ลืมหนังสือ
เป็นหน้าที่โดยตรงที่ต้องจัดกิจกรรมให้กับผู้ที่เรียนจบมานานมากแล้ว ส่วนมากก็เป็นรุ่นคุณป้า คุณยาย คุณน้า และเขียนหนังสือไม่ค่อยได้แล้ว เนื่องจากไม่ได้จับปากกา....ไม่สิ...ดินสอมากกว่าเพราะรุ่นนั้นยังไม่มีปากกาใช้เลย ซึ่งในภาคเรียนนี้จัดตั้งกลุ่มได้ทั้งหมด ๘๘ คนแต่ด้วยอายุมากแล้ว เสียชีวิตไป ๑ คน จึงเหลือเพียง ๘๗ คนแล้ว กิจกรรมก็มีแตกต่างกันออกไป
อุปกรณ์ที่ใช้ในการสอน
สอนรายบุคคล
สอนถึงบ้าน
สอนเขียนเลขไทย
แข่งขันเขียนเลขไทย
เขียนการบ้าน/แบบฝึกหัด
ฝึกอ่านและเขียนสระ
สอนเพลงและนันทนาการการนับนิ้ว
ฝึกท่าทางเพลงหูตาจมูก
ความเห็น (19)
ขอบคุณแทนผู้สูงวัยที่ไม่แก่เกินเรียน....บางพื้นที่ในยุคสมัยนี้ ....ใช้แต่แป้นพิมพ์หน้าจอ...เขียนไม่ออกเหมือนกันค่ะ
.... สอนทั้ง รายบุคคล และ รายกลุ่มเลย นะคะ .... ขอบคุณค่ะ
เป็นภาพบรรยากาศที่น่าชื่นใจจริง ๆ ค่ะ
อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
โห.....
พี่ชาย สอนไม่ไหวแน่ ๆ เลย...
ชื่นชมนะครับ
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ เรียนรู้ตลอดชีวิตเลยค่ะ
ใครทำได้ก็ให้รางวัลกันไป
แต่ได้นำกลับบ้านทุกคนค่ะ
สวัสดีค่ะ
ที่ต้องสอนรายบุคคลนั้น
บางคนไม่ได้เรียนมาเลยค่ะ
เขียนไม่ได้....เลยต้องฝึกมากหน่อยค่ะ
มีความสุขมากเลยค่ะ
ตอนพักก็ทานข้าวจากปิ่นโตค่ะ
ครูไม่ต้องเตรียมอะไรมา
นั่งล้อมวงในวัดเลยค่ะ
สนุกมากเลยค่ะ
ทุกคนน่ารักมาก
และรางวัลที่ให้ก็เป็นของใช้ประจำวันค่ะ
เช่นสบู่ ผงซักฟอก แก้วน้ำ ผ้าขนหนูค่ะ
ขอบคุณมากมายค่ะ
ที่มาให้ดอกไม้
ดีใจมากค่ะที่มาให้ดอกไม้
แล้วจะแวะไปเยี่ยมในบันทึกนะค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ
ที่แวะมาเยี่ยมในบันทึก
และมอบดอกไม้ให้ค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
ที่แวะมาให้ดอกไม้
สัวสดีค่ะ
ขอบคุณมากนะค่ะ
ที่แวะมาเยี่ยมในบันทึกนี้
ดีใจมากสำหรับดอกไม้
ขอบคุณมากค่ะ
ที่แวะมาอ่านบันทึกนี้
และมอบดอกไม้เป็นกำลังใจให้
ดีใจที่สุดค่ะ
มาเยี่ยมให้กำลังใจในการทำงานเพื่อชาวประชาครับ
ขอบคุณมากค่ะ
ที่ช่วย....
เขียนผิดบ่อยเลยค่ะ
ดีใจค่ะที่แวะมาช่วยเติมเต็มในบันทึกนี้
สวัสดีค่ะ ผอ.
ดีใจค่ะที่แวะมาอ่านบันทึกนี้
สอนคนแก่สนุกและมีความสุขมากที่สุดเลยค่ะ
กิจกรรมนี้เค้าส่งประกวดแล้วได้รับรางวัลที่ 1 ระดับประเทศแล้วค่ะ