สงบ
เราเดินไปด้วยกันช้า ๆ ในอาณาเขตวัด วัดแบบวัดในป่า
เรื่องราวพูดคุยมีสาระ หากเราเล่าสู่กันฟังช้า ๆ ราวกับกลัวว่าเรื่องเล่ามันจะจบ แล้วเราจะหายไปจากกันอีก
นับจากนี้เราเป็นพี่เป็นน้อง มีพี่มีน้องไว้รับฟังเรื่องราวกันและกัน
วงโคจรของชีวิตของเราหลังจากเรียนจบ บางช่วงจังหวะหมุนเวียนมาใกล้กันมาก มากขนาดอยู่อำเภอชิดติดกันเพียงแต่คนละจังหวัด
บางปีเมื่อซักไซ้ไล่เลียง เราอาจเคยโหนรถเมล์สายเดียวกัน ขึ้นลงป้ายรถเมล์เดียวกันด้วยซ้ำ
...
เราไหว้พระพุทธรูปกันคนละรอบ เนื่องเพราะต่างคนต่างเดินเนิบ ๆ ชมนกชมไม้ ไม่ได้เดินคู่กันตลอด
เรายังมีความแปลกหน้ากันอยู่บ้าง มารู้สึกสบายใจและสนิทใจมากขึ้นหลังจากได้ไต่ถามกันถึงสาเหตุของ "นัด"ที่ไม่ได้พบกันครั้งสุดท้ายนั่น
รู้สึกยินดีไปด้วยกันเมื่อได้รับทราบว่า ชีวิตที่ผ่านมาเป็นปกติ สุขบ้างทุกข์บ้าง รวมความแล้วอยู่ในเกณฑ์ปกติ
...
ต่างคนต่างมีภาระหน้าที่ที่เป็นความจริง
ความสงบ ความสุขในวันนี้ เป็นความจริงสำหรับวันนี้ อดีตไม่ควรขุดคุ้ยขึ้นมาหวนคิดมากความ อนาคตไม่ได้กำหนดหรือคาดหวังมาดหมาย
เมื่อคิดให้ถึงแก่นแท้ ไม่ว่าจะเป็นเราหรือใครในอดีต ทุกสิ่งอย่างล้วน ไม่จริง
ไม่มีสิ่งใดจริง ล้วนปรุงแต่งสมมุติและยึดติดคิดนึกกันเองทั้งนั้น
จดจำเพียง ความสงบที่สัมผัสได้ในวันนี้
อรุณสวัสดิ์ยามสายค่ะ
ภูสุภา
๕ พฤษภาคม ๒๕๕๖
แวะมาสวัสดีวันฝนตกค่ะ
ความสงบคือความสุขอย่างยิ่งนะคะ
ไม่มีสิ่งใดจริง ล้วนปรุงแต่งสมมุติและยึดติดคิดนึกกันเองทั้งนั้น อาจารย์ขอบคุณแง่คิดดีๆในการแบ่งปันนะครับ ผมติดตามผลงานอาจารย์เสมอ
ขอบคุณและสวัสดีตอบค่ะ มีงานสอนเพิ่งได้พักหายใจ
แน่นอนที่สุดค่ะพี่ใหญ่
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
อ่านแล้วทำให้จิตใจสงบขึ้นค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ บันทึกนี้นะคะ^^