ความในใจระบายออกไป
ความในใจ
ช่วงนี้เรากำลังกังวลใจกับการปรับปรุงกระบวนการทำงานภายในทีมงานค่ะ เราได้พยายามดูเรื่องการบริหารความเสี่ยง จากนโยบายคนเดิมๆ ที่มอบงานให้ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองในงานที่ดูจะไม่ก้าวก่ายกัน ปรากฏว่ามีความซ้ำซ้อนในบางกระบวนการ เนื่องจากบุคลากรในหน่วยงานของเรามีน้อย เราจึงเห็นว่าทุกคนควรต้องทำงานได้ทำงานเป็นในหน้าที่หลักๆ ทั้งหมด เพื่อทดแทนกันได้เวลามีเหตุฉุกเฉิน น้องๆ ชอบเปรียบเทียบตัวเองกับทีมงานอีกหน่วยงานหนึ่งที่มีกำลังคนมากกว่า ต่างคนต่างทำหนึ่งหรือสองหน้าที่ ด้วยความน้อยใจว่าตัวเองต้องทำงานหลายหน้าที่
ใจหนึ่งเราคิดว่า การทำงานได้ในหลายๆ เรื่อง ดีกว่ามากกว่า เพราะได้ประสบการณ์ ได้คะแนนสะสมสำหรับการขยับเดินไปในจุดที่สูงขึ้นกว่า หรือถ้าเกิดจะได้ไปเติบโตในที่ใหม่ๆ ทำอะไรก็ได้ ทำอะไรก็เป็น ดูดีมีราศีจะตายไป
หลายๆ ครั้งที่หมกมุ่นครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ จะชอบนึกถึงตัวเราเองที่ถูกฝึกมาในระบบ ข้าฯ มาคนเดียว (เป็ดหลงฝูง) แต่วันนี้เรื่องเหล่านั้นมันเป็นเรื่องจิ๊บๆ ไปแล้ว เพราะยุคสมัยเปลี่ยนไป โลกการศึกษาในศตวรรษนี้ ผู้เรียนทำอะไรเองเบ็ดเสร็จ เพราะมีเทคโนโลยีและการสื่อสารครบครันทันสมัย มีแรงบันดาลใจให้อยากทำอะไรเป็น เก่งกว่าใครๆ รู้เรื่องต่างๆ ก่อนใคร
แต่ชีวิตหน้าที่การงานจริงไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เมื่อหลุดออกมาจากโลกการเรียนภาคบังคับ (ของผู้ใหญ่/ผู้ปกครอง) หลักวิชาการมีความสำคัญ ขุด-งัดทฤษฎีออกมาแปลงผันมันให้เป็นการปฏิบัติ เอาออกมาใช้ให้เกิดประโยชน์ มากที่สุดจะดีมาก แม้ว่าจะต้องใช้เวลาสร้าง สะสม
บันทึกนี้เขียนเพื่อสร้างแรงบันดาลใจในการสู้กับงานของเราเอง
ความเห็น (5)
ขอเอาใจช่วยพี่ต๋อยนะครับ
สวัสดีค่ะพี่ดาว แรงบันดาลใจของพี่ สร้างแรงบันดาลใจให้กับน้องๆได้ค่ะ
v_V พี่หม่อมสู้ ๆ ;)...
อ่านแล้วต้องให้กำลังใจ คนสู้งานครับ...
ชีวิต ต้องสู้ ตราบใดมีลมผ่านเข้าปอด ครับ