ไอเดียในกระเป๋าตังค์ กับการเขียนบันทึก
เวลาซื้อของที่ 7-eleven , ส่งพัสดุไปรษณีย์ หรือซื้อสินค้าต่างๆ ก็จะได้ใบเสร็จรับเงินหรือใบกำกับภาษีมาด้วย นายบอนก็เก็บใส่กระเป๋าตังค์พร้อมเงินทอน เก็บไปเก็บกระเป๋งตุงขึ้นเรื่อยๆ
ในช่วงเวลาสั้นๆรอยต่อระหว่างทำงาน 2 ชิ้น หรือระหว่างการเดินทาง, การนั่งรอคิวอะไรสักอย่าง เป็นที่มาของไอเดียในกระเป๋าตังค์
เห็นหลายคนมีคอมพิวเตอร์มือถือ พวก Palm หรือ PocketPC บางช่วงเค้าจะหยิบขึ้นมาเอาปากกาจิ้มๆกดๆ บันทึกอะไรลงไปเตือนความจำ ยิ่งเวลาที่นึกอะไรดีๆออกในตอนนั้น นายบอนไม่มี PocketPC ก็เลยเอาใบกำกับภาษีในกระเป๋าตังค์นี่แหละมาเขียนโน้ตย่ออะไรต่างๆที่ปิ๊งไอเดียขึ้นมาในหลายช่วงเวลา เพราะมีหลายเรื่องเราจะคิดออกในช่วงเดินทาง ช่วงที่ผ่อนคลายนี่ยิ่งไอเดียโลดแล่นดีนัก ซึ่งจะคิดได้หลายเรื่องได้ออกกว่าตอนที่ต้งใจนึกเรื่องนั้นจริงๆ เขียนเป็น Note สั้นๆไว้แล้วก็เก็บใบกำกับภาษีใส่กระเป๋าตังค์ไว้
เนื่องจากมันเป็นกระดาษแผ่นเล็กมากๆ เลยเก็บได้เยอะเหมือนนามบัตร แถมยังบางกว่า ไอเดียไหนที่ใช้แล้วก็ขยำทิ้ง เป็นการระบายความแออัดในกระเป๋าตังค์ไปเรื่อยๆ
และก็มีหลายครั้งที่นายบอนเขียนบันทึกในเวบนี้ในใบกำกับภาษี เพราะนึกเรื่องที่จะเขียนออกในเวลาที่แตกต่างกัน เรื่องนี้นึกออกในห้องน้ำห้องสมุดของ ม.สารคาม!!! ก็ Note เอาไว้ พอถึงเวลานั่งพิมพ์บล็อกก็หยิบ Note แผ่นนั้นออกมาวางข้างๆและเขียนขยายความ Note ชิ้นนั้น ที่สำคัญคือ Note นี้ เป็นโครงเรื่องที่วางไว้แล้ว ทำให้เราเขียนได้เร็วขึ้น เฉลี่ย 10 นาทีต่อ 1 ไดอารี่สั้นๆ ซึ่งก็เหมือนกับ How to write scientific paper ที่ท่าน อ.นฤมล แสงประดับ แห่ง มข. เคยนั่งสอนบรรดาลูกศิษย์ที่ห้อง wetlab และเรียกนายบอนไปฟังด้วย หลักการเดียวกันนั้นเลย ( Sheet เอกสารชิ้นนั้นของ อ.นฤมล นายบอนก็ยังไงเก็บเอาไว้อยู่จนถึงตอนนี้)
ดู note แล้วเขียน ก็เหมือนกับการเรียบเรียงความคิดเป็นรอบที่ 2 ซึ่งเพิ่มเติมอะไรลงไปได้เรื่อยๆ ซึ่งบล็อกนี้ตั้งใจจะบันทึกไปเรื่อยๆ เท่าที่จะพอมีเวลา เป็นความตั้งใจเล็กๆง่ายๆ แต่ยากในการรักษาความสม่ำเสมอในการเขียน แต่ก็เหมือนกับที่เราต้องแปรงฟังทุกวันตอนตื่นนอน .. ตอนที่เขียนบันทึกก็เหมือนกัน จะมีเวลาเฉพาะทุกวันที่ต้องมานั่งพิมพ์ ..... มีหลายหนที่ต้องเขียนบันทึกควบ 2 วัน คือ วันล่าสุด และย้อนหลังอีก 1 วัน บางช่วงก็ขี้เกียจเขียน แต่ยังคงรักษาความสม่ำเสมอไว้ ซึ่งก็ไม่มีปัญหาเพราะมีไอเดียในกระเป๋าตังค์ซึ่งจะหยิบมาเขียนตอนไหนก็ได้
