ดูเก่าคิดเอาใหม่ 1

ตอนที่ 1

ระลึกถึงหัวตะพานบ้านถิ่นเกิด
สุดประเสริฐน้ำใจในน้องพี่
หมู่เพื่อนพ้องญาติสนิทมิตรไมตรี
ต่างมากมีน้ำใจใคร่อาทร

ธรรมชาติอุดมสมป่าเขา
มีให้เรามองเห็นเป็นอนุสรณ์
คราครั้งหนึ่งในถิ่นแดนดินดอน
เป็นนครธรรมชาติประกาศตน

เด่นดีสมอุดมธรรมค้ำปกป้อง
สืบครรลองธรรมดามหากุศล
ก่อเกิดบุญรุ่นเก่าของเผ่าชน
คือมรรคผลของธรรมดาค่าอนันต์

ตัดเบียดเบียนแก่กันสรรค์แต่ให้
เปี่ยมน้ำใจเปรียบแคว้นแดนสวรรค์
ต่างคิดเหมือนทุกอย่างมิต่างกัน
จิตแบ่งปันเอื้อเฟื้อจุนเจือจาน

จะบ้านใดไมตรีมีน้ำจิต
ทั่วทุกทิศแบบอย่างนี้มีทุกบ้าน
คอยต้อนรับขับสู้สู่เรือนชาน
บริการผู้อาศัยด้วยไมตรี

คุจดังพี่ดั่งน้องร่วมท้องไส้
มอบรักให้ประหนึ่งซึ่งน้องพี่
จัดข้าวปลาอาหารทานอย่างมี
ชมชวนชี้ทางชีวิตจิตวิญญาณ

ชี้ให้เห็นเป็นไปในชีวิต
เรื่องถูกผิดนำกล่าวคอยเล่าขาน
ดุจดังเป็นเช่นกิจวิทยาการ
เพื่อเพื่อนบ้านทั่วถิ่นได้ยินกัน

ได้น้อมนำคำสอนก่อนปูย่า
ยึดเป็นค่านิยมบ่มสร้างสรรค์
ด้วยคิดเห็นว่าดีมีสำคัญ
เรื่องแบ่งปันจำจดเป็นบทเรียน

เมื่อหนังสือตำราหามิได้
มิมีใครบันทึกนึกขีดเขียน
ช่องชี้เล่าเทียบเป็นเช่นแสงเทียน
เขาแนบเนียนเหลือล้นคนเมื่้อวาน

ทำอย่างนี้ทุกบ้านถืองานสอน
คุจละครน้ำเน่าที่กล่าวขาน
ทำซ้ำซากอย่างนี้ที่พบพาน
บริการเหมือนกันทุกบ้านไป

แต่การสอนตามนี้มิน้ำเน่า
สอนแล้วเล่าเตือนจิตให้คิดได้
แถมตัวอย่างหลายหลากมากออกไป
เกิดกำไรชีวิตหากคิดดู

สิ่งสำคัญปฏิบัติเหมือนของเพื่อนบ้าน
สอนลูกหลานใส่ใจได้เรียนรู้
ส่งชีวิตแสนประเสริฐเปิดประตู
เดอนเข้าสู่ธรรมภิบาลทุกบ้านไป

ยอดธรรมชาติสมัยก่อนที่สอนสั่ง
ล้วนปลูกฝังลูกหลานพานสดใส
สังคมเก่าถึงธรรมล้ำวิไล
เชื่อผู้ใหญ่ถ่ายทอดยอดทางธรรม

ถ้านทั่วรับคำสอนบรรทัดฐาน
ปลูกลูกหลานแบบฉบับนับเลิศล้ำ
ดุจพิมพ์เดียวเกี่ยวข้องของกิจกรรม
เพื่อน้อมนำจิตใจไปถูกทาง

เรื่องอยู่ร่วมสังคมสมคุณค่า
มอบธรรมาเป็นเสาเอาเสริมสร้าง
แง่ตัณหาเงียบหายคล้ายปล่อยวาง
ยื่นตัวอย่างดีดีที่หมู่ชน

ลูกหลานหลังเกิดมาพาเอาอย่าง
ทุกแนวทางยึดได้ไม่สับสน
ด้วยเห็นงามความดีนี้ทุกคน
สืบส่งผลสังคมอุดมคุณ

มอบแบบอย่างอย่างว่านานนัก
เห็นประจักษ์สังคมมิว้าวุ่น
หัวตะพานบ้านเก่าเรามีบุญ
เติมต้นทุนความดีที่สังคม


1 พฤษภาคม 2556