วันนี้เป็นวันที่ผมต้องนอนดึก (เช้า) อีกหนึ่งครั้งครับ เพราะเพิ่งทำ "ข้าวต้มมัด" เสร็จครับ
เมื่อวานนี้ (ส. 7 ต.ค. 49) พ่อ แม่ และผม ช่วยกันทำเจ้า "ข้าวต้มมัด" กันตั้งแต่ตอนบ่าย ๆ ครับ
พ่อผมเริ่มปลอกมะพร้าว แม่แช่ข้าวเหนียว เตรียมเครื่องโน่นเครื่องนี่ เอามะพร้าวไปขูดและเริ่มงานกันอย่างเต็มที่ตอนประมาณ 5 โมงเย็นได้ครับ เพื่อที่นำข้าวต้มมัดนี้ไปใส่บาตรเทโวในวันนี้ครับ ซึ่งวัดบ้านผม (วัดคลองลาน) จะตักบาตรกันตอนบ่าย ๆ ครับ
ตั้งแต่ตอนบ่าย การคั้นกะทิ ผัดข้าวเหนียว ห่อข้าวต้ม และนึ่งข้าวต้ม กระบวนการทั้งหมดเพิ่งเสร็จเมื่อตะกี๊นี้เองครับ ประมาณ 03.30 น. ครับ (รายละเอียดทั้งหมดในการทำ ขออนุญาตเสนอในบล็อก Baby R2R ครับ)
แต่ตอนนี้ผมก็ยังนอนผมไม่ได้ครับ เพราะรับอาสาแม่ไว้ว่าจะรอขายของให้ลูกค้าที่จะมาซื้อของตอนตี 4 ครับ ลูกค้าสั่งเครื่องสำอางค์ไว้ครับ ลูกค้าคนนี้เป็นคนที่วิ่งรถขายกับข้าวในชุมชนน่ะครับ (รถโชเล่ย์หรือรถพุ่มพวง) จะมากดออดซื้อเครื่องสำอางค์ตอนเช้า ๆ แบบนี้เป็นประจำครับ และถ้าใครจำเรื่อง "ขนมถ้วยฟู" ได้ ("รถกับข้าว" กับวัฒนธรรม "ซื้ออยู่ ซื้อกิน")พี่คนนี้แหละครับที่นำขนมถ้วยฟูมาส่งที่บ้านทุก ๆ วันพระตอนตี 4 ครับ
เมื่อวานและวันนี้เป็นวันที่เหนื่อยอีกวันหนึ่ง แต่เป็นวันและเวลาที่น้ำหมึกในปากกาได้เติมเต็มหลากหลายหน้าในไดอารี่ชีวิตของผมเล่มนี้ให้มีพลังมากยิ่งขึ้น
ขอบพระคุณพ่อ แม่ และทุก ๆ คนที่ทำให้ชีวิตนี้มีคุณค่าอย่างยิ่งเมื่อได้กลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่ "บ้าน" ครับ
นอนดึกกันจังครับ...แล้วพักผ่อนกันอย่างไร?
ช่วงนี้ผมมีน้อง นศ.จาก มช.มาเยี่ยมที่บ้าน(๕ คน) สองสามวันที่นอนน้อยรู้สึกเพลีย และเหนื่อย
เลยมองว่า การพักผ่อน "การนอนหลับ" เป็นเรื่องสำคัญอันดับแรกๆเลยครับ
เลยห่างจากการเขียนบันทึกเลยครับ Gotoknow ก็อืดๆช้าๆครับ จากเขียนทุกวัน อาจเป็นสัปดาห์ละครั้ง หรืออาจเดือนละครั้ง...
ขอบคุณครับ ...รักษาสุขภาพและพักผ่อนด้วยครับ
สวัสดีครับท่านอาจารย์จตุพร