นโมตัสสะ....พระไทยไม่โต
พระไทยเราวันนี้แทนที่จะคิดลูกเล่นทางธรรมให้หลากหลายแบบท่านพุทธทาส กลับเห็นมีแต่ลูกเล่นการสวดต่างกันไปในแต่ละวัด
เช่น สวดพื้นๆ นะโมตัดสะพะคะวะโต ก็ยังมีลีลาต่างกัน
บางวัดมีสไตล์โม เว้นระยะ ยังกะเอลวิส ไมเคิ่น แจกสั่น
นะโมตัส....(เว้นระยะ) ....สะภควโต
บางวัดออกเสียงโม เป็น มัว
...โต เป็น ตัว
นามัวตัด....สะภควตัว....อารหะตัว........ซั๊มมาซั๊มพุดตาดสะนะโมตัด....สะภควตัว
ก็มั่วกันไป
...พร้อมลากเสียงยาวๆ เช่น ตัสสะ ก็เป็น ตา..สซา ก็มีมากหลายวัด
ล้อพระ บาปไหมเนี่ย แต่ถ้าล้อดีๆ ก็อาจได้บุญนะ ต้องช่วยกันล้อให้มาก
...คนถางทาง (๒๖ มีนาคม ๒๕๕๖)
เจ็ก (ผมเอง) พูดลาว ฝรั่งพูดไทย ไทยพูด English พิมายพูดไทย ......มันก็ยังไม่เหมือนกันเช่นนี้แล......... ดูที่ตัวเองครับ...... ถูกผิดเรา "รู้" ได้ด้วยตัวเอง ....:)
ถ้าไม่คิดมาก เร็วๆนี้้น้องที่เริ่มตามๆกันมาเข้าวัด.... ก็รู้สึกว่า บทสวดมนต์ บางสำเนียงนั้นไพเราะมาก...... นั้นเป็นการเพิ่มแรงศรัทราให้เขาได้ครับ..... สำเนียงภาษามคธ อะไรประมาณนี้ ครับ
พระวินัยในพระไตรปิฎกบัญญัติไว้ห้ามพระสวดเสียงยาว แบบว่าร้องเพลง นี่แสดงว่า พพจ. ทรงรู้ปัญหาล่วงหน้า ว่าการสวดยาว เอื้อน อ้อยสร้อย มันเป็นกิเลส เท่ากับว่า ออเซาะโยม (ให้ทำบุญมากๆ) แถมสะสมการยึดติด (อุปาทาน) ก็ไม่ได้หลุดพ้นจากวงจร ปฏิจจสมุปบาท สักที