น้องนนท์

"แต่...แต่...แต่ว้า...แต่" เสียงพูดเหน่อๆสำเนียงกำแพงเพชร แต่จะออกเหน่อมากๆของน้องนนท์ หลานชายจอมซนและช่างคุย ยังคงให้อดยิ้มคิดถึงไม่ได้ น้องนนท์พูดเก่ง ถึงขั้นพูดมากเลยทีเดียว แต่กว่าจะหลุดคำพูดให้รู้เรื่องกันได้ก็จะลากคำว่า แต่ว้า แต่ แต่ อยู่นั่นแล่ะ

ช่วงปิดเทอมน้องนนท์กับแม่ยายลงมาเที่ยวและมาพักอยู่ด้วย และด้วยที่บ้านอยู่กันเงียบๆ3คนพ่อแม่ลูก มีเจ้าทอฟฟี่อีก 1 ตัว พอเจอความซน ความช่างพูด และพูดไม่หยุดของน้องนนท์เข้า น้องปอเลยรู้สึกเสียความเป็นส่วนตัวไป

แม่ยายซึ่งเป็นย่าน้องนนท์เป็นยายน้องปอจะพยายามทำกับข้าวที่พวกเราชอบกินกัน เวลาเลิกงานแม้จะอิ่มจากที่ทำงานแล้วก็ต้องไปนั่งกินฝีมือแม่ยายอีก หากวันไหนกินได้เยอะ แม่ยายก็รู้สึกดีใจ แกจะรอจนพวกเรากินกันเสร็จจึงขึ้นนอน

"ถ้าให้เลือกได้ หนูจะเลือกให้ยายอยู่กับเรา ไม่เอาหรอกน้องนนท์ พูดมากและซนมากๆด้วย" น้องปอสารภาพด้วยความอัดอั้นในวันหนึ่ง

"น้องปอ พูดแบบนี้ให้ยายได้ยินไม่ได้นะ ยายจะเสียใจ"ผู้เขียนรู้สึกตกใจ

"ยาย ได้ยินแล้วพ่อ น้องนนท์ก็ได้ยิน ยายไม่เสียใจหรอก หนูเป็นคนพูดตรงๆ"

"สงสารน้องเถอะลูก แม่ก็มาหนีไป พ่อก็เพิ่งอะไรไม่ค่อยได้ "

พ่อกับแม่น้องนนท์เลิกรากันมาตั้งแต่น้องนนท์ได้ขวบเดียว หลังจากนั้นแม่ก็ไม่กลับมาอีกเลย แม้พ่อน้องนนท์จะตามง้องอนอยู่นาน สุดท้ายแม่ยายหรือย่าน้องนนท์เลยต้องกลายเป็นแม่ไป

นอกจากจะเรียกย่าว่าแม่แล้ว น้องนนท์ยังเรียกภรรยาผู้เขียนและพี่สาว ผู้เป็นป้าทั้งสองว่า แม่หนุ่ย แม่โหนก แต่พอกล่าวถึงชื่อแม่จริงๆ น้องนนท์จะพูดออกมาทันทีว่า

"เกลียด น้องนนท์เกลียด"น้องนนท์บอกพร้อมหลบตาไปทางอื่น เราเองผู้เป็นป้าลุงก็ได้แต่เวทนา หลานชายตัวเล็กคนนี้

น้องนนท์กับแม่ยายกับกำแพงเพชรแล้ว บ้านจึงเงียบสงบจนดูเหมือนขาดอะไรไปอย่าง ผู้เขียนลองเย้าลูกสาวดูว่า

"คิดถึงน้องนนท์ไหมลูก"

"ก็ดูเงียบลงล่ะพ่อ แต่พอน้องนนท์อยู่ก็วุ่นวายมากเกิน"น้องปอแบ่งรับแบ่งสู้

"น้องโตขึ้นก็คงจะรู้เรื่องเองล่ะลูก เขาบอกว่าเด็กอย่างน้องนนท์เนี่ยเลี้ยงสอนให้ดีจะเป็นเด็กเก่ง แต่ถ้าสอนไม่ดีก็จะเกเรสุดๆ"

"สงสารน้องนะลูก ยังไงเราก็คงต้องช่วยกันเลี้ยงช่วยกันดูแล จนโตรู้เรื่องโน่นแล่ะ"

"อย่าลืมสิ พ่อเคยบอกว่าหนูเองตอนเด็กๆก็พูดเก่งนี่ ก็ไม่ต่างจากน้องนนท์นี้หรอก เพียงแต่ไม่ซนเท่า"

"เด็กผู้ชายก็ซนอย่างนี้แล่ะลูก"

"หนูคุยเก่งขนาดไหนล่ะพ่อ"

"ก็ขนาดคุยจากกรุงเทพถึงกำแพงเพชรเลยล่ะ ป้าโหนกกับแม่หนุ่ยหลับตื่นขึ้นมาหนูยังคุยกับพ่ออยู่เลย"

"จ๊ะพ่อ..." น้องปอยิ้มเขินๆ

ผู้เขียนรู้สึกดีที่น้องปอคลายความรู้สึกแบบนั้นกับน้องนนท์ลงได้บ้าง

และรู้สึกมีความสุข Happy ba อีกวันหนึ่ง

....................................

ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาถึงบรรทัดนี้ครับ

พ.แจ่มจำรัส

8 พฤษภาคม 2556

น้องนนท์กำลังสนุกกับการได้ให้นม(อาหาร)ปลา...ที่วัดไร่ขิง

เขียนใน GotoKnow โดย พ.แจ่มจำรัส
ใน ลมหายใจของการท่องเที่ยว

คำสำคัญ (Tags): #happy ba#น้องนนท์

หมายเลขบันทึก: 535221เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2013 20:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 ธันวาคม 2013 20:49 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน