จดหมายถึงครู l แก้ไข

จดหมายถึงครู l แก้ไข 

      วันพุธ ที่ 3 เมษายน 2556

กราบสวัสดีค่ะครู 

        วันนี้ลุกขึ้นมาหุงข้าวเตรียมอาหารไปวัด ตรงปากทาง เหมือนรวบรวมกำลังกับตนเอง เป็นอะไรที่ข้างในยังแอบอยู่เจ้าค่ะ พอได้เวลาตักอาหารหนูก็เลี่ยงแล้วก็หลบออกมา ข้างในยังจัดการตนเองได้ไม่ลงตัวเจ้าค่ะ ผงะบ่อยครั้งที่ถูกเรียก "แม่ชี" จำกัดตนเองให้อยู่ในพื้นที่ จำกัด สาย ๆ มีsms จากเครื่องโบโซ่ว่าติดต่อได้ โทรกลับไปไม่ติดอีก สักพักโบโซ่โทรกลับมาด้วยน้ำเสียงงัวเงีย บอกว่ากินเบียร์พึ่งอาเจียนไป ความขุ่นหนูพุ่งปี๊ด ระลึกถึงครูว่า ไปโกรธเขา เราก็เป็นอย่างเขาก็เงียบลง พยายามคุย จนได้เบอร์ ที่พัก แล้วครูก็โทรเข้ามา ให้โบโซคุยกับครูก่อน ทราบว่าครูโทรมา หนูรู้สึก อุ่นใจ บอกไม่ถูกเจ้าค่ะ 

สอบถามเรื่องการติดต่อรถตู้เพระระลึกว่า เมื่อวานหนูพลาดที่คิดว่า เรียบร้อยแล้ว 

บ่ายๆ ใกล้เวลาขึ้นรถ แบตหมด ติดต่อไม่ได้โทรเข้าที่พักก็ไม่มีคนรับ

ใจนึกย้อนกับตนเอง การที่ตั้งใจช่วยคนๆหนึ่งแบบเต็มที่นี่ มันมีหนทางเยอะเหมือนกัน แต่ทำแล้วก็เต็มที่นะ 

ตอนที่ครูช่วยเรา แล้วเราไม่ช่วยตัวเอง ท่านคงจะรู้สึกแบบนี้ หรือ อาจจะมากว่านี้ด้วยซ้ำ คิดไปก็สะท้อนใจกับตนเองเจ้าค่ะ

   ลุ้นอยู่ว่าจะขึ้นรถได้ไหม พอขึ้นรถตู้เรียบร้อย จึงส่งข้อความกราบเรียนครู

มันเป็นอะไรที่คงจะธรรมดามากับโบโซ่ แต่ใจหนูที่ได้เรียนรู้มันบีบคั้นมากเจ้าค่ะ 

ห่วงว่าเขาจะไปยังไง คิดวางแผนเผื่อ สอบถาม และดูความคืบหน้า สรุป หนูอาจจะทุกข์ไปเอง

โบโซ่ก็ยังเป็นโบโซ่ แต่ก็ดีที่ทำให้หนูได้เรียนรู้และได้โอกาสแก้ไขเจ้าค่ะ

วันนี้ความกังวัลและขุ่นดันขึ้นมาบ่อยมาก ศีลข้อหนึ่งด่างพร้อย 

งานที่วางแผนไว้ไม่เสร็จ เพราะหาทางออกให้ไม่ได้ ดีที่ได้ประสานเครือข่าย พอจะมีงานคืบหน้าเจ้าค่ะ

กลับมาบ้านแทบหมดแรง 

ค่อยๆจัด เลือกของที่ไม่ใช้ในบ้านออกเจ้าค่ะ แต่ก็ยังเยอะอยู่ดี 

      

[tuknarak]

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ลด ละ วันละนิด