ความเสียสละ ที่หาสิ่งใดเปรียบมิได้

สำหรับคนที่กำลังท้อแท้กับชีวิต คิดว่าตัวเองเกิดมาโชคไม่ดีเลย แต่ขอให้คิดว่าอย่างน้อยๆก็ยังมีลมหายใจ

         เรื่องราวของผู้ชายคนหนึ่งที่เขาได้เล่าไว้ในส่วนหนึ่งของการเข้าร่วมกิจกรรมโครงการส่งเสริมความมั่นคงของสถาบันพระพุทธศาสนาใน 5 จังหวัดชายแดนภาคใต้ “ค่ายพุทธบุตร”

        การดำเนินกิจกรรมของพระวิทยากรได้ให้สมาชิกในกลุ่มแบ่งปันเรื่องราวของตนเองให้เพื่อนๆฟังภายใต้กิจกรรมที่ชื่อว่า“ชีวิตจิตใจ” โดยให้เล่าเรื่องที่เราดีใจที่สุด และเรื่องที่เราเสียใจที่สุด
ในสองเรื่องแล้วแต่พระวิทยากรประจำกลุ่มจะให้เล่าเรื่องไหนก่อน ตกลงกติกากัน
ให้เกียรติคนพูดด้วยการตั้งใจฟัง พร้อมทั้งให้กำลังใจแก่กันและกัน

        เรื่องราวชีวิตของแต่ละคนย่อมมีความแตกต่างกันไป เด็กคนหนึ่งอายุ 12 ย่าง 13 ปี ซึ่งกำลังเข้าเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนเรียเเห่งหนึ่งในจังหวัดปัตตานี เล่าทั้งน้ำตาบอกว่า พระอาจารย์ชีวิตผมทั้งดีใจและเสียใจในเรื่องเดียวกัน ผมดีใจที่ผมได้เกิดมา แต่ผมก็เสียใจที่สุดในชีวิตของผมเมื่อผมได้รู้ความจริง
วันที่ผมกำลังจะเกิดคุณหมอถามแม่ผมว่า มี 2 ทางให้เลือก คือ 1.ให้ลูกเกิด 2.กับตัวเองต้องเสียชีวิต แม่ของผมเลือกให้ผมได้เกิดมา พร้อมกับตนเองยอมเสียชีวิต ผมคงไม่มีคำใดที่จะพูดนอกจากคำว่า ชีวิตผมทั้งหมดคือ ลมหายใจของแม่

คงต้องขอสดุดีแม่คนนี้ไว้ในดวงใจ หนึ่งคนได้ชีวิต
กับหนึ่งคนที่ยอมเสียสละชีวิตเพื่อคนที่ชื่อว่า ลูก

ขอกล่าวถึงคุณสมบัติของแม่ให้ลูกๆได้รำลึกถึงพระคุณ
พร้อมทั้งเร่งรีบตอบแทนพระคุณของท่าน

“แม่เหนื่อยไม่เคยพัก

แม่รักไม่ลวง

แม่ห่วงไม่เลิก

เราเบิกแม่ไม่เคยคิด

เราผิดท่านไม่แค้น

ตายแทนเราได้”

ขอให้รักเเม่ทุกลมหายใจนะครับ