ภารกิจปลุกกระแส R2R ในสำนักงาน
บอกให้เป็น (เราเป็นได้รึยัง แค่ไหนอย่างไร)
ชี้ให้เห็น (ยังไง แบบไหน)
เป็นให้ดู (เป็นยังไงเรารู้สึกยังไงต่อสิ่งที่ครูเป็นให้ดู)
ครูบอกให้เป็น มานานแล้ว ให้ชวนคนที่ทำงานทำ R2R และหนูก็ทำด้วย
แต่หนูก็ปล่อยเวลาเนิ่นนานล่วงเลยมากว่า 2 ปี วันนี้พึ่งจะเริ่มลงมือ ทำกับตนเองผ่านหน้าที่ ๆ ถูกมอบหมายแบบต้องทำ เกิดเสียงดังข้างในใจว่า
“ถ้าต้องทำ ก็ลองทำ R2R ควบคู่ไปเลยซิ”
หนูเริ่มกับตนเองด้วยการเขียน PICO แล้วก็ชวนพี่ ๆน้อง ๆ มาร่วมด้วยช่วยกัน
แล้วนอกจากนั้น เรามีเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทางวิชาการบ่ายวันจันทร์
ก็เหมือนลงล็อคที่จะได้คุย
ได้โปรยให้ที่ทำงานเริ่มคุ้นและรู้จัก R2R
เพราะเมื่อก่อนดื้อด้าน คิดแต่ว่า หนูไม่รู้เรื่อง หนูทำไม่ได้ ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ทั้งหมด แต่ลงล็อคข้างในใจค่ะว่า ก็ทำไปเรียนรู้ไป ขณะที่คุยกับคนอื่น ๆ ชวนคนอื่น ๆ ทำ ก็ทำของตนควบคู่ไปด้วย
ซึ่ง ณ จุดนี้ครูก็เป็นให้ดูเสมอ ๆ ครูไม่เคยหยุดทำงาน การเดินทางไปสอน R2R ครูพัฒนาอยู่ตลอดเวลา แล้วก็ยังพัฒนางานประจำที่โรงพยาบาลโดยการนำ R2R เขามาเป็นเป็นการเป็นให้ดูที่ น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง ใจข้างในหนูคิด แต่ก็ยังมีจิตที่ริษยาเจือมาให้เห็นเป็นระยะ แรงมากก็ได้แต่เหยียบหัวมันไว้แล้วหายใจลึก ๆ มองเข้าไป เจ้าค่ะ
ปัญญาเท่าขี้หมา ได้มีโอกาสเรียนรู้จากครูก็บุญหัวหนูแล้ว ยังจะมาอิจฉาอีก จิตชั่วมันน่าเหยียบจริงๆ เจ้าค่ะ แต่พอได้เห็นเขาก็เบามาห่างขึ้น ความโกรธที่เป็นโทสะที่มันจะแน่นอยู่ในอกก็เบาลง
พอนำรูปกิจกรรมการเสวนาลง ครูก็เมตตาเข้าไปเชียร์ให้กำลังใจ และชี้ให้เป็น แบบไกด์ให้ ค่อย ๆ ขยับสู่ R2R
เป็นเครื่องตอกย้ำกับหนูอยู่ข้างในว่า “มาถูกทางละ”
ได้เรียนรู้และเข้าใจคำที่ครูว่า “มันทำได้ แต่มันงอมืองอเท้าไม่ทำ”
พอลงมือทำก็พอทำได้เจ้าค่ะ แต่หนูจะชะล่าใจกิเลสไม่ได้เลย
เพราะเดี๋ยวมันจะหลอกให้อวดดี แต่ตอนนี้รู้สึกมีกำลังใจเจ้าค่ะสาธุ
ตามมาเชียร์ครับ...ทำงานควบคู่กับ R2R ครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