The Butcher and The Butterfly

แด่...ความทรงจำในดักแด้ แด่...เจ้า, ผีเสื้อกลางคืน

เจ้า, ผู้ที่ไม่เคยแตะลิ้ม แม้หนึ่งหยดหวานของเกษร
เจ้า, ผู้ฝืนใจกลั้นดื่มหยดน้ำตาบินฝ่าท่ามกลางพายุ
เจ้า, ผู้โบกปีกกระดาษยับขาดวิ่น...โหยหาหวังพึ่งพิงแสงไฟเพียงริบหรี่
เจ้า, ผู้พาร่างบอบช้ำลาจากคมเหล็กใน...ต่อหัวเสือในครอบกระปุกแก้ว

แด่...โศกนาฏกรรมที่ผู้พบผ่านจนชินชา
ชะตากรรมย้ำชำเราละคอนโศกบทเดิม
ใต้แสงจากเสาไฟฟ้าหลอดขาดต้นเดิม