Part Time วันสุดท้ายของน้องปอ
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทำงาน Part Time ของน้องปอ ก่อนจะไปเตรียมเพื่อเรียนที่ ม.เกษตรศาสตร์ กำแพงแสน ซึ่งน้องปอบอกว่ารู้สึกใจหายเล็กๆอยู่เหมือนกัน ที่จะไม่ได้เจอเพื่อนๆพี่ๆที่ทำงานร่วมกันมาเกือบ 3 เดือน
น้องปอเองมุ่งหวังในตอนแรกเพียงอยากมีรายได้เป็นของตัวเองบ้าง ไม่ผิดหรอกที่วัยเพียงเท่านั้นจะพึงคิด แต่ก็อดทำให้ผู้เขียนภูมิใจไม่ได้ที่น้องปอเคยคิดจะให้เงินเดือนที่ได้เป็นครั้งแรกของชีวิตนี้เป็นค่ายาที่ผู้เขียนเบิกไม่ได้ใน2เดือนสุดท้าย
ซึ่งนั่นผู้เขียนมองว่าเป็นเรื่องรองลงไปสำหรับความคาดหวังในการทำงานครั้งนี้...
การให้ความช่วยเหลือ ให้ความร่วมมือกันในทีม คงจะเริ่มหล่อหลอมให้ผูกพันธุ์ซึ่งกันและกัน ผู้เขียนเองไม่คาดหวังอะไรมากไปกว่าการที่น้องปอจะได้เรียนรู้วิธีการทำงาน การให้ร่วมมือ การทำงานเป็นทีม การอยู่ในสังคมการทำงานที่ใช้แรงงาน
ผู้เขียนเคยถามน้องปอว่าเจอความขัดแย้งในการทำงานบ้างไหม รู้สึกจะงงกับคำถาม อะไรคือขัดแย้ง ก่อนจะบอกว่าก็มีบ้างที่ บางครั้งก็คิดสงสัยในคำสั่งของหัวหน้า แต่ก็ให้ความร่วมมือ
ถ้าในทีมแทบจะไม่มีการกระทบกระทั่งกันเลย สนุกสนาน ทำงานไม่เครียด ให้ความร่วมมือ ช่วยกันทำเพื่อทีมด้วยกันดีทุกคน จะมีบ้างก็การไปช่วยทีมอื่นที่จะกี่ยงกันอยู่บ้าง
ที่ผู้เขียนถามถึงความขัดแย้งก็เพื่ออยากจะให้น้องปอได้เจอกับปัญหา อุปสรรค ที่จะต้องแก้ไข ในการทำงานบ้าง เพราะการทำงานไม่ว่าที่ไหน เมื่อไหร่ ชั่วคราวหรือประจำ ทำนานหรือพึ่งเข้าใหม่
ทุกสถานที่ ทุกสถานการณ์ ย่อมมีปัญหา มีความขัดแย้ง ที่จะได้พบได้เจอกับอารมณ์แวดล้อมเหล่านั้น และจะปรับตัวเข้ากับสิ่งรอบตัวเหล่านั้นอย่างไร
ตอนพักเบรคช่วงเย็นผู้เขียนเอ่ยถามน้องปอว่า
"เป็นไงบ้างลูก เพื่อนๆพี่ๆ ร่ำลากันบ้างยัง"
"ก็มีพี่ๆบอกว่าปีหน้าให้มาใหม่ หนูบอกว่าถ้าได้ที่อื่นก็อาจจะไม่ได้มา..."
" หนูบอกว่าอยากจะฝึกงานอย่างอื่นบ้าง จะได้มีประสบการณ์หลายๆอย่าง"
"แล้วไม่บอกคิดถึงกันบ้างเหรอ"
"ไม่หรอก พ่อนั่นแล่ะ ไม่มีหนูจะอยู่ยังไง"
"อืม..."
ผู้เขียนไม่ทันตอบน้องปอก็เดินออกประตูไป
....................
ใช่สิ เกือบ 3 เดือนที่น้องปอมาฝึกงาน ผู้เขียนรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาก คงเป็นเพราะมีลูกสาวคอยนั่งรถมาเป็นเพื่อนทุกเช้า
มีคนคอยเรียกให้พักกินข้าวตอนเที่ยง
คอยชวนพักเบรคช่วงเย็น
มีคนนั่งเป็นเพื่อน
มีกำลังใจที่ใกล้ชิด...
.................
และอีกไม่กี่วันแล้วสินะที่น้องปอจะต้องจากไปเรียน ต้องจากพ่อแม่ไกลเป็นครั้งแรกของชีวิต
ที่บ้านคงจะมีผู้เขียนและภรรยาเพียง 2 คน และมีเจ้าทอฟฟี่อีกตัวหนึ่ง
จันทร์ถึงศุกร์คงจะเป็นวันเวลาที่ยาวนานแน่ๆ
สำหรับความคิดถึง....
ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาถึงตรงนี้
......................
ในวันทำงานวันสุดท้ายของน้องปอ
พ.แจ่มจำรัส
23 พฤษภาคม 2556
ความเห็น (10)
มามอบดอกไม้ให้น้องปอ และคุณครอบครัวค่ะ
ป๊อบแป๊บจะ ๓ เดือนแล้วเหรอคะ
ได้อ่านหลายบันทึกที่คุณพ่อพิชัย เขียนกล่าวถึงคุณลูกน้องปอ
ช่างน่ารักมากมายค่ะ อิจฉาจริงๆ
พ่อลูกผูกพัน ความอบอุ่น กำลังใจมีให้กัน ความสุขที่เหนือสิ่งอื่นใด ชื่นชมจ้ะคุณพิชัย
ขอบคุณความเห็นคุณมะเดื่อ
คุณมะเดื่อ ความอบอุ่น กำลังใจมีให้กัน ความสุขที่เหนือสิ่งอื่นใด
จอมยุทธ์ผู้รักครอบครัว
เป็นกำลังใจให้ครอบครัว....เป็นการจากเพื่ออนาคตดีงามสู้ๆ นะค่ะ น้องปอ
ประสบการณ์จะช่วยให้น้องปอเติบโตขึ้นนะคะท่าน