ได้คิดจากใจงาม ๆของครู
จากบันทึกของครู Ka Poom หัวใจแห่งการเรียนรู้ของผู้เป็น "ครู" ; ละอกุศล
อ่านแล้วเหมือนได้เห็นตนเอง หากไม่ละ ไม่แก้ไข
หนูนี่แหละ ไม่ไกลที่ไหนจะเป็นแบบน้อง และน่าจะหนักหนากว่า
เพราะมันจะเหลิง มันจะหลง มันจะฟุ้งซ่าน
หนูเป็นผู้ที่ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัสมากับตัว ในการเคลื่อนไปของเรื่องราวในชีวิตน้อง
ครูชี้ให้หนูเขียน ถอดบทเรียน แต่หนูก็ช้า
ครูเมตตาทำให้ดู
ทุก ๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มีคนเข้ามาเป็นปัจจัยเยอะ แต่ครูก็แน่วแน่ ในการให้ความช่วยเหลือ ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูกศิษย์ โดยไม่ห่วงว่า ใครจะมองครูไม่ดี
หนูรู้สึกสะเทือนใจ ทุกครั้งที่นึกถึงพฤติกรรมของน้อง จนแทบน้ำตาไหล ที่รู้สึกสะเทือนใจ เพราะใจข้างในหนูนี่แหละ มันก็คิดชั่ว เหมือนใจน้อง แต่สติ พอจะมี จึงได้แต่กดข่ม แล้วค่อย ๆ แก้ไข
ขนาดครู รู้จักจิตใจหนู รู้ว่าใจหนูคิดชั่ว แต่ก็ช่วยเหลือให้โอกาสหนูสม่ำเสมอ
หนูช้า ครูก็ทำให้ดู พอทำไม่ได้ ครูก็เมตตาทำแทนให้เป็นตัวอย่าง แล้วก็ให้โอกาสแก้ไข จนกว่าจะเป็นปัญญากับตัวหนูเอง
ครูเต็มที่กับทุก ๆ เรื่อง ไม่ได้ทำอะไรด้วย อคติ ในทางกลับกัน
ครูให้สติ ให้ปัญญา และนำพาทุกคนที่ได้มาเจอครูได้มีโอกาสสัมผัส โอกาสในการพัฒนาตนเอง ก้าวพ้นจากทุกข์บีบคั้น แบบไม่ผิดทางเสมอ ๆ
สิ่งที่ยาก คือ สอนให้คนละชั่ว
เพราะคนเราไม่ค่อยยอมรับว่าตนเอง กระทำชั่ว พอถูกชี้แทนที่จะยอมรับกลับโกรธ
แต่ครูก็ไม่เคยท้อ ที่จะชี้ และช่วยหาทางออก หาทางแก้ไข
ได้อ่านเรื่องนี้ ได้เห็นตนเองชัดเจ้าค่ะ
ว่าเหตุที่ทำปัจจุบันถ้าไม่แก้ไข อนาคตแบบนี้แน่ ๆ
แต่ถ้าหากแก้ไข ก็พอที่จะไปต่อกับตนเอง
บันทึกนี้งดงาม ด้วยหัวใจของ ครู
งดงาม ด้วยหัวใจของ แม่
ที่หยิบยื่นสิ่งดี ๆ ให้ ลูกๆ เสมอ ๆ
ครูคือผู้เปิดตาปัญญาให้ลูกศิษย์แบบ
บอกให้เป็น ชี้ให้เห็น เป็นให้ดู
สาธุเจ้าค่ะ
ในฐานะของลูกศิษย์ ไม่มีใครจะประกาศคุณงามความดีได้มากกว่าลูกศิษย์
และในขณะเดียวกัน ก็ไม่มีใคร แทงข้างหลังครูได้มากกว่าลูกศิษย์เช่นเดียวกัน
ในฐานะที่หนูเป็นลูกศิษย์ สิ่งที่พึ่งทำคือ ประกาศ คุณงามความดีของครู
ประกาศความงามของหัวใจครูให้ผู้อื่นได้รู้ได้เห็นและสัมผัส
ก่อนหน้านี้ หนูมีแต่คร่ำครวญ แต่ไม่ได้มองเห็นภาพนี้
พอได้อ่านบันทึกครูและได้ค่อย ๆ เขียนทบทวน
นี่ไง หน้าที่ ของความเป็นลูกศิษย์
ประกาศความดีงามของครูให้โลกได้รู้
เพราะตลอดชีวิตของครู "ใช้ธรรมนำทาง"
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น