พี่เป็นอะไร..กลัวรถติด กลัวสะพานสูง ๆ กลัวมาก
ถาม: พี่เป็นอะไรไม่รู้..กลัวรถติด กลัวสะพานสูง ๆ กลัวมาก กลัวจนใจสั่น เคยขับรถได้ ต่อมาขับแทบไม่ได้ เริ่มมีปัญหาต่อการทำงาน ไม่กล้าขับรถไปในบางสถานที่..
มีคำถามมาจาก social network ค่ะ คิดว่าอาจมีประโยชน์จึงนำมาลงบันทึกไว้ค่ะ
ตอบ: ที่พี่ก.เป็นใช่แบบนี้มั้ย ใจสั่น เหงื่อแตก กลัวตาย ทุรนทุราย ตื่นตระหนก เป็นมาก ๆ ทำให้เกิดอาการกลัวอย่างมาก ๆ
เขาเรียกโรคหรือภาวะนี้ว่า โรคแพนิค(Panic disorder)
โรคแพนิค คือภาวะหรือกลุ่มอาการที่จะเกิดที่ไหนเมื่อไรก็ได้ คาดเดาได้ยาก เวลา และสถานการณ์ที่เกิดอาการอาจไม่เหมือนกันในทุก ๆ ครั้ง คนที่มีอาการมักพยายามสังเกตุ และเชื่อมโยงหาเหตุที่กระตุ้นให้เกิดอาการ เพื่อที่ตนจะได้หลีกเลี่ยง และรู้สึกว่าสามารถควบคุมมันได้บ้าง เช่นบางคนบอกว่าเกิดอาการขณะขับรถก็จะไม่กล้าขับรถ บางคนเกิดขณะกำลังเดินข้ามสะพานลอยก็จะไม่กล้าขึ้นสะพานลอย บางคนไม่กล้าไปไหนคนเดียว หรือไม่กล้าอยู่คนเดียว เพราะกลัวว่าถ้าเกิดอาการขึ้นมาอีกจะไม่มีใครช่วย บางคนเกิดอาการในขณะอยู่ที่บ้าน ในห้องนอนซึ่งดูเหมือนเป็นสถานที่ปลอดภัย อบอุ่นก็ยังเกิดได้
เมื่อเกิดอาการแต่ละครั้ง ผู้ป่วยโรคแพนิคนี้มักกลัวและรีบไปโรงพยาบาล ซึ่งแพทย์ที่ห้องฉุกเฉินมักตรวจไม่พบความผิดปกติ และมักได้รับการสรุปว่าเป็นอาการเครียดหรือคิดมาก ซึ่งผู้ป่วยก็มักยอมรับไม่ได้และปฏิเสธว่าไม่ได้เครียด เมื่อเกิดอาการอีกในครั้งต่อมา ผู้ป่วยก็จะไปโรงพยาบาลอื่นและมักได้คำตอบแบบเดียวกัน ผู้ป่วยโรคแพนิค หลาย ๆ รายไปปรึกษาแพทย์เพื่อเช็คสุขภาพ โดยเฉพาะหัวใจซึ่งก็มักได้รับการตรวจเช็คร่างกายอย่างละเอียด และไม่พบความผิดปกติอะไรที่สามารถอธิบายอาการดังกล่าวได้
ซึ่งทำให้ผู้ป่วยกังวลมากขึ้นไปอีก อาการต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเรียกว่า อาการแพนิค (panic attack) ซึ่งแปลว่า "ตื่นตระหนก" เราจะสังเกตุได้ว่าอาการต่าง ๆ จะคล้ายกับอาการของคนที่กำลังตื่นตระหนก โรคแพนิคนี้ผู้ป่วยจะเกิดอาการแพนิคนี้ขึ้นมาเอง โดยไม่มีเหตุกระตุ้น และคาดเดาไม่ถูกว่าเมื่อไรจะเป็นเมื่อไรจะไม่เป็น การไม่รู้ว่าตนกำลังเป็นอะไรจะยิ่งเพิ่มความตื่นตระหนกให้รุนแรงขึ้น
อาการแพนิคไม่มีอันตรายถึงแก่ชีวิต อาการนี้ทำให้เกิดความไม่สบายเท่านั้น สังเกตุได้จากการที่ผู้ป่วยมักจะ มีอาการมานาน บางคนเป็นมาหลายปี เกิดอาการมาเป็นร้อยครั้ง แต่ก็ไม่เห็นเป็นอะไรสักที บางคนกลัวว่าตนเป็นอะไรขึ้นมาจะไปโรงพยาบาล "ไม่ทัน" แต่ไม่ว่ารถจะติดอย่างไรก็ไป "ทัน" ทุกครั้งเพราะอาการแพนิค ไม่มีอันตรายอย่างแท้จริง
สาเหตุ
