ธมลวรรณ สมปอง: ความทรงจำที่ประทับใจต่ออาจารย์นพ

          เมื่อเอ่ยถึงชื่อ รศ.นพนิธิ สุริยะ เป็นอาจารย์ผู้ที่จะสอนในวิชากฎหมายสิทธิมนุษยชน ในระดับปริญญาโท ปีการศึกษา 2545 ก็ยังนึกสงสัยอยู่ในใจว่า อาจารย์จะหน้าตาเป็นอย่างไรนะ และจะมีวิธีการสอนแบบไหน เพราะเคยแต่ได้ยินชื่อของอาจารย์เท่านั้นในสมัยเรียนในระดับชั้นปริญญาตรี

          ตอนแรกคิดว่าก็คงมีวิธีการสอนที่น่าเบื่อและสอนตามตัวบทภายใต้กฎหมายฉบับต่างๆที่มีอยู่ในกฎหมายระหว่างประเทศ แต่พอวันที่ได้เข้ามาเรียนกลับไม่เป็นเช่นนั้น อาจารย์มีวิธีการสอนแบบที่ไม่เคยเรียนมาก่อน ให้วิ่งไปหาความรู้ในเรื่องที่จะสอนแล้วเข้ามาพูดคุยกันในห้อง รวมถึงการที่พยายามให้นักศึกษามีการพูดโต้แย้ง ถามคำถามในเชิงวิเคราะห์กันในห้อง และท้ายที่สุดก็มีการให้นักศึกษาทำรายงานในเรื่องสิทธิมนุษยชนแล้วก็ไป present หน้าห้อง พร้อมกับมีการให้ตั้งคำถามและตอบคำถามที่เพื่อนถามให้ได้ ก็รู้สึกประทับใจกับวิธีการสอนของอาจารย์ทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องต่างๆมากมายที่มิใช่แค่อยู่ในหนังสือ เป็นเรื่องที่ในสังคมโลกปัจจุบันเขามีปัญหาในเรื่องสิทธิมนุษยชนอย่างไรบ้าง

            อาจารย์น่ารักและใจดี และเอาใจใส่กับนักศึกษามากๆๆ รู้สึกเป็นกันเองเวลาที่อาจารย์สอนนักศึกษา ไม่กลัวที่จะถามคำถามในห้องเรียน

          นอกจากนั้นแล้วก็ยังประทับใจในชั่วโมงสุดท้ายของการเรียนวิชานี้ อาจารย์จะพานักศึกษาทั้งหมดไปเลี้ยงเหมือนfarewell party ยิ่งทำให้รู้สึกว่า อาจารย์น่ารักมากๆๆไม่เคยเจออาจารย์แบบนี้มาก่อน 

          ถึงแม้จะเรียนวิชากฎหมายสิทธิมนุษยชนจบแล้ว แม้จะเจออาจารย์ตามสถานที่ต่างๆๆ อาจารย์ก็จะทักทายและยิ้มหัวเราะด้วย จนรู้สึกว่า ทำไมอาจารย์ยังจำเรื่องราวของเรา ทั้งที่อาจารย์ก็มีลูกศิษย์ตั้งหลายคน เสมือนเป็นอาจารย์ที่คอยเอาใจใส่ลูกศิษย์อยู่ตลอดเวลา แม้กระทั่งเวลาที่สอบปากเปล่า(สำหรับแผน ข. ที่ไม่ทำวิทยานิพนธ์) รู้สึกกลัวมากตอนที่ตอบคำถามกับอาจารย์ทุกท่าน แต่กลับไม่รู้สึกเช่นนั้นสำหรับอาจารย์นพ เพราะอาจารย์ดูไม่ค่อยน่ากลัวแถมยังคอยช่วยให้ตอบคำถามด้วยซะอีก

          ทั้งหมดนี้ก็เป็นความประทับใจดีๆ ที่มีต่อาจารย์นพซึ่งเป็นอาจารย์ผู้มีพระคุณ เป็นท่านอาจารย์ผู้คอยเอาใจใส่ดูแล น่ารัก และใจดีต่อเราตลอดมา ซึ่งจะขอเก็บเป็นความทรงจำที่มีค่าตลอดไป

              ขอขอบพระคุณอีกครั้งสำหรับทุกอย่างนะคะอาจารย์