นาฬิกา...ที่หายไป


                                สายวันหนึ่งของการทำงานข้าพเจ้าได้รับโทรศัพท์สายนอกขอพูดสายกับหัวหน้าwardแต่เธอติดประชุมข้าพเจ้าจึงรับเรื่องไว้แทน  ปลายสายแนะนำตัวว่าเป็นใครและบอกว่าได้ประสบอุบัติเหตุเมื่อคืนก่อนหลังแพทย์ตรวจ X-ray พบกระดูกหักต้องนอน รพ.แต่เนื่องด้วยห้องพิเศษเต็มจึงได้ย้ายไปรพ.เอกชนและก็นึกได้ว่านาฬิกาที่ใส่ติดตัวมาถูกถอดก่อนส่งไป X-ray สอบถามญาติซึ่งตามมาภายหลังก็ไม่มีใครเห็นหรือรับไว้แต่เขาจำได้ว่ามีการถอดไปแน่นอนจึงต้องการให้ช่วยสอบถามจ.น.ทในเวรนั้นว่ามีใครเก็บนาฬืกาไว้หรือไม่เนื่องจากเขาเองไม่สลบและรู้สึกตัวตลอดเวลา   เพียงแต่ตอนนั้นปวดแขนมากจนไม่ได้มองตอนจ.น.ท มาช่วยถอดเฝือกลมและดามแขนให้ใหม่ (ทราบว่านาฬิกาเป็นของภรรยาที่ซื้อให้ตอนวันเกิด )มันเป็นของสำคัญทางใจเสียด้วยข้าพเจ้ารับเรื่องไว้และรับปากว่าจะดำเนินการติดตามให้โดยเร็วที่สุดโดยผู้ป่วยขอชื่อข้าพเจ้าและให้เบอร์โทรติดต่อกลับไว้

                 หลังจากปรึกษาหัวหน้าเราก็เริ่มสืบหาข้อมูล สอบถามผู้เกี่ยวข้องและดำเนินการขออนุญาติเปิดกล้องวงจรปิดเพื่อสืบค้นเหตุการณ์ในวันเกิดเหตุ (ขอไม่เล่ารายละเอียดนะคะ )แต่เรายังไม่พบว่าจ.นทในเวรคนใดเก็บหรือเห็นนาฬิกาของผู้ป่วยรายนี้   เหลือก็เพียงน้องพยาบาลที่ให้การดูแลผู้ป่วยซึ่งจะมาขึ้นเวรบ่าย ปกติถ้าผู้ป่วยรู้สึกตัวดีเราจะไม่เก็บทรัพย์สินหรือหากมีญาติจะให้ญาติเก็บไว้อยู่แล้ว  ผ่านไปสัก 3 ชั่วโมงข้าพเจ้ายังเก็บรวบรวมข้อมูลเพื่อหาคำตอบแต่ก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้ป่วยคนดังกล่าวอีกครั้ง

              ผู้ป่วย  :  คุณอรพรรณใช่ไหมครับ  ผมอยากจะบอกว่าพบนาฬิกาแล้วครับปรากฏว่าตอนที่เกิดอุบัติเหตุสายมันขาดชิ้นส่วนตกอยู่ในรถยนต์  ผมต้องขอโทษที่ทำให้เป็นธุระวุ่นวายและเสียเวลา  ขอโทษจริงๆที่ผมเข้าใจผิดว่าทาง จ.น.ทในเวรนั้นเก็บไป พอดีผมยังนอนรักษาอยู่ที่รพ.เลยกังวลใจนอนคิดไปเรื่อยว่ามันหายไปตอนไหนและผมก็ไม่สามารถไปดูรถด้วยตนเองจนภรรยาไปติดต่อกับทางตำรวจจึงแวะไปดูที่รถเลยพบนาฬิกาตกอยู่  ข้าพเจ้าจึงตอบไปว่าไม่เป็นไรค่ะ และทางเราก็ไม่ได้นิ่งนอนใจรีบดำเนินการตามที่คุณร้องขอมา   แต่ดีใจด้วยที่คุณพบมันแล้ว.......

           ก็นับว่าจบไปด้วยดีอีกครั้ง  หลายคนต่างวิพากย์วิจารย์กันไปตามความคิดต่างมุมมองต่างความรู้สึก หากเราวางใจเป็นกลางจัดการปัญหาตามหน้าที่ที่เรารับผิดชอบไม่ว่าจบลงอย่างไรเราก็จะได้ไม่เสียใจที่เราตัดสินเขาแค่เพียง....มุมที่เราคิด

            



คำสำคัญ (Tags): #นาฬิกาที่หายไป
หมายเลขบันทึก: 539461เขียนเมื่อ 15 มิถุนายน 2013 22:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 มิถุนายน 2013 17:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

พี่อรพรรณครับ ขอบคุณบทความดี เสียงผู้ป่วยพี่กำลังหา source of hopให้เขาครับ.. 

เรื่องเล่าเร้าพลัง   เขียนน่าอ่านมาก ๆ ค่ะ

ไม่ตัดสิน ๆ ๆ ๆ ๆ  ได้ข้อคิดค่ะ  ขอบคุณนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท