟัง คุณครูบอก อ้าวไม่รู้ว่า สีหายเพราะปกติคุณครูจะเสียบไว้ในกระป๋องบนโต๊ะ กล่าวชื่นชมหมวยน้อย และหันมาบอกชลัญว่าเด็กคงไม่ตั้งใจ คุณครูเองก็เก็บของไม่เรียบร้อย มีมากซะจนไม่รู้ว่า อันไหนมันจะหายไปบ้าง จริงอย่างที่ครูว่า เพราะกระป๋องใส่ ป๊อปครอนที่ ซื้อหน้าโรงหนัง เป็นกระป๋องสำหรับใส่พวกสีต่างๆวางบนโต๊ะ คุณครู ดูไปก็คงไม่รู้ล่ะว่าอะไรหายไปบ้างเพราะมันเต็มกระป๋อง นี่คงหายไปหลายอันล่ะ คงไม่ใช่แค่ไจ่ไจ๋เอาไปแน่ คุณครูหันมาชมคุณแม่ว่าช่างสังเกต เพาะที่ผ่านมาไม่เคยมีเด็กวิ่งเอาสีมาคืน ครูเองก็ซื้อมาเพิ่มเรื่อย ก็เลยไม่รู้ว่า อะไรมันหายบ้าง ชลัญเองไม่รู้ว่าจะดีใจว่าสอนลูกดี หรือว่า ที่ผ่านมาเด็กคนอื่นไม่เคยขโมยกันแน่
จากนั้น ไจ่ไจ๋ก็วิ่งเอาดินสอสีไปคืนเพื่อน เพื่อนยืนงงว่า เอามาให้ทำไม ก็เขามีสีแล้ว แล้ววิ่งเอามาคืนหยก แม่ก็เริ่ม งงว่า อ้อคงจำของตัวไม่ได้นั่นเอง จึงเอาสีทั้งหมดให้กับคุณครูแทน หมวยน้อยก็วิ่งเล่นกับเพื่อสนุกสนานเหมือนเดิม
เฮ้ย ...เสร็จสิ้นภารกิจที่หนักใจไปได้ ชลัญวิตกกังวลมากไปจริงๆ เป็นกระต่ายตื่นตูม ก็งี้ค่ะมีลูกคนเดียว ก็กลัวว่าเราจะสอนเขาได้ไม่ดี ต่อไปจะทำให้เกิดปัญหากับคนอื่นน่ะค่ะ
อย่างไรก็ขอกราขอบพระคุณทุกท่านค่ะที่ให้กำลังใจ และให้คำแนะนำที่ดี
ชอบคุณค่ะ
ชลัญธร
ความเห็น (9)
ฝากหอมแก้มหลายนะครับ...(แก้มไจ่ไจ๋ครับ)
เก่งจังค่ะ หมวยน้อย :)
ถ้ามีลูกอีกคน..ชลัญจะเป็นอย่างไรหนอ ไม่อยากคิดเลย อิอิ
น้องน่ารักมากนะคะ...
สัญชาตญาณของความเป็นแม่ ... แน่แท้เทียว ;)...
ดีใจด้วยและขอบคุณมากๆที่มีความตั้งใจดีๆ ในการเลี้ยงลูก น้าอิศยังยืนยันว่า "ไม่ได้ต้องการให้ลูกเป็นที่หนึ่ง แต่ให้ลูกตอบแทนประเทศให้มากที่สุดก็พอ"
มินิซีรี่ย์หมวยน้อย น่ารักมากๆ เลยหลานป้า
ปัญหาใหญ่ของเราเป็นเรื่องเล็กน้อยที่แก้ง่ายสำหรับเด็กๆนะคะ ตรงไปตรงมามากๆเลย น้องโจ้ลองชวนน้องหมวยน้อยคุยเรื่องนี้ดูสิคะ ว่าลูกคิดยังไงกับการที่คุณครูมีสีเยอะ หายไปก็ไม่รู้ เพื่อนๆก็เหมือนกัน น้องเห็นว่าเป็นปัญหามั้ย น่าจะต้องจัดการยังไง ฯลฯ เป็นการปลูกฝังการคิด การทำความเข้าใจสิ่งที่ควรเป็นรอบๆตัว ว่าเราทำอะไรได้บ้าง ทำอะไรไม่ได้ อะไรควรทำ ไม่ต้องตามคนอื่นแต่ก็ไม่ต้องไปโทษไปว่าคนอื่น ปรับที่ตัวเราเอง แบบนี้เราจะได้รู้ด้วยค่ะว่าลูกมองเรื่องรอบๆตัวยังไง บางทีก็เหมือนที่ครูอิงบอกว่า เด็กๆเขาไม่ได้คิดอะไรเลย เพราะไม่มีใครชวนให้คิด ให้ออกความเห็น แต่พี่โอ๋มักจะถามลูกๆ ชวนเขาคิด เขาจะได้ไม่มองเรื่องรอบๆตัวแบบผ่านๆไปน่ะค่ะ
ฝากหอมแก้มด้วย 555
