ความรู้สึกเมื่อกลับจากไปเผาศพเพื่อน
เมื่อวานที่ผ่านมา ครูอ้อยไปงานศพสามีของเพื่อนที่วัดพระศรีมหาธาตุบางเขน
จริงๆแล้วครูอ้อยต้องไปฟังสวดศพตอนเย็นของวันศุกร์ แต่เนื่องจากว่า การบ้านของครูอ้อยยังไม่เสร็จ และจะต้องส่งอาจารย์ในวันเสาร์ เลยรีบทำการบ้านก่อน
ทั้งๆที่รู้ว่าไปงานศพใครทีไร ครูอ้อยต้องมีใจห่อเหี่ยวกลับบ้านทุกที แต่คราวนี้มีความจำเป็นมากที่สุดเพราะ
- สามีของเพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันเป็นเวลาชั่วชีวิตของเราเกือบ 50 ปี
- และคุณพ่อของเพื่อนคนนี้ก็เป็นเพื่อนของคุณพ่อครูอ้อยด้วย
งานศพจะเริ่มเวลา 17.00 น. ครูอ้อยเสร็จภารกิจที่มหาวิทยาลัย 15.00น. และรีบขับรถมาทางถนนเลียบทางด่วน รามอินทรา-อาจณรงค์ ตรงมาทางหลักสี่ และวกเข้าวัด วันนี้รถไม่ติดเลย ครูอ้อยชำนาญเส้นทางนี้มาก เพราะ
- เติบโตที่นี่ อำเภอบางเขน ครูอ้อยจบปริญญาตรีที่ วิทยาลัยครูพระนคร รุ่น 3
- และบ้านเกิดของครูอ้อยอยู่ในเขตทหารอากาศ เพราะคุณพ่อเป็นข้าราชการบำนาญทหารอากาศ
ครูอ้อยมาเร็วมาก เลยมีที่จอดรถอย่างสบาย ไม่ต้องแย่งกัน ครูอ้อยเดินไปเรื่อย ดูความเปลี่ยนแปลงของวัด เพราะเมื่อ 30 ปีที่แล้ว ครูอ้อยเดินทะลุวัดนี้ เพื่อไปวิทยาลัยที่เรียนหนังสือ วัดกำลังปรับปรุง เนื่องจากมีประชาชนนิยมใช้บริการมากเลย(ไม่อยากใช้บริการเท่าไร)
พอมาถึงศาลา9/2 ครูอ้อยเดินตรงเข้าไปในห้องรับแขก ตอนนั้นมีแขกมามากแล้ว เดินไปเดี๋ยวเดียวก็พบเจ้าภาพ ซึ่งเป็นเพื่อนที่ไม่ได้พบกันเป็นเวลาเกือบ 30 ปี เธอผ่ายผอมไปมากมาก ตัวของครูอ้อยบังเธอมิดเลย(อ้วนมาก)
เรานั่งคุยกันไม่ถึง 5 นาที เธอ(พี่หญิง) ต้องต้อนรับแขก สักครู่เด็กผู้หญิงอายุประมาณ 18 ปี มาสวัสดี และพูดว่า " สวัสดีค่ะ แม่อ้อย "
เธอชื่อ น้องขวัญ เธอกำพร้าพ่อแล้ว การจากไปของพ่อเธอ ไม่ได้คาดคิด พ่อของเธอไปเสียชีวิตในต่างแดน เมืองมิลาน ประเทศอิตาลี เนื่องจากไปประชุม ศึกษาดูงานของบริษัทปูนซีเมนต์นครหลวง (มหาชน) และแพทย์ลงความเห็นว่า ตายเพราะเลือดไปเลี้ยงหัวใจไม่ถึง
ครูอ้อยดูภาพจาก Power Point ที่ทางวัดจัดทำให้(ก้าวหน้ามากเลย) เป็นภาพของผู้ตาย คือ คุณผดุงศักดิ์ ทัศนสุวรรณ รองประธานฝ่ายการผลิต บริษัทปูนซีเมนต์นครหลวง(มหาชน)
และอ่านหนังสือที่ทำแจกในงานศพ ให้นึกถึงการบ้านที่อาจารย์ให้ทำ(อัตตชีวประวัติ) เหมาะที่จะนำมาใส่ในหนังสือเล่มนี้ตอนที่จำเป็นด้วย (แต่คงอีกนาน) ไม่ประมาทเตรียมไว้ก่อนก็ดี ไม่ลำบากผู้ที่อยู่ข้างหลัง
ครูอ้อยตกใจ และเสียใจมาก เพราะเกิดปีเดียวกับครูอ้อย และอายุเท่ากับครูอ้อย
ก่อนกลับบ้าน ครูอ้อยกับคุณพ่อ และคุณพ่อของพี่หญิงยืนสนทนากัน
พี่หญิงถามครูอ้อยว่า " เธอดูแลสามีของเธอหรือเปล่า อย่าทำแบบพี่ เขาตายไปแล้วพี่ไม่ได้ดูแลเขาเลย อย่าเอาแต่เรียนนะอ้อย " ครูอ้อยไม่ตอบได้แต่ยิ้ม
แต่ก่อนกลับบ้าน ครูอ้อยติดเครื่องรถยนต์ แต่ก่อนจะเคลื่อนตัวออกจากที่จอดรถ ครูอ้อยได้โทรศัพท์หาพ่อบ้านของครูอ้อย และถามว่า " นี่คุณ อ้อยอยู่วัดนะคะ คุณจะจองศาลาไหนล่ะคะ "
ลองคิดดูซิคะ จะได้รับคำตอบว่าอย่างไร จ้างให้ก็ไม่บอก
ความเห็น (21)
- คุณไมโต บอกว่าจะตอบคำถามวิจัยรัก..ของครูอ้อยไง
- นี่เป็นข้อคำถามข้อที่หนึ่งนะคะ
- คุณไมโตเป็นกลุ่มตัวอย่างที่ดี ต้องตอบค่ะ
- อยากรู้ว่าผู้ชายคนอื่นๆจะตอบเหมือนพ่อบ้านของครูอ้อยหรือเปล่า ตอบนะคะ จะรอ
- ถ้าต้องตอบ ผมคงตอบว่า ฉันจองศาลาใจเธอมาตั้งนานแล้วไง เธอยังไม่รู้อีกหรือ ว่าแต่ว่าเธออยู่ที่นั่นก่อนนะ ฉันจะไปเตรียมฟืนก่อน เอ้ย!ไม่ใช่ ฉันจะไปรับเอง ไม่ต้องขับรถกลับหรอก เดี๋ยวฉันต่อรถเมล์ไปรับเธอเอง
- อิอิ ยิ้ม และหัวเราะ
- คล้ายๆค่ะ คำตอบเป็น positive thinking ไม่ให้ช้ำค่ะ
- เขาเรียกว่า หลอกให้ตายใจก่อน ตอนนั้นที่พูดไม่เห็นหน้า เพราะพูดทางโทรศัพท์ แต่คงกัดฟันกรอดๆแน่เลย อิอิ
- ฝากไว้ก่อน อะไรทำนองนั้น
- Nutim อ่านบันทึกครูอ้อบ ข้อความสุดท้ายแล้ว สดุ้ง ถ้าเป็น nutim คงตอบว่า ครูอ้อยรออยู่นั่นแหละ เดี๋ยวผมไปหา ก็เราจะอยู่ศาลาเดียวกันนี่นา(ศาลาพักใจค่ะ) แต่ก็ชอบคำตอบของคุณ Mitochondria นะคะให้ความรู้สึกที่ดีจังค่ะ
- สำหรับหนูทิมเคยอ่านพบบทความของ จอร์จ คอลลิน (ดาราตลก) เค้าเขียนไว้ดีจัง ว่า
-
อย่าลืมที่จะพูด "ฉันรักคุณ" ให้ แฟนของคุณหรือคนที่คุณรัก และสิ่งมากไปกว่านั้นคือแสดงให้เขาเห็นตามคำที่คุณพูด การแสดงความรักจะช่วยประสานความรู้สึกที่เจ็บปวดในใจของคนที่คุณรัก
เมื่อการกระทำนั้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจคุณ
อย่าลืมที่จะกุมมือและทนุถนอมความรู้สึกที่ดีดี
และแสดงให้เขาเห็นว่าคุณมีความสุขกับเขาในเวลาที่คุณมีความสุข เพราะคนคนนั้นและเวลาเหล่านั้นจะไม่ย้อนกลับมาอีก ให้เวลากับความรัก ให้เวลาที่จะพูดที่จะแสดง และให้เวลาที่จะแบ่งปันความรู้สึกดีดีในใจของคุณ กับ คนที่คุณรัก
ชีวิตไม่ได้ถูกวัด ด้วยจำนวนครั้งของลมที่เราหายใจ แต่ถูกวัดด้วย จำนวนครั้งที่เราลืมหายใจเพราะความดีใจต่างหาก - ที่มา : George Carlin (จอรจ์ คอลลิน เขียน )
- หนูทิมอ่านแล้วซาบซึ้ง แต่หนูทิม ไม่รู้จะบอกกับใครว่า "ฉันรักคุณ"
- แล้วครูอ้อยจะไม่เฉลยหรือครับว่า พ่อบ้านครูอ้อย ตอบว่าอย่างไร
- นี่แค่คำถามแรกนะครับ คำถามต่อไปจะเป็นอย่างไรบ้าง ชักหนาวแล้วละซิ
- คนที่บ้านผม เขาใจดีครับ ไม่ใช่แค่ใจดี แต่เป็นคนที่มีน้ำใจดีเลยทีเดียว ใครว่าคนไทยน้ำใจดีหายาก ลองเคาะประตูบ้านผมดูซิครับ แล้วจะพบเอง :-)
- คุณครูเป็นคนอารมณ์ดีมากค่ะ
- ชีวิตเป็นสิ่งไม่แน่นอน แต่ดิฉันก็ไม่ประมาทค่ะ
- ทุกวัน ทุกวัน จะทำให้ใจเป็นสุข สะสมไว้เป็นทุนชีวิต ไว้ใช้เอง และกระจายให้คนอื่นๆ ด้วยค่ะ
- ดิฉันมีประสบการณ์ตรงในเรื่องของการสูญเสียคุณแม่ตั้งแต่ดิฉันเพิ่งอายุ 25 ปี
- แม้จะเสียใจมาก แต่คิดว่าเป็นสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ค่ะ แต่น้อยใจนิดหนึ่งที่เราไม่ได้มีโอกาสดูแลคุณแม่ค่ะ หรือมีโอกาสได้ทดแทนบุญคุณค่ะ
- คุณ nutim คะ ฟ้ามีตา ท่านเห็นว่า ใครเหมาะสมกับอะไร
- คุณ nutim ไม่ต้องกังวลในสิ่งที่คนพวกหนึ่งมี
- ครูอ้อยดีใจที่มี แต่ก็ดีใจที่ไม่มี ได้ทุกสภาพ แล้วอยากจะรู้คำตอบหรือเปล่า ว่าพ่อบ้านของครุอ้อยตอบว่าอย่างไร
- คล้ายกับ จอร์จ คอลลินค่ะ
- ต้องเป็นกลุ่มตัวอย่างที่ดีในวิจัยรักของครูอ้อยก่อนนะคะ
- คุณไมโตเป็นแล้วค่ะ อิอิ
ซึ้งจังเลยครับ หนูทิม ทำให้ผมอดนึกถึงตอนที่ผมไปเรียนต่อที่มาเลเซียไม่ได้ ระหว่างนั้นผมเขียนจดหมายถึงคนน้ำใจดีคนหนึ่ง บอกเขาว่า ฉันจะรักเธอตลอดไป แต่จดหมายตอบของเธอ บอกให้ผมรู้ว่า เธอบอกฉันเพียงแค่นั้นไม่ได้นะ เพราะแค่คำว่าฉันจะรักเธอตลอดไปอาจหมายถึงว่าระหว่างทางเธออาจจะรักคนอื่นควบคู่ไปด้วย เพราะฉะนั้น ฉันต้องบอกฉันว่า ฉันจะรักเธอคนเดียวตลอดไป อึ้งครับ อึ้งกิมกี่กินครับ แต่ถึงอย่างไรสุดท้ายเธอก็ตอบตกลงเป็นแฟนผม
- คุณ Bright Lily คะ
- ใครๆก็บอกว่าครูอ้อยเป็นคนอารมณ์ดี มองอะไรสนุกอยู่เสมอ
- อาจารย์ที่สอนครูอ้อยก็ตลก เช่นถามว่า " ปิง แล้วอะไร " ครูอ้อยตอบ ปิง วัง ยม น่าน
- คำตอบไม่ถูกค่ะ ลองตอบดูสิคะ อิอิ
- คุณไมโตคะ ขอไปตอบที่บ้านค่ะ
- เพราะครูอ้อยต้องรีบกลับบ้านก่อนค่ะ
- อย่าลืมเข้ามาอ่านที่นี่ด้วยนะคะ
- อะไรจะโรม๊านซ์ขนาดนั้น
- ชักสงสัย ตอนนี้หัวใจสีชมพูหรือเปล่าค่ะ
ครูอ้อยขา
- หนูสุดคาดเดาคำตอบค่ะ
- แล้วหนูจะมาอีกที รอดูเฉลยตอนต่อไปค่ะ
- คุณ Bright Lily คะ
- ครูอ้อยไม่ตอบหรอกค่ะ
- ถ้าเป็นหุ้นเรียกว่า ปั่นหุ้น นี่เป็นบล็อกต้องเรียกว่าปั่นบล็อกค่ะ อิอิ
- คุณ nutim ท่านเป็นศาสตร์แห่งรักแล้วค่ะ
- หัวใจสีชมพู บรรลุวัตถุประสงค์เมื่อไร อย่าลืมการ์ดสีชมพูนะคะ
- อะไรขนาดนั้น อิอิ
- เข้ามาในบันทึกครูอ้อยแล้วมีความสุขค่ะ ได้ฟังเพลงไพเราะๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ
- ขอยกให้ครูอ้อย อยู่ฝ่าย Entertain ประจำ G2K นะคะ
- คุณBright Lily , ครูอ้อยคะ หัวใจของ nutim มีสีชมพูตลอดเวลาค่ะ แม้ว่า ภาคปฏิบัติจะสอบตกก็ตาม..อิอิ..แต่มีหัวใจสีชมพูมอบให้กับทุกๆท่านเสมอคะ
- คุณ Mitochondria คะแล้วคุณ Mito..ได้บอกเขาคนนั้นว่า "ฉันจะรักเธอคนเดียวตลอดไป " หรือยังคะ อย่าลืมบอกนะคะ.....แจ้งผลด้วยนะคะ...อิอิ
- กลับมาอีกรอบค่ะ..คือสงสัยน่ะ ครูอ้อยคะ ครูอ้อยลองดูที่หัวข้อบันทึกของครูอ้อยหน่อยนะคะ...เดี๋ยวเพื่อนครูอ้อยมาอ่านเจอไม่รู้ด้วย
- ครูอ้อยตื่นมากลางดึก กลัวเสียงฟ้าร้อง ครูอ้อยไม่ชอบเสียงฟ้าร้อง กลัวทั้งฟ้าร้องและฟ้าผ่า
- แต่กลับตื่นมาอ่านบันทึกที่คุณ nutim กับคุณไมโตสนทนากัน เหมือนกับทั้งสองท่านมาเยี่ยมที่บ้านครูอ้อย
- มาเยี่ยมบ่อยๆนะคะ บันทึกครูอ้อยจะได้เกิดเยอะๆ เพราะมีแรงบันดาลใจ