สำหรับบันทึกวันนี้ ดูแล้วไม่น่าจะเขียนเป็นบันทึกได้ กับกระดาษแผ่นเล็กๆที่เก็บในกระเป๋าตังค์และเข้ามาเขียน note เท่านั้น ซึ่งดูธรรมดามากๆ และกระดาษเล็กๆที่ดูไร้ค่า ที่หลายคนไม่เคยแคร์ ทิ้งไปตั้งนานแล้ว แต่ก็เอามา reuse ได้เช่นกันนะครับ เอามา note อะไรๆไปเรื่อยๆ เหมือนไดอารี่นี้ที่บันทึกไปเรื่อยๆอย่างเรียบๆง่ายๆ
ปิดท้ายบันทึกอย่างง่ายๆ เข้าไปอีก หยิบ Note ของไดอารี่วันนี้ ไอเดียในกระเป๋าตังค์มาปิดท้าย ซึ่งเป็น Note ที่มาของข้อความข้างบนทั้งหมดครับ (ขนาดกระดาษ 7 x 11 ซม)
ซื้อของ- ใบกำกับภาษี - จนตุง
เวลาว่างสั้นๆ ใช้ Note แทน PocketPC
ตั้งใจจะทำให้ตลอด รักษาความสม่ำเสมอ
ไดอารี่ Note ในใบกำกับ ในกระเป๋าตังค์
เก็บไอเดีย รอเขียนวันหลัง
บางวันเบิ้ล 2 - วันนี้/ย้อนหลัง
มันเล็กมากๆ ทิ้งเมื่อเสร็จ
กระดาษแผ่นเล็กๆ ดูเหมือนด้อยค่า แต่ก็มีค่านะ
ในช่วงเวลาสั้นๆรอยต่อระหว่างทำงาน 2 ชิ้น หรือระหว่างการเดินทาง, การนั่งรอคิวอะไรสักอย่าง เป็นที่มาของไอเดียในกระเป๋าตังค์
เห็นหลายคนมีคอมพิวเตอร์มือถือ พวก Palm หรือ PocketPC บางช่วงเค้าจะหยิบขึ้นมาเอาปากกาจิ้มๆกดๆ บันทึกอะไรลงไปเตือนความจำ ยิ่งเวลาที่นึกอะไรดีๆออกในตอนนั้น นายบอนไม่มี PocketPC ก็เลยเอาใบกำกับภาษีในกระเป๋าตังค์นี่แหละมาเขียนโน้ตย่ออะไรต่างๆที่ปิ๊งไอเดียขึ้นมาในหลายช่วงเวลา เพราะมีหลายเรื่องเราจะคิดออกในช่วงเดินทาง ช่วงที่ผ่อนคลายนี่ยิ่งไอเดียโลดแล่นดีนัก ซึ่งจะคิดได้หลายเรื่องได้ออกกว่าตอนที่ต้งใจนึกเรื่องนั้นจริงๆ เขียนเป็น Note สั้นๆไว้แล้วก็เก็บใบกำกับภาษีใส่กระเป๋าตังค์ไว้
เนื่องจากมันเป็นกระดาษแผ่นเล็กมากๆ เลยเก็บได้เยอะเหมือนนามบัตร แถมยังบางกว่า ไอเดียไหนที่ใช้แล้วก็ขยำทิ้ง เป็นการระบายความแออัดในกระเป๋าตังค์ไปเรื่อยๆ
และก็มีหลายครั้งที่นายบอนเขียนบันทึกในเวบนี้ในใบกำกับภาษี เพราะนึกเรื่องที่จะเขียนออกในเวลาที่แตกต่างกัน เรื่องนี้นึกออกในห้องน้ำห้องสมุดของ ม.สารคาม!!! ก็ Note เอาไว้ พอถึงเวลานั่งพิมพ์บล็อกก็หยิบ Note แผ่นนั้นออกมาวางข้างๆและเขียนขยายความ Note ชิ้นนั้น ที่สำคัญคือ Note นี้ เป็นโครงเรื่องที่วางไว้แล้ว ทำให้เราเขียนได้เร็วขึ้น เฉลี่ย 10 นาทีต่อ 1 ไดอารี่สั้นๆ ซึ่งก็เหมือนกับ How to write scientific paper ที่ท่าน อ.นฤมล แสงประดับ แห่ง มข. เคยนั่งสอนบรรดาลูกศิษย์ที่ห้อง wetlab และเรียกนายบอนไปฟังด้วย หลักการเดียวกันนั้นเลย ( Sheet เอกสารชิ้นนั้นของ อ.นฤมล นายบอนก็ยังไงเก็บเอาไว้อยู่จนถึงตอนนี้)
ดู note แล้วเขียน ก็เหมือนกับการเรียบเรียงความคิดเป็นรอบที่ 2 ซึ่งเพิ่มเติมอะไรลงไปได้เรื่อยๆ ซึ่งบล็อกนี้ตั้งใจจะบันทึกไปเรื่อยๆ เท่าที่จะพอมีเวลา เป็นความตั้งใจเล็กๆง่ายๆ แต่ยากในการรักษาความสม่ำเสมอในการเขียน แต่ก็เหมือนกับที่เราต้องแปรงฟังทุกวันตอนตื่นนอน .. ตอนที่เขียนบันทึกก็เหมือนกัน จะมีเวลาเฉพาะทุกวันที่ต้องมานั่งพิมพ์ ..... มีหลายหนที่ต้องเขียนบันทึกควบ 2 วัน คือ วันล่าสุด และย้อนหลังอีก 1 วัน บางช่วงก็ขี้เกียจเขียน แต่ยังคงรักษาความสม่ำเสมอไว้ ซึ่งก็ไม่มีปัญหาเพราะมีไอเดียในกระเป๋าตังค์ซึ่งจะหยิบมาเขียนตอนไหนก็ได้
สำหรับบันทึกวันนี้ ดูแล้วไม่น่าจะเขียนเป็นบันทึกได้ กับกระดาษแผ่นเล็กๆที่เก็บในกระเป๋าตังค์และเข้ามาเขียน note เท่านั้น ซึ่งดูธรรมดามากๆ และกระดาษเล็กๆที่ดูไร้ค่า ที่หลายคนไม่เคยแคร์ ทิ้งไปตั้งนานแล้ว แต่ก็เอามา reuse ได้เช่นกันนะครับ เอามา note อะไรๆไปเรื่อยๆ เหมือนไดอารี่นี้ที่บันทึกไปเรื่อยๆอย่างเรียบๆง่ายๆ
ปิดท้ายบันทึกอย่างง่ายๆ เข้าไปอีก หยิบ Note ของไดอารี่วันนี้ ไอเดียในกระเป๋าตังค์มาปิดท้าย ซึ่งเป็น Note ที่มาของข้อความข้างบนทั้งหมดครับ (ขนาดกระดาษ 7 x 11 ซม)
ซื้อของ- ใบกำกับภาษี - จนตุง
เวลาว่างสั้นๆ ใช้ Note แทน PocketPC
ตั้งใจจะทำให้ตลอด รักษาความสม่ำเสมอ
ไดอารี่ Note ในใบกำกับ ในกระเป๋าตังค์
เก็บไอเดีย รอเขียนวันหลัง
บางวันเบิ้ล 2 - วันนี้/ย้อนหลัง
มันเล็กมากๆ ทิ้งเมื่อเสร็จ
กระดาษแผ่นเล็กๆ ดูเหมือนด้อยค่า แต่ก็มีค่านะ
หมายเลขบันทึก: 52807เขียนเมื่อ 1 ตุลาคม 2006 11:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 มิถุนายน 2012 16:35 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
- อยากจะเป็นคนละเมียดละไมในการใช้จ่ายบ้างจัง
- จะลงมือเก็บบิลทุกบิล มาลงบันทึก
- จะได้รุ้ว่า บางสิ่ง บางอย่างที่มันไร้สาระ แต่เราเสียเงินให้เค้าไป เยอะนะ
ความจริงแล้วจากเวลาว่างๆที่ต้องใช้เวลานั่งรอคอย ไม่รู้จะทำอะไร เปิดกระเป๋าัตังค์ดูจำนวนทรัพย์สินในกระเป๋า เห็นบิลล์ตั้งเยอะ เลยเอามาใช้ประโยชน์ และสำรวจดูค่าใช้จ่ายอย่างที่คุณ Bright Lily ว่ามา แต่ก็เข้าทีเหมือนกันนะครับ นำมาตรวจสอบค่าใช้จ่าย เป็นบัญชีครัวเรือน
หาความมีสาระจากสิ่งที่ดูเหมือนไร้สาระ
หาความมีสาระจากสิ่งที่ดูเหมือนไร้สาระ