จดหมายถึงครู l ฝึกฝน ขัดเกลา ร่องเดิมที่เน่าแต่ชิน

จดหมายถึงครู l ฝึกฝน ขัดเกลา ร่องเดิมที่เน่าแต่ชิน

                                   กลางวัน วันอังคารที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2556

กราบสวัสดีค่ะครู

  เมื่อเช้าหลังจากรับโทรศัพท์ครู พิจารณากับตนเอง พอได้สติ คำตอบที่ได้กับใจ มันยิ่งกว่าการเลือกเส้นทาง หาวิธีแก้กับตนเอง ส่งไปแจ้งครู ครูย้ำกลับมาให้หาคำตอบกับตนเอง สาเหตุ ของข้ออ้าง เมื่อวาน คือ มันอยากตามใจตนเองในการดูหนังดูละคร ก็เริ่มจากการค้นหาอะไรไปเรื่อย ๆ แล้วก็ไปดูละคร ศีลข้อ 7 ทำให้ขาดลุ่ยแล้วก็เสียเวลา ใจก็หมอง ร่างกายล้า ก็หลับไม่เป็นท่า สาเหตุมาจาก ไม่ยับยั้ง ครูเตือนแล้วก็ยังประมาท

สาเหตุที่อะไรอีก จิตยังดื้อด้าน ต่อคำสอนครู เพราะหากว่า เชื่อครู ท่านเตือนขนาดนี้ว่า

“อีกเดี๋ยวพระอาทิตย์ ก็จะตกดินแล้วมันก็จะไหลลงช่องเดิม”

ห่างไปไม่ถึงช่วงโมงก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ

คำเตือนมากมาย ครูเมตตา บอกไว้ก่อน

จากเหตุ ณ วันนี้ ของความชั่วที่ยังไม่ละ

เป็นความชั่วที่ทำทางไปนรก

แต่ความไม่ฝืน คอยตามแต่ใจตัวเองทำให้ ไม่แก้ไข ไม่ขัด

ตระหนักรึยังนะใจนี้ โห ในความหยาบด้าน ณ ตอนนี้ มันยังไม่ยอมรับเจ้าค่ะ

ทำไมไม่ยอมรับหล่ะ อะไรเป็นเหตุ เหมือนใจที่ยังหลงโลกที่มันคอยดึงไปอีกทางหนึ่งว่าทำแบบนั้นแบบนี้ที่ตามใจกิเลสมันสบาย แล้วมันสบายจริงรึ ที่ผ่านมาทั้งชีวิตก็ ตามใจ แล้วเป็นไง ไม่เจ๋ง แล้วยังเจ๊ง เจ้าค่ะ

กิเลสหนา ไม้ที่หวดมาจึงต้องหนัก มึน หยาบ ด้าน กว่า ใครเขา

โง่ เขลา เมาหลง ก็มากมาย หนักเข้าไป เมาคนเดียวไม่พอ ดึงคนอื่นมาเมาด้วย

ทางแก้ ครูพาทำ ก็ให้ใช้ชีวิตเป็นทาน แล้วขัดเกลา มันก็ยังไม่ยอมทำ เป๋ ๆ ป่วง ๆ ป่วน ๆ

มีสติ ก็พอทำได้อยู่ แต่ขาดสติก็หนักหนา

ปัญญาทางโลก คิดกลยุทธ์แบบเอาชนะคนหล่ะเก่งนัก

แต่พอจะมาใช้ฝึกฝนขัดเกลา ขัดใจ ขัดกิเลส มีแต่คร่ำครวญว่า ทำไม่ได้ นี่ไงสาเหตุ ไม่เจ๋งจริง ไม่เอาจริง มีแต่เล่น ๆ

ถ้ามันเอาจริง จริงจังก็ทำได้อยู่นะ

เมื่อวานเป็นวันที่จัดสรรกับตนเองให้ได้ขึ้นไปจังหัน แล้วค่อยลงมาทำงานต่อ ที่ขอนแก่น

มีพื้นที่ว่าง ๆ ที่พอจะอัพภาพเด็ก ๆ ที่แม้เน็ตที่ใช้จะค่อยข้างช้า แต่ก็ตั้งใจจะนำภาพขึ้นให้หมด หนูรู้สึกว่า “เยอะ”

แต่รู้สึกว่า แต่ละภาพ มีพลัง จึงไม่คัด แบบพยายามจัดขึ้นตามลำดับ แก้ไข นิสัย การคิดไม่เป็นระบบเจ้าค่ะ

แต่ก็เห็นข้อบกพร่องของตนคือ บันทึกที่ครู ชี้ให้เขียน แบบบอกให้เป็น ให้เป็น Note taker เป็นนักบันทึก นักเล่าเรื่อง เล่าเรื่องของธรรมะในชีวิตประจำวัน สิ่งที่ได้เห็น ได้เรียนรู้ได้ สัมผัสจากครู หนูเป็นคนที่ได้มีโอกาสใกล้ชิดครูกว่าใคร นี่คือ ของเก่าที่ทำมาแต่เดิมแบบเยี่ยมมาก แต่สำคัญว่า ของเก่าส่งมา แต่ใหม่ยังไม่ทำเพิ่ม ที่ของเก่าส่งมา คือ สิ่งดี ๆ ที่ทำไว้ ทำให้ได้มาเจอครู ส่วนกรรมชั่วที่เคยทำ ทำให้เป็นนิสัยแย่ที่ยังแก้ไขไม่ได้ นั่นเป็นเหตุที่หนูต้อง อดทนกับแรงบีบของกิเลสที่มันอยากแถออกนอกทาง

ไม่ใช่เถียงเพื่อแค่เอาชนะเป็นครั้งคราวไป เสียเวลาแบบสูญเปล่ามากมายนะ

แล้วจะยังยอมให้มันเสียไปอีกรึ ไอ้ติ๋ว คนกระจอก ไม่ใช่ใคร กระจอกที่ไม่ยอมรับ ไม่แก้ไขนิสัยแย่ ๆ กับตนเอง

ครูค่ะ หนูเคยคิดฟุ้งซ่านกับตนเองว่า

“ถ้ากระดูกที่ค้ำร่างหนูอยู่มันถูก สลายไปหมด มันก็คงเหลือแค่เส้นเอ็นที่หนูรู้สึกปวดหนึบ ๆ ยึดไว้ คงจะกองเอาะเหงาะ แล้วเส้นเอ็นที่มันยึดร่างนี้ไว้ หายไป มันก็คงจะเหลือแต่กองเนื้อ ตับไตไส้พุง ลูกตา กองกัน

แล้วไอ้ใจที่หนูไม่ยอมคน มันไปอยู่ตรงไหน

นึกภาพนี้กับตนเองก็สลดสะเทือนใจ อาการจิตเวชกำเริบ

 ครูชี้ให้เห็นเสมอ ๆ ว่า “ทำแบบนี้ ขี้เกียจแบบนี้ ไม่หัดไม่ฝืน มันก็จะหนักขึ้น ๆ”

แต่พอฝืนแล้วดียังไง ครูก็ชี้ให้ดู เป็นให้ดู ถอดบทเรียนผ่านชีวิตของครูให้ฟังด้วย

เมื่อวาน ครูก็เล่าแผนคร่าว ๆ ถึง กิจกรรมที่จะทำในอาทิตย์หน้า รู้สึกดีที่ได้ คิดไว้ก่อนว่า

“หนูจะทำแบบไหน เกี่ยวกับภารกิจ”

แต่พอมาถึงบ้าน จ๋อยไป กับชั่วขณะของการติดสบาย ไหลลงช่องเดิม แล้วก็ นอนแบบไร้สติเจ้าค่ะ

เรื่องของน้อง เป็นสิ่งที่สะท้อน วนพิจารณากับตนเอง ในฐานะของผู้ที่ได้รับการช่วยเหลือจากครูเสมอ ๆ และวิธีที่ครูใช้กับหนู ช่วยหนูได้ทุกครั้งหากหนูยอมรับและลงมือแก้ไข

แต่ที่หลายเรื่องยังแก้ไขไม่ได้ เพราะหนูไม่ลุยแก้กับตนเอง แถมยังพอกพูน

นิสัยไม่ยอมคิดเรื่องการจัดการ ไม่ชอบวางแผน ชอบทำอะไรแบบดุ๋ย ๆ แบบไปตายเอาดาบหน้า นี่แหละนิสัยเดิมเลย

ครูก็ทำให้เห็นเสมอ ๆ เรื่อง ตั้งเป้า แล้วหาแนวทาง วางแผนเผื่อ หนึ่ง สอง สาม แล้วค่อยลงมือทำ ทำแล้วไม่เวิร์คก็ปรับแผน นี่หนูไม่เลย ไม่ยอมฝึก พอไม่คิด ไม่พิจารณา ไม่วางแผน ก็เลย โดนร่องเดิมพาไหลลงนิสัยแย่ ๆ แบบเนียน ๆ เจ้าค่ะ

งั้นก็มาแก้ไข เริ่มจากเขียนบันทึกอาทิตย์ที่ผ่านมา ครูเป็นให้ดูโดยการเขียนถอดบทเรียนของครูแล้ว

เลิกตามใจเสียงกิเลสที่ร่ำร้อง แล้วมองหาทางแก้ไขในตนเองให้ได้เจ้าค่ะ

ยิ้มสู้กับตนเอง เพราะหาไม่ได้อีกแล้วครูบาอาจารย์แบบครูกะปุ๋ม ใจข้างในนี้ไม่ปรารถนาไปไหน การได้เรียนรู้กับครู คือ โอกาสที่ดีที่สุดของการได้เกิดมาในชาตินี้ หากหลุดจากครูไปโดยที่ ใจไม่ถึงธรรม ก็เสียชาติเกิดมากกับการเกิดมาในชาตินี้ของหนูเจ้าค่ะ

กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