จรรยาบรรณพยาบาล
ดูละครย้อนดูตัว
เมื่อวานได้ดูละครช่องสาม "คุณชายพุฒิภัทร"
ชอบและถูกใจที่คุณพยาบาลเพียงพร พูดมากๆ
ขอบคุณที่เป็นตัวแทน.. ช่วยถ่ายทอดจรรยาบรรณพยาบาลค่ะ
ความเห็น (14)
"เข้าใจปัญหาคนไข้ และช่วยเขาแก้ปัญหา และอดทนมากกว่าคนอื่นหลายเท่า หากไม่ศรัทธาไปทำอาชีพอื่นสิคะ " ผมก็ดูครับ และผมขอบคุณพี่นะครับที่ถอดเอาตอนสำคัญมา นี่เป็นการ ลปรร. ที่ดีมากๆครับ ....
งานสาธารณสุขเป็นงานที่ต้องใช้ความอดทนสูงมากๆค่ะ บางครั้งอาจมีพลาดพลั้งไปบ้าง (พยาบาลก็คนนะคะ มีเลือดเนื้อ ชีวิตและอารมณ์เหมือนกัน) แต่แบบคุณพยาบาลมารตีคิดว่าไม่มีแน่นอนค่ะ
ขอบคุณคุณลูกหมูเต้นระบำนะคะที่แวะเข้ามาให้กำลังใจ
สวัสดีค่ะ kunrapee
- คุณยายเลิกดูละครมานานแล้วค่ะ ได้ยินแต่คนอื่นคุยกัน ดูจากเรื่องราวนี้แล้วก็พอเดาเรื่องทั้งหมดได้ ผู้แต่งก็คงคาดหวังอยากให้พยาบาลเป็น " พยาบาล " จริงๆ แต่เดี๋ยวนี้เด็กรุ่นหลังความอดทนมีน้อยมากค่ะ เคยคุยกับเพื่อนที่เป็นอาจารย์พยาบาล เพื่อนบอกว่า ส่วนมากไม่ได้มาจากใจรัก มาจากพ่อแม่อยากให้เรียนเพราะหวังจะได้พึ่งพา เด็กเค๊าก็เลยไม่มีความศรัทธาในวิชาชีพ การปฏิบัติก็จะออกมาอย่างที่เห็น ก็เป็นหน้าที่ของรุ่นพี่อย่างเราๆที่ต้องจะช่วยกันประคับประคองต่อไปค่ะ
- ขอบคุณบันทึกนี้ที่ทำให้วิชาชีพอื่น มองพยาบาลได้รอบด้านขึ้นค่ะ
สิ่งที่คาดหวังที่สุดก็คือ หวังว่าคุณพยาบาลทั้งหลาย (รวมทั้ง kunrapee เองด้วย) ควรจะทำให้ได้อย่างที่คุณพยาบาลเพียงพรพูดด้วยค่ะคุณยาย
ชื่นชม...ให้กำลังใจนางฟ้าสีขาวทั้งมวลนะคะ
ขอบคุณคุณหมออ้อค่ะที่เป็นกำลังใจให้พวกเรา..
ไม่รู้ว่าจะเป็นนางฟ้ารึนางมารค่ะ
และที่ทำให้คนไข้ไปไม่รู้ว่าจะได้บุญรึได้บาปกันแน่
แต่มีความตั้งใจเต๋มเปี่ยมค่ะ อิอิ
คุณมะเดื่อก็เคยเจอพยาบานดุ ๆ เหมือนกันจ้ะ แต่ ก็ไม่ถือสาหรอก เข้าใจว่า บางครั้ง การที่พยายาล
ต้องเครียดกับงานกับคนไข้ กับสิ่งไม่สวย ไม่งาม ที่พบเห็นทั้งวัน และ ทุกวัน ก็อาจจะทำให้อารมณ์
เสียได้เหมือนกัน โหสิจ้ะ
แหม แหม นานๆจะมีคนเข้าใจหัวอกพยาบาลสักที ขอบคุณจริงๆค่ะคุณมะเดื่อ
บางวันเราไม่ได้ทานข้าวเย็นกันเลยค่ะ (เวรบ่ายได้ทานข้าวเย็นตอนหกทุ่ม) แถมเจอคนไข้บ่นว่าต่างๆนาๆ หาว่าเราช้า ไม่สนใจคนไข้ ทั้งๆที่เราคัดกรองเบื้องต้นแล้ว ซึ่งต้องเลือกดูแลคนไข้ที่หนักๆก่อน..
