ช้าหรือเร็ว...อยู่ที่ความรู้สึก


สถานีความคิด :

ช้าหรือเร็ว...อยู่ที่ความรู้สึก




                       





         เมื่อเช้าวานนี้(9/7/56) ตอน 8 โมงเช้า ผมมีภาระกิจต้องเดินทางไปร่วมอบรมอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน(อสม.) ที่วัดสันกำแพงหลวง ต.สันกำแพง  อ.สันกำแพง จ.เชียงใหม่  ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านแม่ตาดประมาณ 8 กิโลเมตร

         เนื่องจากผมจะต้องไปส่งลูกสาวคนเล็ก(น้องแพรวพราว)ที่โรงเรียนก่อน  ประมาณ 8 โมงครึ่ง ผมถึงได้ออกเดินทางไปร่วมอบรม  โดยขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจไป

         ความรีบเร่งทำให้ผมขับมอเตอร์ไซค์เร็วกว่าปกติ จนหมวกกันน็อคถูกลมพัดจนเปิดหน้าเป็นพักๆ  ขับไปคิดไป เพราะเกรงว่าจะไปถึงช้ากว่าคนอื่นๆ

         ในขณะที่ผมกำลังขับมอเตอร์ไซค์ด้วยความเร็วสูงจนปอดสั่นอยู่นั้น  ทั้งรถยนต์และมอเตอร์ไซค์ของคนอื่นๆ  ต่างก็พากันแซงผมไปอย่างหน้าตาเฉย  ทั้งๆ ที่ผมคิดว่าตัวเองขับรถเร็วที่สุดแล้ว  แต่ก็ยังมีคนที่ขับเร็วกว่าผมอีก

         คนหนุ่มขับแซงไม่เป็นไร  แต่ผู้หญิงและคนแก่ขับแซงผมไปนี่ซิ  ทำให้ผมชักเกิดความสงสัย

         ผมก็เลยก้มหน้ามองดูที่หน้าปัดของรถ แล้วก็ต้องตกใจ เพราะความเร็วที่ผมกำลังขับอยู่นั้น เพียงแค่  60 กม.ต่อชั่วโมงเท่านั้นเอง  มิน่าล่ะ  คนอื่นๆ ถึงพากันแซงหน้ากันไปหมดเลย  555

         นึกๆ ไป ผมก็รู้สึกขำอยู่ในใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของตรูว๊า  อุตส่าห์บิดอย่างเร็วเต็มที่จนรถสั่นและปอดกระเส่าแล้ว  แต่คนอื่นก็ยังแซงไปได้ทั้งหมด

          ผมลองบิดความเร็วเพิ่มขึ้นไปที่ 70 และ 80 กม.ต่อชั่วโมงดู แต่ก็ดูเหมือนว่ามันเร็วมากจนรถสั่นและผมแทบจะไม่สามารถควบคุมรถได้  ก็เลยลดความเร็วมาอยู่ที่ระดับ 60 กม.ต่อชั่วโมงอย่างเดิม ซึ่งเป็นความเร็วที่ผมถือว่าสูงสุดแล้วสำหรับผมในตอนนี้

          ผมขับรถไปด้วยคิดไปด้วย คิดถึงช่วงก่อนที่ผมเคยขับรถมอเตอร์ไซค์แบบไม่กลัวตาย ในระดับความเร็ว 80-100 กม.ต่อชั่วโมงได้อย่างสบายและปลอดภัย  แต่ปัจจุบันแค่ 60 กม.ต่อชั่วโมงก็รู้สึกว่าเร็วเหมือนกับผมกำลังขับอยู่ในระดับ 100 กม.ต่อชั่วโมงเลยทีเดียว

          ไม่ใช่เพียงเฉพาะตอนขับรถมอเตอร์ไซค์เท่านั้น ที่ผมเกิดความรู้สึกว่าเร็วแบบนี้  แม้แต่ตอนขับรถยนต์ก็เกิดความรู้สึกแบบเดียวกัน คือ รู้สึกว่าตัวเองกำลังขับรถเร็วประมาณ 100 กม.ต่อชั่วโมง แต่เมื่อมองดูที่หน้าปัดแล้วรถวิ่งเร็วเพียง 70 กม.ต่อชั่วโมงเท่านั้นเอง

           ผมพยายามพิจารณาหาเหตุผลว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้  และแล้วผมก็พบว่า  "อายุที่มากขึ้น "และ "สังขารที่เสื่อมลง" นั่นเอง ทำให้ “ความรู้สึก” ของผมเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม

          เด็กๆ หรือคนหนุ่มๆ มักจะเกิดความรู้สึกว่า โลกนี้ช่างหมุนช้าเหลือเกิน แม้แต่เวลาขับรถที่ระดับความเร็ว 100 กม.ต่อชั่วโมง  เขาก็จะรู้สึกว่าเหมือนรถกำลังวิ่งช้าเพียงแค่  40 กม.เท่านั้นเอง

          ส่วนคนที่อยู่ในวัยกลางคนหรือคนที่อายุมากแล้ว  กลับเกิดความรู้สึกว่า โลกนี้ช่างหมุนเร็วเหลือเกิน  แม้แต่เวลาขับรถที่ระดับความเร็วแค่ 60  กม.ต่อชั่วโมง  เขากลับรู้สึกว่าเหมือนรถกำลังวิ่งเร็วสูงถึง 100 กม. เลยทีเดียว

          ช้าหรือเร็ว....จึงขึ้นอยู่กับความรู้สึก  อันเป็นผลมาจากอายุที่เพิ่มขึ้นและสังขารที่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลานั่นเอง

          ใครเป็นเหมือนผมบ้าง?  ยกมือขึ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน



                             ------------------------------------------------------------------------------------


       


             (  ปล.  เช้าวานนี้(9/7/56) เมื่อผมไปถึงวัดสันกำแพงหลวง  เห็นมี อสม.อยู่ในบริเวณวัดประมาณแค่ 10 คนเท่านั้นเอง ซึ่งปรากฏว่าทางผู้ประสานงานดูเวลาผิด เพราะกำหนดการอบรมจริงๆ นั้น เริ่มตอนบ่ายโมงตรง   ก็เลยต้องพากันเดินทางกลับบ้านแบบเซ็งเป็ดมากๆ เลย  555)





                                   




หมายเลขบันทึก: 541998เขียนเมื่อ 10 กรกฎาคม 2013 13:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 กรกฎาคม 2013 22:19 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

..ยก..มือ..ไม่ขึ้น..๕๕๕๕...เวลา..หยุด..อยู่..กะที่.."เพราะ..ความจำ..มันเสื่อม...๕๕๕๕๕...แขนก้อไม่มีแรงยก..อ้ะะะๆๆๆ."....ยายยย..ธี

ยกสองมือเลยจ้ะ ยังยกขึ้นอยู่นะ (ไม่เหมือนยายธีที่รัก ) อิ อิ อิ

สวัสดีครับ คุณยายธี

ทุกอย่างเป็นไปตามสังขารนะครับ คุณยาย 555

สวัสดีครับคุณมะเดื่อ

คุณมะเดื่อยกมือขึ้น แสดงว่าเป็นแบบเดียวกันกับผมเลยนะครับ 555

...ภาพสุดท้ายคุณหนานเพลินคือ คนขับหรือคนซ้อนครับ...555

รถวิ่งช้าเพราะมัวแต่ก้มดูเข็มไมล์...555

มายกมือด้วยคน และขำกับคุณ พ.แจ่มจำรัส ด้วยครับ 55555

สวัสดีครับ พี่ พ.แจ่มจำรัส

ผมขับอีกคันหนึ่งนะครับ อยู่หลัง 2 คนนี้ 555

สวัสดีครับ คุณ nobita

คุณยายที่อยู่ในภาพด้านบนคงน้อยใจแย่เลยนะครับ

ที่คุณโนบิตะกับพี่พิชัยไม่ยอมขำรูปของแกบ้างเลย 555

-สวัสดีครับ

-ชอบ ๆ บรรยายได้เห็นภาพมาก ๆ ครับท่าน ฮ่า ๆ

-ชอบภาพแรกแต่สะดุดภาพสุดท้าย"แป๋งเตี่ยวดี ๆ เน้อบ่ะ ฮาจะไปละนา"ฮ่า ๆ ๆ ๆ

-ได้ภาพมาจากไหนหนอ???หรือว่า"ที่บ้านแม่ตาด" ฮ่า ๆ

-ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ คุณ เพชรน้ำหนึ่

ผมนำภาพมาจากอินเตอร์เน็ตครับ

หากเป็นคนบ้านแม่ตาดจะไม่มีเตี่ยวเหลือสักชิ้นเลยนะครับ 555

เอ้า ยกก็ยก ทีหลังอย่าถามอย่างนี้อีกนะ ไม่อยากยอมรับเลย 555

...60 ถือว่าปกตินะคะ...ถ้าไฮเวย์ไม่เกิน 80-100...ผ่านโรงเรียน 30 ...ผ่านตัวเมืองบางเมืองก็มี 30 ...ที่นี่ขับรถต้องดูป้ายกำหนดความเร็วไม่เกินเท่าไร?...ไม่ขึ้นอยู่กับอารมณ์และสังขารค่ะ...

สังขารไม่เที่ยงจริงๆล่ะน้องเอ๊ย! ยก....เล๊ยยยยยยยย!

สวัสดีครับ คุณ Yanyong-P

ยอมรับเถิดครับ ผมจะได้มีเพื่อนเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน 555

สวัสดีครับ อาจารย์ ดร. พจนา แย้มนัยนา

สมัยก่อน 60 กม./ชม. เป็นเรื่องปกตินะครับ

แต่ปัจจุบันนี้ความรู้สึกเปลี่ยนไป จนรู้สึกว่ามันเร็วมากๆ เหมือนกับกำลังวิ่ง 100 กม./ชม. เลยละครับ 555

สวัสดีครับ พี่หมูจ๋า

แสดงว่าเป็นเหมือนผมเลยนะครับ 555

ชอบภาพแรก เยี่ยมเลยค่ะคุณยาย

สวัสดีครับ  คุณ tuknarak

 

คนแก่กับรถเก่า  ดูยังไงก็ฮานะครับ  555

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท