ความทรงจำที่ไม่มีวันลืม

ควรให้โอกาสแก่เด็กพิเศษบ้าง

เมื่อวันที่ 15 กันยายนได้มีโอกาสไปดูเด็กพิเศษที่โรงเรียนปัญญาวุฒิกรพอเดินเข้าไปในโรงเรียนน้องๆ ต่างก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีแล้วก็ยกมือไหว้พวกเราทุกคนที่ไปเมื่อถึงเวลาเข้าแถวทุกคนก็จะไปยืนที่หน้าห้องของตัวเองแล้วร้องชาติพร้อมๆกันถึงแม้ว่าเสียงที่เปล่งออกมาจะฟังไม่รู้เรื่องก็ตามแต่พวกเขาก็พยายามที่จะร้องออกมาจากนั้นอาจารย์ก็พาพวกเราไปดูการเรียนการสอนเด็กที่นี่มีความผิดปกติต่างกันการสอนของแต่ละคนจึงไม่เหมือนกันอาจารย์พาพวกเราไปห้องดนตรีไทยไปดูน้องๆเล่นดนตรีไทยกันพวกเขาแสดงความสามารถให้พวกเราดูเก่งกว่าเด็กปกติทั่วไป มีการรำประกอบตามจังหวะเพลงเป็นภาพที่น่าประทับใจมาก ต่อจากนั้นก็ไปดูห้องเด็กอนุบาลพอเราเดินเข้าทุกคนต่างก็ดีใจเข้ามาจูงมือแล้วก็กอดพวกเราชวนพวกเราเล่นพูดคุยถึงจะฟังไม่เข้าใจแต่พวกเราก็พยายามฟังและเล่นกับพวกเขา ตอนกลับน้องๆก็มาส่งพวกเราถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นเด็กพิเศษแต่เราก็ควรให้โอกาสเขาบ้าง