อากาศหนออากาศ กลางคืนเหน็บหนาว กลางวันร้อนระอุ
ช่วงนี้เวลาว่างเสาร์อาทิตย์ที่พอจะเอกเขนกและเป็นวันเบาๆ สำหรับครอบครัว
นอนอ่านหนังสือเล่มโปรด
ไปปั่นจักรยานออกกำลังกายยามเย็นให้กายได้ออกกำลังบ้าง
และที่หนึ่งกลายเป็นที่ที่ไปเกือบทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์
คือ “ห้องสมุดบ้านๆน่าน”
หลังจากไปครั้งแรกก็ติดใจ
พาลูกสาวไปยืมหนังสือทุกอาทิตย์
ชอบบรรยากาศ อัธยาศัย ความคิดของครูต้อมเจ้าของบ้านๆน่านๆ
ที่อบอุ่นและเป็นมิตรมาก
แม้ว่าจะไม่ได้ไปยืมหนังสือให้ตัวเองอ่าน
เพราะหนังสือที่ซื้อมาเมื่อคราเทศกาลสัปดาห์หนังสือยังอ่านไม่หมด
แต่ก็เห็นหนังสือเล่มโปรดหลายเล่มที่วางอยู่บนชั้น หมายตาเอาไว้
ไปห้องสมุดบ้านๆน่านๆ แต่ละครั้ง แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ
แต่ชอบตรงไอเดียการตกแต่งบ้าน
ชั้นวางหนังสือ ตู้หนังสือ การจัดวางหนังสือ
ดอกไม้ ต้นไม้นานาพรรณ ที่รกครื้ม ระรื่นตา
ช่วยคลายร้อนได้มาก
สิ่งที่ได้รับรู้กับความรู้สึกลึกๆภายในตัวเอง
ว่านี่เป็นวิถีชีวิตที่เราโหยหา
มันไม่ได้มีอะไรมากกว่าความมีชีวิตที่ธรรมดา สงบ เรียบง่าย
ไม่ต้องการเกียรติยศ ชื่อเสียง เงินเดือนมากมาย มีบ้านใหญ่โต รถยนต์คันหรู
หากแต่ต้องการเวลาที่ว่าง ความเงียบ และหนังสือสักเล่ม
เพียงแค่นี้นะ ชีวิตที่แสนธรรมดา แต่ไม่ธรรมดา
กลับมานึกถึงคำพูดคุณครูต้อมว่า “...ทุกวันนี้มีหลายคนเอาหนังสือมาให้จำนวนมาก จึงต้องจำกัดประเภทหนังสือที่จะรับ ไม่อย่างงั้นจะไม่มีที่เก็บ และจัดการไม่ได้...”
อย่างนี้กระมังที่เขาเรียกว่ายิ่งให้ยิ่งได้รับ
ยิ่งเจือจานคนอื่น ยิ่งได้รับกลับคืนมา
และการรับก็รับบนความพอดี ไม่มากไปน้อยไป
มากไปก็เป็นทุกข์จัดการไม่ไหว
น้อยไปก็ดูโหลงเหลง ไม่พอให้คนได้หยิบยืมอ่าน
เช่นเดียวกับชีวิต
ที่ไม่สุดโต่ง
มากไปหรือน้อยไป
พอดี พองาม
ให้ชีวิตได้สงบ เงียบ และงาม
.....................................................................
ขอบคุณที่มีห้องสมุดบ้านๆน่านๆ ให้หนอนหนังสือและคนธรรมดาได้ใช้ชีวิตอย่างธรรมดาแบบบ้านๆ
http://www.facebook.com/chayapantanakantom
ถ้ามีโอกาสไป...ผมต้องไปแวะให้ได้ครับ