“โครงการอัตลักษณ์ท่าศาลาเชิงบูรณาการ” จังหวัดนครศรีธรรมราช (ภาค 16 : หารือครั้งที่ 1 กับ ดร.บุญส่ง หวังสินทวีกุล เรื่องสมุนไพรพื้นบ้าน อำเภอท่าศาลา จ.นครศรีธรรมราช
วันพฤหัสบดี ที่ 13/มิ.ย./2556 สุประสานหารือกับ ดร.บุญส่ง หวังสินทวีกุล อาจารย์ประจำสำนักวิชาเภสัชศาสตร์ เรื่องสมุนไพรพื้นบ้าน อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช ทำให้ทราบความคืบหน้าว่าปัจจุบัน
กระทรวงสาธารณสุข ให้นโยบายโรงพยาบาลชุมชน
นำยาสมุนไพรไทยซึ่งบรรจุเป็นยาบัญชีหลัก 28 รายการ เพื่อส่งเสริมการพึ่งตนเองด้านเวชภัณฑ์ยาของประเทศ สุในบทบาทผู้ประสานงานโครงการอัตลักษณ์ท่าศาลาเชิงบูรณาการได้หารือการทำงานของอาจารย์ในช่วงที่ผ่านๆมา
พอสรุปปัญหา คือ 1) หมอพื้นบ้านมีความเป็นตัวของตัวเองค่อนข้างสูง มีหลายท่านยังไม่มีใบรับรอง และมีบางท่านแบ่งฝ่าย 2) หมอพื้นบ้านส่วนใหญ่ยังขาดความเข้าใจการบริหารจัดการวัตถุดิบ
3) ทิศทางการผลักดันเพื่อการควบคุมคุณภาพสมุนไพรพื้นบ้านของมหาวิทยาลัยยังคลุมเครือ
ในวันนี้ถือเป็นข่าวดีที่อาจารย์จะมาร่วมทางเดินโครงการฯกับพี่น้องท่าศาลา โดยอาจารย์เปรยๆว่าจะนำประสบการณ์ที่เคยทำงานใน สสจ.สุราษฎร์ธานีมาใช้ค่ะ ปัจจุบันอาจารย์กำลังทำวิจัย เรื่อง การศึกษาฤทธิ์สกัดจากชากฤษณาในการต้านอนุมูลอิสระ วันนี้สุได้ฝากพืชสมุนไพรพื้นบ้านของอำเภอท่าศาลาไว้เป็นส่วนหนึ่งให้ช่วยพิจารณาวิจัยพัฒนาต่อไป โดยเชียร์เต็มที่คือ “หญ้าเข็ดมอญ”
ตามที่เคยเกริ่นถึงหญ้าเข็ดมอญในhttp://www.gotoknow.org/dashboard/home#/posts/536548
ภาพ1 : ยอดหญ้าเข็ดมอญดิ่งสู่ฟ้า ดอกเเหลืองพริ้วแต่งแต้มเป็นจุดกระจาย
วันนี้ วันอาทิตย์ ที่16/มิ.ย./2556 หากพูดถึงหญ้าเข็ดมอญที่ปรากฏในอดีตบทลำนำ ชาวท่าศาลามีความภูมิใจมากกับลำนำที่ว่า “ตั้งดิน ตั้งฟ้า ตั้งหญ้าเข็ดมอญ โมคลานตั้งก่อน นครตั้งหลัง” สุจึงใคร่ขอประพันธ์บทร้อยกรอง (ไม่เน้นฉันทลักษณ์ เพราะทยอยคืนคุณครูไปบ้างแล้ว) วันนี้จึงขอเน้นความหมายจากดวงใจ…
แด่... พระนางตรา
“ชีวิต แม่ดอกเข็ดมอญ”
แม่เอย... แม่ดอกเข็ดมอญ
กลีบเหลือง พริ้วอ่อน ออดอ้อนฟ้าดิน
วางตน ซบบนลงกิ่ง แผ่ก้านแกร่งยิ่ง พริ้งเพริศอุรา
ยลเจ้า ช่างสด ช่างสวย
ดูช่างสำรวย พันผูกอารมณ์
จากหนึ่งดอก ต่อแต้มวางจุด
สานต่อเป็นชุด พิสุทธิ์กมล
เตือนตน ผูกสามัคคี
แผ่เมตตาที่ เปี่ยมล้นฤทัย
ซื่อสัตย์ รัดเร่งงานใหญ่
ระดมปัญญาไว้ ประดับในโลกา
ยอดเอ๋ย... ยอดของเจ้า
ดิ่งชูสู่ฟ้า สะดุดตาหนักหนา บรรยายเกินเด่น
ดอกสวย ยอดตรงที่เห็น
พันธุ์เผ่าที่เป็น “ร่มเย็นอุรา”
พิศมองราก จากลำต้นแกร่ง
นางฟ้าจำแลง แฝงกายเดินดิน
รากของเจ้า แพรกซ่านสยาย
บ่งบอกความหมาย มิลืมคุณดิน
กระซิบวาน ลูกหลานคืนถิ่น
จากดวงใจดิน ถิ่นเก่าท่าศาลา “โมคลาน”
ภาพ2 : ภาพพระนางตราในนิมิตรของสุ
(โปรดช่วยกันพลิกฟื้นพลังท้องถิ่นบนกระแสโลกาภิวัตน์สมัยใหม่กันเถอะ)
แด่... พระนางตรา
ประพันธ์โดย... สิรภัทร จิตตะมาลา ลิ่มไพบูลย์
วันอาทิตย์ ที่ 16 /มิ.ย./2556
........................
ป.ล. 19/มิ.ย./2556
วันนี้ลงพื้นที่พบหญ้าเข็ดมอญที่มีลักษณะใบมน จึงร้อง ว้าว! ถามคุณตาข้างถนนท่านบอกว่าเป็นหญ้าเกล็ดมอญตัวผู้ (อารมณ์สุในตอนนี้เสมือนเห็นชายไทยพื้นบ้านเดินจากจากกระท่อมหลังเล็กๆด้วยท่าทีสุขุม อบอุ่น เรียบง่าย) สำหรับท่านมีความคิดเห็นอย่างไรเอ่ย? สักวันคงได้ร้อยกรองพ่อดอกเข็ดมอญแล้วซิเรา
ภาพ 3 : คุณตาข้างถนนบริเวณบ้านต้นเลียบ ตำบลโมคลานบอกว่านี่คือ หญ้าเข็ดมอญตัวผู้?
ความเห็น (2)
การวิจารณ์ ego สูง เราไม่กลัว ระบุว่าในพื้นที่ สาธารณะ
เพราะจะสะท้อน กลับมายังเรา และ องค์กร ว่า ช่างตำหนิ ผู้อิ่น ออกหน้า แม้เป็นความจริง ก็ไม่มีประโยชน์ต่อการสร้างสรรค์ร่วมมือ ทำงาน
เราควรพยายมค้นหา เลือกทำงาน กับ คนที่ ไม่มีข้อด้อย ดังกล่าว จะดีกว่า แนะนำว่า ควรแก้ ภาษาในบันทึก ให้ดูดีกับทุกฝ่ายน่ะครับ
เห็นด้วยอย่างยิ่งและกราบขอบพระคุณคุณหมอมากๆค่ะ