บางคนอารมณ์เสียใส่เราก่อน ทั้งๆที่เรายังไม่ได้เริ่มให้บริการเลยค่ะ เป็นงง
kunrapee ขออโหสิกรรมเช่นกันค่ะ
ได้ดูเหมือนกันค่ะ แต่ไม้รู้สึกอินเท่าคุณพี่ พอมาอ่านบันทึกนี้ เริ่มจะอินเหมือนกันแล้วค่ะ อยากพบเจอแต่พยาบาลแบบคุณเพียงพร
โดยส่วนตัวแล้ว... ไม่เชื่อว่าจะมี "พยาบาลแจ๊ดแจ๋" อย่างในละครปฏิบัติการพยาบาลจริงค่ะ...เชื่อว่าไม่มีทางผ่านการฝึกปฏิบัติออกมาได้... หากมีนอกลู่ นอกทางบ้างก็คงไม่ขนาดนี้... หากมีคงถูกเรียกใบประกอบโรคศิลป์คืนนะคะ
คิดว่าคนเขียนบทละคร เขียนเกินจริงไปหน่อยน่ะค่ะ... วิชาชีพพยาบาลเราจะกำกับกันพอควรค่ะ
ขอบคุณนะคะที่นำประเด็นเด็ดมาให้ได้คิด...เพราะเมื่อเร็วๆนี้ อาจารย์ทางสภาการพยาบาลมาถามพวกเราว่า "จรรยาบรรณ" มีความหมายว่าอะไร พยาบาล ราว 20 คน...นิ่งเงียบ รวมทั้งดิฉันด้วย
...แต่แม้ว่า ณ ตอนนั้นพวกเราจะตอบคำถามไม่ได้ แต่เราก็ไม่ใช่ "พยาบาลแจ๊ดแจ๋" แบบนั้นแน่นอนค่ะ... สบายใจได้ค่ะ อิ อิ ^_^
เคยเข้าผ่าตัดที่ รพ.พระมงกุฏฯเมื่อเกือบ 20 ปีก่อน ยังจำพยาบาลที่คอยดูแลเราได้เกือบทุกคน ประทับใจครับ...
ส่วนใหญ่.. ถ้าเราไม่ได้มีส่วนร่วมในเหตุการณ์นั้นๆ หรือมีประสบการณ์ที่เคยพบ-เจอเรามักไม่รู้สึกอะไรจ้า tuktun คุณพี่รู้สึกทันทีจริงๆ ฮิฮิ อย่างว่าแหละนะ.. ถึงไม่ใช่พยาบาลที่ดีที่สุด แต่ก็ไม่ได้กล่าวรุนแรงกับคนไข้จ้า Confirm ^_^
โดนเหมือนกันค่ะพี่ติ่ว ตอนรับประเมิน QA อาจารย์ถาม "ไหนลองบอก.. จรรยาบรรณพยาบาลมาหน่อยซิ" แฮะแฮะ อึ้งเหมือนกันค่ะ มองหน้ากันไป-มา.. มันเหมือนรู้ แต่บอกเป็นคำพูดไม่ได้.. ปีหน้าจะประเมิน QA ซ้ำ ถ้า'จารย์ถาม รับรองค่ะ เป๊ะ! (เตรียมท่องไว้แล้วค่า)
โต'Thara โชคดีที่ได้รับบริการจากพยาบาลที่น่ารัก ทำให้ประทับใจ (คนดีๆมีน้ำใจ มักได้พบ-เจอแต่สิ่งดีๆ พี่คิดอย่างนั้นนะ) First Impression เป็นสิ่งที่ทำให้เราจำ (อาจถึงจำจนวันตาย)