สื่อนำความสุข
เมื่อกล่าวถึงพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา เรามักคิดถึงเรื่องการประกอบพิธีกรรมเกี่ยวกับการเจริญพระพุทธมนต์ และการสวดพระอภิธรรมเป็นส่วนใหญ่ และหน้าที่ที่แท้จริงของสาวกพระศาสดานั่นคืออะไรกันแน่ ?
ทุกคืนวันเสาร์ หากผู้เขียนมีเวลาว่างมักหาโอกาสไปทำวัตรเย็น และฟังธรรมที่วัดธารธรรมซึ่งตั้งอยู่ที่ ตำบล
กรับใหญ่ อำเภอบ้านโป๋ง จังหวัดราชบุรี วัดนี้เป็นสาขาหนึ่งของวัดสวนโมกข์ โดยมีพระอาจารย์ฉลองเป็น
เจ้าอาวาส ทุกวันเสาร์ท่านจัดกิจกรรมให้มีการทำวัตรเย็น นั่งสมาธิ และเทศน์ให้ญาติโยมมีดวงตาเห็นธรรมทุกสัปดาห์ โดยเริ่มตั้งแต่เวลา ๑๙.๐๐ - ๒๑.๐๐ น.
สิ่งที่น่าสังเกตก็คือ วัดนี้จะมีพระจากสวนโมกข์แวะเวียนมาพักและเทศน์โปรดญาติโยมเป็นประจำ พระที่มาล้วนมีประสบการณ์ทางโลกที่น่าสนใจไม่ว่าจะเป็นอดีตนายแพทย์ อดีตอาจารย์ ซึ่งถึงจุดอิ่มตัวในชีวิตทางโลกจึงเปลี่ยนเข็มทิศชีวิตเข้ามาแสวงหาสิ่งที่ดีที่สุดทางธรรม
ค่ำคืนวันที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๖ ผู้เขียนมีโอกาสฟังธรรมจากพระจักวโร ซึ่งท่านเล่าชีวิตทางโลกให้ญาติโยมฟังสอดแทรกแนวคิดทางธรรมอย่างสนุกสนานเพลิดเพลินทั้งผู้เล่าและผู้ฟัง ท่านเล่าว่าบ้านเดิมท่านอยู่ที่จังหวัดอุดรธานี บวชมานาน ๑๓ พรรษา เรียนจบระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖ ไม่มีโอกาสศึกษาต่อเพราะฐานะทางบ้านยากจน ช่วงนั้นเป็นช่วงยุคอุตสาหกรรมซึ่งเป็นยุคที่เกิดกำแพงขวางกั้นความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว ท่านได้ไปทำงานโรงงานที่ต่างจังหวัดทำเท่าไรก็ใช้เงินหมด พ่อจึงเรียกตัวให้กลับมาทำงานที่โรงงานเดียวกับพ่อ
ซึ่งอยู่ใกล้บ้าน
เมื่อทำงานเริ่มมองเห็นว่าชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ เงินเดือนออก ดีใจดื่มเหล้า เที่ยวผับบาร์ รู้สึกเหงาง่าย
เซ็งง่าย อ้างว้าง เดียวดายเปลี่ยวเหงาเหมือนไร้เพื่อนที่จริงใจ รู้สึกเื่บื่อได้แต่ดื่มเหล้า เที่ยวเธคกับเพื่อน เคยเมาจนอาเจียน สุนัขเลียปาก เริ่มถามตัวเองว่า "เราเกิดมาทำไม ? ถามใครเขาก็หาว่าบ้า ถ้าเราจะเดินทางชีวิตต่อไปจะทำอย่างไรดี ดูพี่สาวที่แต่งงานแล้วก็ทะเลาะตบตีกับสามีเพราะปัญหาเงินทอง และดื่มเหล้า พี่สาวคนโตที่เป็นโสดมีเงินมากมายแต่ก็ไม่มีความสุข
ในส่วนของฐานะทางบ้านมีุทุกอย่างพร้อม กินทุกอย่างที่คิดว่าดีที่สุด มองชีวิตรู้สึกว่ามีปัญหา รู้สึกเหงา
เืืบื่อหน่าย อิ่มแล้วชีวิตชาวบ้าน จึงบอกแม่ว่าจะไปบวช เป็นจังหวะที่พ่อป่วยหนักจนเสียชีวิต งานศพพ่อจัดอย่างใหญ่โตหมดเงินราวสองแสนบาท (เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว) ซื้อพลุลูกละ ห้าร้อยบาท (เขามีหลายขนาด หลายราคาและส่งไปยังสวรรค์ชั้นต่าง ๆ ตามที่เราต้องการ)
ก่อนที่ท่านจะได้บวชต้องผ่านอุปสรรคมากมาย โดยเฉพาะเรื่องสตรีที่พ่อและเพื่อนพ่อเคยสัญญากันไว้ว่าจะให้ลูกของทั้งสองฝ่ายแต่งงานกัน แม่ของฝ่ายหญิงมาทวงสัญญาหลังจากที่พ่อฝ่ายหญิงเสียชีวิตแล้ว ท่านพยายามบ่ายเบี่ยงแต่ฝ่ายหญิงก็ไม่ลดละความพยายาม แกล้งลืมสมุดบัญชีธนาคารทิ้งไว้ให้เห็นว่ามีเงินฝากในธนาคารนับสิบล้านบาท แต่ท่านไม่สนใจและแก้ปัญหานี้ได้ในที่สุด
ครั้งหนึ่งท่านได้อธิษฐานจิตต่อหน้าหิ้งพระ ขอให้ได้พบกับพระที่สอนตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้ามากที่สุด เพราะพระแถวบ้านในเวลานั้นมักฉันลาบวัวหลังเที่ยงคืนเพราะบอกว่าเป็นวันใหม่แล้ว บ้างก็ดูมวย บ้างก็เลี้ยงไก่ชน บ้างก็เล่นปลากัด ท่านจึงไม่รู้สึกศรัทธาแต่อย่างใด
ต่อมาท่านได้พบพระธุดงค์ตกรถ ท่านจึงรับอาสาไปส่งเมื่อไปส่งพระรูปนั้นได้เล่าเรื่องราวชีวิตของท่านให้ฟัง ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นเป็นกันเอง พระบอกว่า "บวชเพราะมันเต็มแล้ว" ท่านเรียนจบปริญญาโท และสอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยศิลปากร ชีวิตฆราวาสมันเต็มแล้วและไม่มีความสุข ท่านชอบธรรมะของท่านพุทธทาสมากที่สุดเพราะสอนโดยตรงในฐานะเป็นทาสของพระพุทธเจ้า พระรูปนั้นให้หนังสือคู่มือมนุษย์ และเกิดมาทำไม ให้ไปศึกษา จนกระทั่งท่านออกบวชตามแนวทางของสวนโมกข์
ช่วงบวชสามปีแรก คิดถึงแต่เรื่องเก่า ๆ เรื่องอดีตตลอดเวลา เห็นภาพแฟนสาว การดื่มเหล้า การเที่ยวกับเพื่อน ๆ จึงรู้ว่าเพราะขาดสติสัญญาเก่า ๆ จึงกลับคืนมา เริ่มเดินธุดงค์ แต่ละวันเดิน ๕๐ - ๗๐ กิโลเมตรเพื่อต่อสู้กับความคิดของตัวเอง แต่ละวันต้องให้ความคิดออกมาให้หมด
ขณะที่เดินธุดงค์ต้องต่อสู้กับกิเลสของตนเอง "จะมาเดินทำไมให้ลำบาก" คอยลุ้นว่าจะบิณฑบาตได้อะไรเพราะชาวบ้านมักมีความเชื่อว่า "พระธุดงค์มักฉันมาม่า ปลากระป๋อง หมูหยอง" เดินเหนื่อยมากแต่ก็มีความสุขมาก ได้คำตอบของชีวิตว่า "ความสุขเกิดได้ตลอดเวลา" สุดท้ายท่านก็สรุปว่า ชีวิตฆราวาสหนีไม่พ้นวัฏจักรชีวิต ๓ ช่วงได้แก่
๑. หนูถีบจักร ที่ต้องคอยแข่งขันในการทำงาน คอยรอคอยความสุข จากเงินเดือนออกแล้วนำไปเสพสุขตามที่ตนปรารถนา
๒. หนุ่มเ้จ้าสำราญ คือการคิดฝันว่าจะได้ไปเที่ยวไกล ๆ ไปต่างประเทศ ไปตากอากาศเพื่อพักผ่อน โดยไม่ทำอะไร เบื่อหน่ายการทำงาน อยากไปโน่นอยากไปนี่
๓. หมดอาลัยตายอยากในชีวิต คือพวกที่ผิดหวังกับระบบการทำงาน เบื่อหน่ายไม่อยากทำงาน ตลอดจนพวกที่มีปัญหาเรื่องสุขภาพ จึงไม่มีความสุขกับการทำงาน
หากต้องการหลุดพ้นจากวัฏจักรดังกล่าว ต้องเป็นผู้เข้าถึงธรรมเท่านั้นจึงจะสามารถหลุดพ้นได้ หากเราดำเนินชีวิตถูก ความสุขจะมากขึ้น ความทุกข์จะน้อยลง ความสุขอยู่แค่ปลายจมูก ความสุขอิสระไม่ขึ้นกับใคร และหน้าที่ของพระที่แท้จริงคือ สื่อนำความสุข
สายลมที่วัดธารธรรมในยามค่ำคืนโบกพลิ้วนำไอน้ำแห่งความเย็นจากกระแสธารอันเวิ้งว้างให้ผู้สัมผัส
ทั้งธารน้ำและธารธรรมรู้สึกสงบเย็น ผู้เขียนอดคิดถึงวัฏจักรชีวิตของตนเองไม่ได้ แต่ก็ยินดีที่วันนี้ได้มีโอกาสรับฟังเรื่องราวดี ๆ พร้อมกับบันทึก "สื่อแห่งความสุข" เพื่อเป็นสะพานบุญให้ผู้อ่านได้ข้ามฝั่งเพื่อพบกับความสุขที่ยั่งยืนสงบเย็น
ธรรมทิพย์
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (8)
ได้พบกับความเย็นในดึกคืนนี้ ขอบคุณธรรมะก่อนนอนครับอาจารย์
ขอบคุณสำหรับแนวคิดธรรมะ
๓ ช่วงที่ต้องก้าวผ่าน.....สู้ๆ ค่ะ (บอกตนเองค่ะ)
ขอบพระคุณ คุณ พ.แจ่มจำรัส ที่แวะมาให้กำลังใจ ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ
ขอบพระคุณ คุณนกทะเล ที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กันค่ะ
สู้ ๆ ด้วยกันนะคะ
ขอบคุณ ครูมากนะครับ
ธรรมะรักษาใจ...
เห็นธรรมเท่ากับเห็นพระพุทธองค์
ครูโชคดีมากเลยครับ
..
ด้วยความระลึกถึงครับ
สวัสดีค่ะ คุณtuknarak
ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณแสงแห่งความดี
"ผู้ใดเห็นทุกข์ผู้นั้นเห็นธรรม ผู้ใดเ็ห็นธรรมผู้นั้นเห็นเราตถาคต" - ขอบพระคุณสำหรับการเยี่ยมเยือนและกำลังใจค่ะ