เป็นกลุ่มอาการที่ยังไม่ทราบสาเหตุการเกิด ตำราทางการแพทย์เขียนไว้ว่า อาจเกิดจากความไม่สมดุลย์ของสารสื่อนำทางประสาท(neurotransmitter) บางตัวทำให้เกิดอาการ “ตื่นตระหนก” บางอย่าง
โรคนี้สามารถรักษาได้ด้วยยา
ขอยังไม่พูดถึงยาที่ใช้รักษานะคะ
-
-
การรักษาด้วยยาหายได้ แต่ที่หนูเคยเป็นและดูแลคนไข้มา จะหายขาดถ้าเรา เข้าใจ มัน
หายขาด แต่อาจมีกลับมาเป็นพัก ๆ ให้มองดูเหมือนมองคนรู้จักที่มาแวะหาอีกแล้ว แล้วคิดว่าเดี๋ยวมันก็ไป อย่าไปทุรนทุรายกับมัน ไม่ผลักไส แต่ไม่ไขว่คว้าและไม่ยึดเหนี่ยวมันไว้กับตัวเรานานนัก
กลุ่มนี้เป็นโรคหรือกลุ่มอาการเกิดจาก อารมณ์ ไม่ใช่โรคจิต หายได้ สบายมาก(ถ้ายอมให้รักษา)การจะหายขึ้นอยู่กับเจ้าตัวมาก ๆ ว่ามีความรู้ตน(insight) รู้ว่าตัวเองไม่ปกติ(แต่ไม่ใช่ผิดปกติ)และพร้อมรับมือมันเมื่อมันจะมาเยือน
มีต่อค่ะ
ความเห็น (8)
จะรอติดตามวิธีการรักษานะคะ
... เป็นเหมือนกันค่ะ...ยิ้มสู้ๆๆ .... อากาศร้อนๆๆ ...ท่านอาจารย์ สบายดีนะคะ
ยังไม่ได้เขียนต่อ จะพยายามต่อค่ะ
ดิฉันก็เป็นค่ะ แต่ว่า พอได้ลองขึ้นลงสะพานสูงสักครั้ง ก็จะลดความกลัวลงไปได้ตั้งแต่ครั้งแรก
แต่ที่ยังไม่กล้าลอง และยังทำไม่ได้เลยคือ เดินข้ามคลองท้องร่องสวน ที่ใช้แผ่นไม้1แผ่น หรือ ต้นไม้1ต้น เป็นสะพานที่ต้องเดินหลายๆ ก้าว มันตัวเอียงทำท่าจะตกสะพานตั้งแต่2ก้าวแรกเลยค่ะ
คุณ on time คะ ถ้ามีใจสั่น กลัวมากเหมือนกลัวตาย รบกวนชีวิต หรือการทำงานถือว่าเป็นภาวะ โรคที่ก่อให้เกิดผลเสียต่อชีวิต ต้องพบแพทย์ มียารักษาและมีวิธีการใช้จิตบำบัดค่ะ
ไม่มีใจสั่นค่ะ ในชีวิตก็ไม่เคยกลัวอะไรแม้แต่ความมืด
เหมือนใจบอกกาย แบบประเมินสถานการณ์แล้วว่า ไม่รอดแน่ถ้าข้ามสะพานเล็กๆ นั้น ถ้าตกน้ำ มันลงไปในโคลนเลย มันลึกน้า (ตอนที่ไปเที่ยวครั้งนั้น มันหน้าแล้งค่ะ) ขอเดินอ้อมไปอีกทางดีกว่า.. ทำให้ครั้งหลังๆ แม้น้ำเต็มก็ไม่เคยอยากทดลองข้ามสะพานแบบนี้อีกเลย
| on time |
คุณ on time คะ น่าจะเป็นอาการหวาดกลัวธรรมดา ไม่ใช่ภาวะ แพนิค
เรื่องความกลัว หวาดกลัวจากสิ่งที่เราไม่คุ้นชิน หรือเราประเมินแล้วว่า เกิดอันตรายต่อเราแน่ ๆ เป็นเรื่องปกติ
พี่เองก็เป็นกับหลาย ๆ เรื่องเช่น ขึ้นเครื่องบิน ถีบจักรยานบนท้องถนน เดินบนไม้สะพานแบบที่เล่ามาก็คงใช่ด้วย..
หวาดกลัวค่ะ
สอบถามหน่อยคะก่อนมีแฟนตอนอายุ17, 18ไม่เคยกลัวอะไรเลยค่ะ หลังมีแฟนไปไหนมาไหนตัวติดกันตลอดพอเริ่มนั่งรถเมล์ข้ามสะพานคือกลัวมากๆค่ะกลัวก่อน1ป้ายรถเมล์กว่าจะถึงพอถึงคือแทบจะเป็นลม แล้วก็เวลาขึ้นบันไดเลื่อนกลัวตัวเองหงายหลังมากๆค่ะทั้งที่เมื่อก่อนยืนเล่นมือถือมือไม่จับร้าวบันไดยังได้เลยค่ะ เวลาเดินผ่านคนเยอะรู้สึกคนเหล่านั้นกำลังจ้องเราอยู่ทั้งที่ไม่มีใครมองเราเลยทำให้กลัวแล้วหยุดยืนนิ่งค่ะ เรียกว่าโรคแพนิคหรือเปล่าคะ